Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Into the Dark, zoals de toepasselijke titel van zijn miniplaat luidt, is een uitstekend visitekaartje en roept onmiddellijk vergelijkingen op met klassieke singer-songwriters. In de winter van 2012 verschijnt de bundel van zes akoestische nummers. Deze liggen in de lijn van schoolvoorbeelden als Jeff Buckley, Leonard Cohen en Bob Dylan. Dit zijn stuk voor stuk namen van muzikanten die tijdens het gesprek met Van Cleeff in het Rotterdamse Doelencafé veelvuldig vallen. Behalve muzikant is hij ook filmregisseur. Het jonge talent werkt aan zijn eerste speelfilmdebuut met minimale middelen. Ook in zijn rol als muzikant is er niet veel nodig. Hij kleedt zijn liedjes uit tot op het bot. Een song is pas klaar als het ontdaan is van het overbodige.
Patti Smith en Bob Dylan
Van Cleeff classificeert zichzelf niet direct als singer-songwriter pur sang. Hij is in ieder geval meer een gevoelsmens dan iemand die heel goed is in het vertellen van verhalen en het schrijven van mooie liedjes. Net als in zijn films gaat hij voor het grote mysterie en het ongrijpbare. Zonder zich er meteen mee te willen vergelijken, komt hij met namen als Patti Smith en Bob Dylan. Dit zijn ook muzikanten die de poëzie en eeuwige zoektocht naar het contrast en de vernieuwing voorop stellen. Dat hij tot nu toe vaker alleen op de bühne staat, neemt voor hem niet weg dat het te allen tijde prettiger voelt om in het gezelschap van anderen te spelen. Vaak heeft de keuze voor enkel een (akoestische) gitaar toch vooral te maken met beperkingen. Van Cleeff: "Ik denk bij een term als singer-songwriter al snel aan een zielig jongetje met gitaar. Zo wil ik mij in de eerste plaats niet portretteren. De nieuwe plaat, waarvan op dit moment nog niet precies duidelijk is wanneer die uitkomt, laat ook veel meer het bandgevoel horen. Het zal beslist geen heavy metal gaan worden, maar tot op heden is er ook geen enkele akoestische gitaar langs gekomen."
Winter in New York
Als een ware troubadour reist hij de hele wereld rond. Zijn kleine liedjes brengen hem naar grote steden als Berlijn en New York. In Manhattan staat hij als nieuweling op het podium van legendarische zaaltjes als The Bowery, Piano's, The Living Room en Arlene's Grocery. Momenteel woont hij in Amsterdam. Het leven in de hoofdstad bevalt hem erg goed. Van Cleeff: "In een wereldstad is veel meer mogelijk. Als filmmaker spreekt New York, waar ik afgelopen winter aan mijn eerste speelfilm werkte, helemaal tot de verbeelding. De collega-muzikanten die ik er leerde kennen, deden vaak spontaan mee met mijn optredens. Ik ben verliefd op die plek, al zie ik natuurlijk ook de schaduwzijde van de grote stad. Wat mij vooral aanspreekt, is de beweging. Zo heb ik meer met de jaren '60, toen er meer sprake was van een revolutie dan nu. Ook de punkmentaliteit in een stad als Berlijn fascineert mij."
Het gevoel op de eerste plaats
Van Cleeff over zijn passies: "Muziek en film komen altijd uit dezelfde bron: gevoel. De beste liedjes komen in één keer. Als het niet meteen lukt, gaat het uiteindelijk ook niet lukken. Soms schrijf ik muziek voor mijn films. Toch voel ik nooit de drang om de twee te combineren. Zo interesseren videoclips mij niet. Ik ben bezig met de muziek en niet zozeer met de boodschap. Het gevoel komt op de eerste plaats en gaat altijd vóór het verhaal. Als mensen een song niet begrijpen, vind ik dat niet erg, zolang ze het maar voelen."
Foto boven door Kasper Vogelzang. Foto onder door Stijn Grupping.
http://www.kindamuzik.net/interview/felix-van-cleeff/felix-van-cleeff-gaat-met-kleine-liedjes-voor-het-grote-mysterie/23875/
Meer Felix van Cleeff op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/felix-van-cleeff
Deel dit artikel: