Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Er was eens een hype. Electro was hot en al helemaal als twee kunstzinnige New Yorkers, opgeleid aan de School of the Art Institute in Chicago, het speelse muziekgenre aankleedden met glittermode en glamourshows. Toen was de hype voorbij en ruilde Fischerspooner de pompende beats in voor sensuele synthesizers en live-instrumenten om een emotionele plaat, The Odyssey, te maken.
De electrokids wachten al een tijdje met smart op een smakelijke opvolger van #1. Maar wie zich op een tweede 'Emerge' verheugde, kan wel eens raar opkijken. Creatievelingen Warren Fischer en Casey Spooner werkten een lange tijd intens samen aan de opvolger in en buiten hun thuisstad New York. De stad waar drieënhalf jaar terug een wereldschokkende ramp gebeurde die vele artiesten bewust of onbewust heeft geïnspireerd. “Een posttraumatisch syndroom,” zo noemt zanger, tekstschrijver en choreograaf Casey Spooner de sfeer in New York. “We voelden ons anders en logischerwijs reflecteren we in onze muziek waar we op het moment zijn. Het gaat prima in New York, toch is alles nog een beetje ‘kinda weird’. Het heeft ons veel emotioneler gemaakt en dat hoor je.”
Dat horen we inderdaad. De electronica is sensueler en vooral: aangevuld met ‘echte’ instrumenten. “Het eerste album was erg synthetisch, alles was digitaal gemaakt. Voor dit album zochten we naar een warm geluid. We hadden oneindig veel mogelijkheden, dus hebben we gebruik gemaakt van veel muzikanten. In de loop van de tijd hebben we een netwerk opgebouwd en natuurlijk was er ook een goed budget,” vertelt Spooner. Het is vooral Fischer die de muzikale ideeën uitwerkt. Hij putte zijn inspiratie vooral uit vroegere tijden toen op de radio bands als The Beatles en Pink Floyd veelvuldig te horen waren. Dat zijn dan ook de namen die in je opkomen als je The Odyssey hoort. Het complete plaatje doet misschien niet erg toevallig aan Air denken. Een van de producers waarmee ze werkten (Tony Hoffer) produceerde namelijk werk van Air. “Dat kan kloppen,” zegt Spooner. “Als The Odyssey dan net zo goed is als Moon Safari is het goed.”
Het ontbreken van de catchy pure electro zou er wel eens voor kunnen zorgen dat groot succes zoals bij 'Emerge' uitblijft en een bepaalde groep fans afhaakt. Spooner: “Dat interesseert me niet. Ik ben liever creatief succesvol dan financieel succesvol.” Ook de platenbazen zetten het duo niet onder druk “Dat de platenmaatschappij ons alle creatieve vrijheid gaf verbaasde me. We konden gewoon echt alles doen. Zoveel zelfs dat het ons bijna gek maakte. Er waren tijden dat ik twaalf uur per dag aan de muziek werkte. Half slapend ging ik naar huis en half slapend ging ik weer aan de slag. Vanwege die slapende roes leek het wel alsof ik de hele tijd non-stop in de studio was. Later kreeg ik ook waanvoorstellingen, dat ik dacht dat mijn appartement in de fik stond bijvoorbeeld. Het was een erg intense periode kan je wel zeggen. De nummers van het eerste album zijn over een paar jaar tijd gemaakt en uiteindelijk op cd gezet, dit was een hele andere, nieuwe ervaring.”
“Ik denk dat de electro-hype nu wel wat afgekoeld is, gelukkig. Ik werd er moe van. Steeds hetzelfde verhaal keer op keer. Ik werd moe van het lezen over ons eerste album, moe van het zien van foto’s met mezelf erop in tijdschriften. Het was echt tijd voor iets nieuws.” Maar een nieuw album met nieuwe muziek wil niet zeggen dat het concept verandert. Na een periode van nieuwe muziek maken, breekt nu de periode aan waarin de Grote Fischerspooner Show moet worden bedacht. Want hoe gaat dat worden, The Odyssey live? “The Odyssey klinkt behoorlijk rock-'n-roll in de oefenruimte. Overigens maakten we op #1 ook gewoon rock, maar dan op computers.” Het woord rock krijgt dan eindelijk op het podium vorm. Er komt een live band op het podium te staan met daarbij een groep dansers. “Hoe het er precies uit gaat zien weet ik nog niet. Ik weet nooit hoe het wordt, totdat ik het ga maken. We gaan nu wat dingen uitproberen en in en de loop van de tijd zal er dan ook nog wel het een en ander veranderen. Het is een uitdaging om repertoire van het eerste album te combineren met het nieuwe materiaal.”
De plek waar de band er op los kan experimenteren heet Ibiza. Na een paar intieme shows in New York zit de Fischerspooner-karavaan van juli tot en met september op het Spaanse eiland om iedere maandag in een van ’s werelds grootste clubs te spelen. “Van daaruit gaan we verder. Probleem is dat we met onze complete show veel ruimte nodig hebben en dus moeilijk terecht kunnen in de gangbare clubs. Wellicht doen we optredens met band en dan verder niet met alles erop en eraan.”
Het alles-erop-en-eraan levert wellicht ook nog wat op voor de fans. In plaats van de gangbare merchandise, zou Spooner graag de kleding waarin hij (samen met Belgisch modeontwerper Christophe Charon) de podiumartiesten steekt, verkopen bij de merchandisekraam. “Op basis van het artwork van het nieuwe album zijn we al aan het denken geslagen. Het moet meer zijn dan een spijkerbroek en een shirt, er cool uitzien, maar wel draagbaar zijn voor een drummer. Het lijkt me dan een leuk idee om die kleding in betaalbare versie ook als merchandise te verkopen in plaats van gewoon een shirt met een albumcover erop.” Mode, choreografie: Fischerspooner lijkt te blijven hangen tussen de verschillende kunstdisciplines. “We zijn wel veel met die looks en show bezig, maar we zijn wel echt een muziekgroep. Onze opleiding was breed, we hebben geleerd om ideeën uit te werken, dat kon dan op allerlei manieren: een film, een schilderij, noem maar op. Dat is dan ook nog steeds het concept van Fischerspooner.”
http://www.kindamuzik.net/interview/fischerspooner/fischerspooner-laat-electro-weer-warm-klinken/9045/
Meer Fischerspooner op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/fischerspooner
Deel dit artikel: