Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Hoewel dubstep zich in Nederland pas sinds een paar jaar op kolkende dansmassa's mag verheugen, bestaat het om zijn loeiende subbassen beroemde genre al sinds 2002. Niet vreemd dus dat het avontuur af en toe ver te zoeken is. Want zo gaat dat met volwassen stromingen - merseybeat, hiphop en electroclash ondergingen een vergelijkbare ontwikkeling. Binnen dubstep uit de verveling zich in een ver doorgevoerd effectbejag. Iedere artiest wil zien hoe een zaal springende freaks losgaat wanneer zijn zelfbedachte wobbly bas de muren van een club laat trillen. Daardoor zijn veel nummers onderling te veel op elkaar gaan lijken.
Post-dubstep
Desondanks lijkt het met dubstep relatief goed af te lopen en dat is vooral te danken aan wat er in het kielzog van de stroming gebeurt. Mensen als Kode9 en Tom Kerridge werken via hun labels Hyperdub en Ramp samen met artiesten die qua ritmiek door dubstep zijn beïnvloed, maar tegelijkertijd alle regels hebben losgelaten. En daarbij verliezen ze de dansvloer en het clubgevoel niet uit het oog - een groot verschil met de experimentele elektronische muziek van de jaren negentig.
Die oriëntatie op de dansvloer zorgt ervoor dat de groep volgers van deze nieuwe, vrijwel uitsluitend Britse, stroming zich niet beperkt tot een niche voor muzieknerds. Waar oude rockers tien jaar geleden verrukt waren over het feit dat gitaren weer mochten, gaat nu hetzelfde op voor de liefhebbers van elektronische muziek: de sampler is weer helemaal salonfähig, ook bij het wat grotere publiek.
In Nederland vindt de post-dubstepgeneratie onderdak bij organisaties als Viral Radio en het nieuwe festival Off Centre. Andrew Lustman, oftewel Falty DL, geldt als een van de hoogtepunten in de programmering van dat laatste evenement. In de zomer van 2009 viel zijn debuut Love is a Liability op, doordat Lustman het in de vergetelheid geraakte - aan dubstep ten grondslag liggende - UK Garage-genre nieuw leven inblies. Rond 2001, de hoogtijdagen van UK Garage, werden de springerige hi-hats van de stroming plots bedolven onder een lawine van gelikte R&B-vocalen. En toen was het ineens afgelopen met 2-step, zoals de stroming in Nederland vaak werd genoemd. Lustman stripte het genre van alle onnodige opsmuk en maakte er zijn eigen melodieuze versie van.
UK Garage uit New York
Vanuit het New Yorkse East Village registreert de ondergetatoeëerde en daardoor stoer uitziende Lustman nog wat onwennig hoe zijn album en de daarop volgende ep's in Engeland en op het Europese vasteland met open armen worden ontvangen. Lustman: "Het voelt vreemd. Ik probeer er zo rustig mogelijk mee om te gaan en er niet al te bang van te worden. Het is moeilijk om de hype serieus te nemen. Maar het voert de druk tegelijkertijd wel op. Muziek uitbrengen is een risicovolle bezigheid. Met elke nieuwe release kun je fans winnen en verliezen."
Nadat hij als scholier in jazz- en rockbands gespeeld heeft, komt Lustman pas een jaar of vijf geleden via het onder beginnende muzikanten populaire muziekprogramma Reason op het idee om elektronische muziek te maken. "Mijn eerste releases staan vol met experimentele jungle en drill 'n' bass. Het is behoorlijk slecht en ik word er eigenlijk liever niet aan herinnerd."
Lustmans grote talent wordt pas geactiveerd nadat hij rond 2007 voor het eerst in aanraking komt met UK Garage. "Ik was helemaal weg van de losse manier waarop de beats rondspringen in die oude producties. Het sprak me meer aan dan de vierkwartsmaatmentaliteit waardoor house wordt gedomineerd."
Albummuziek op clubformaat
Niet zo gek dus, dat je op het eerste gehoor zou zweren dat deze New Yorker een Engelsman is. Zelfs de titel van zijn eerste belangrijke ep To London wijst er op dat Lustman trans-Atlantisch is ingesteld. "Ik schreef het nummer in de zomer van 2008 toen ik op het punt stond in Londen een vriend te gaan opzoeken. Vandaar de titel. Maar ik vond de muziek ook vrij Engels klinken, al wist ik op dat moment nog weinig van de scene daar. Een week nadat ik de tracks af had belde Ramp Recordings - ze waren enthousiast en wilden de plaat uitbrengen."
Net als bij Burial - dé dubstepsensatie van een paar jaar geleden - wemelt het in de muziek van Falty DL van de abstracte vocalen. Lustman: "Ik vind het persoonlijk erg fijn om vocale elementen in grotendeels instrumentale muziek terug te horen. Het jagen op samples is iets waar ik erg veel plezier in heb. Het is leuk om flarden vocalen te vinden en ze dan op een andere manier in je eigen muziek terug te laten komen. Reverb (galm) is een effect dat ik graag gebruik, het vult een grote ruimte heel mooi op."
Lustman ziet zichzelf bij uitstek als een albumartiest en heeft daarmee een andere kijk op het uitbrengen van zijn eigen muziek dan bijvoorbeeld collega Joy Orbison die het ep-formaat prefereert. Toch komt er geregeld een Falty DL-release uit met slechts een paar losse tracks. Zijn meest recente plaat, All in the Place op het Amsterdamse Rush Hour is daar een voorbeeld van. Lustman: "Doordat ik mijn muziek niet per se als clubmuziek zie, vind ik het een grote eer als mensen een twelve inch - toch het ultieme dj-formaat - van me willen uitbrengen."
Dat zijn muziek het daadwerkelijk goed doet op de dansvloer, merkt Lustman sinds hij vorig jaar is begonnen met toeren door Europa. "Na de release van Love is a Liability werd ik geregeld gevraagd voor gigs in clubs. Mijn melodieuze muziek viel vaak een beetje uit de toon tussen al dat kettingzaagachtige dubstepgeweld. 'Wat een wonder dat mensen toch op mijn muziek staan te dansen', denk ik vaak. Maar iedere keer herontdek ik weer een nummer van mezelf waarvan ik erachter kom dat hij het hartstikke goed doet in de clubs."
Foto's door Sabine Mirlesse
http://www.kindamuzik.net/interview/falty-dl/falty-dl-een-new-yorkse-kijk-op-2-step/20214/
Meer Falty DL op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/falty-dl
Deel dit artikel: