Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In een grijs verleden maakte John Fell Ryan deel uit van No-Neck Blues Band. Hij bespeelde er een breed spectrum aan instrumenten waaronder traditionele zoals orgel, banjo en gitaar maar ook iets minder voor de hand liggende zoals scharen, en gaf zich volledig over aan zang en dans. Het was deze totale vrijheid die hem stilaan zijn grote passie deed ontdekken: het meedogenloze ritme van de drumcomputer. “Het was de kracht van het gestage ritme dat me wegdreef van NNCK.”
Via ellenlange omzwervingen (JFR speelde eveneens bij Witchypoo, Malta, The Black Lotus, Kato en Cocaine) kwam hij terecht bij Excepter. “Bepaalde krachten dwingen me om geesten te vernietigen en ik ondervond dat ik daarbij niet alleen was.” Is zijn nieuwe band het voorlopige eindpunt van een lange zoektocht? Neen, toch niet, maar zelf heeft hij een afkeer van het woord evolutie. “We hanteren liever de term ‘Creationisms’. Maar laten we het er gewoon bij houden dat ik lang geleden reeds vergeten ben hoe ik muziek moet maken.”
Onsterfelijkheid
En zo legde JFR de fundamenten voor Excepter, een band die met minimale middelen een op trance gerichte structuur uitzet waarop allerhande elektronica en meervoudige stemmen goed gedijen. Hypnotisch, fascinerend maar vooral totaal nieuw. Bij Excepter is de chaos het middel om gevoelige informatie te verhullen. Daarbij draait alles rond de sfeer van het moment. JFR vergelijkt het met een schip dat aan het zinken is en probeert aan land te geraken zonder al te veel bemanningsleden te verliezen. “Sommigen willen daarbij uit de boot springen om zo op de rotsen te pletter te slaan maar dat is hun zaak.”
“Excepter is fundamenteel een synthetische protestband.” Ze zijn niet alleen tegen wat ze noemen “de Titanic van de moderne cultuur”, hun protest gaat veel verder. “We zijn zowel tegen de ijsbergen als tegen het water. Zelfs de hemel is vijandig. Maar hoofdzakelijk protesteren we tegen elkaar en onszelf.”
Dit alomvattende protest mondt onherroepelijk uit in destructie. JFR omschrijft het ultieme doel van zijn band dan ook als de vernietiging van de vernietiging, of in het geval dat onmogelijk zou blijken, het nastreven van onsterfelijkheid. Hoe heeft hij dit concreet voor ogen? “Dat is een goede vraag. Picasso zei ooit dat computers zinloos zijn omdat ze enkel antwoorden geven. We brengen onze platen nog steeds op vinyl uit omdat er iets van ons moet overleven nadat de asteroïden alle digitale technologie op aarde verwoest hebben. Hopelijk zal een of andere futuristische cavebabe een plaat van Excepter terugvinden die ze dan met een cactusstekel en een opgerolde krant op haar vinger zal laten ronddraaien om zo de hele groove opnieuw te laten starten.”
Johannes 1:1
Excepter haalt zijn inspiratie niet uit muziek alleen. Naast een hele waaier aan artiesten waaronder Lee ‘Scratch’ Perry, The Fall, La Monte Young, Sinead O’Connor, Kraftwerk, Roxy Music, Joni Mitchell, Al Green, Devo, Sonic Boom, Bad Brains, David Lee Roth en The Melvins wordt JFR ook beïnvloed door het werk van schrijvers als Allen Ginsberg en Jack Kirby (bekend als The King of Comics) en filmmakers als Alejandro Jodorowsky en Spike Lee.
Opvallend in zijn lijstje is Steven Lisbergers Tron, één van de eerste computergegenereerde films uit 1982 waarin een hacker (gespeeld door een jonge Jeff Bridges) in moleculen opgesplitst wordt en zo zelf in de software van een computer terechtkomt. “In eerste instantie is het niet de versmelting van mens en machine die me inspireert maar wel het antropomorfisme van de taal. De karakters in Tron zijn bewuste wezens die handelen op basis van de instructies die ze van buitenaf krijgen en zo afhankelijk van hun scheppers leven. De notie van het ‘levende woord’ komt zowel voor in de christelijke theologie (Johannes 1:1) als in Richard Dawkins’ evolutieconcept. De platen van Excepter moeten we volgens hem dan ook gelijk stellen aan dat levende woord dat de sterfelijkheid overstijgt. En alsof dat allemaal nog niet genoeg is hecht hij verder ook nog belang aan de invloed van house en techno, breakdancing, het Egyptische tarotboek van Toth, de hallucinogene plant Salvia Divinorum, hamburgers en de wereldgeschiedenis.
Muziek en kunst vloeien in elkaar over in Excepters wereld. Dans en design maken een essentieel deel uit van de visuele presentatie en in die lijn moet je ook het lidmaatschap zien van danseres/choreografe Caitlin Cook. “Live zijn er geen grenzen. Je kan alles verwachten. We proberen vriendelijk te zijn maar kunnen echter niets beloven. Onze platen kan je als de ideale situatie beschouwen maar live zijn we de werkelijkheid. En zoals ze in de films zeggen: “We’re all about the Real.”
”Wat ons onderscheidt van de machine”
Improvisatie is belangrijk. Naast enkele voorgeprogrammeerde sequencers en samples is alles volledig geïmproviseerd. Bepaalde melodieën en tekstuele elementen kunnen terugkeren maar dat heeft eerder met intuïtie te maken dan met kennis. “We nemen alles wat we maken op en de platen zijn digitale bewerkingen van die improvisatie-sessies.”
Eén van de interessantste aspecten van improvisatie met elektronica is dat een groot deel van de handelingen zich automatisch voltrekt. Zoals de surrealisten probeert Excepter het bewustzijn uit te schakelen om zo de onbewuste krachten vrij spel te geven. Toch zal de bewuste geest steeds terug opflakkeren. Na een onbewuste daad zal de bewuste geest zich onvermijdelijk bezinnen over een mogelijke betekenis. “Zo worden onze improvisaties tijdens het montageproces gereconstrueerd tot zinvolle stukken.”
Dear John
Na enkele cd-r’s op Fusetron en Obedience, een cassette op het Japanse label Temple Of Be Saint 777, kwam Excepter met KA op de proppen (de cd-versie bevatte eveneens de e.p. Vacation). Binnenkort ligt Throne in de winkel en deze zomer wordt dat gevolgd door Self Destruction. Zoals eerder aangehaald spreekt JFR niet graag over evolutie. Hij wil de lijn in de albums van Excepter liever vergelijken met verschillende episodes uit één of andere televisiereeks. “Denk aan een Herculesfilm waar de held aanspoelt in een zetel en helemaal onder het zeewier zit. Hij vindt een oude whiskyfles waarin zich een briefje bevindt met de woorden ‘Dear John’. Later deze zomer verandert het kanaal. Je komt terecht in een bijbels drama dat zich op een basketbalveld afspeelt en misschien komt er ook wel een portie Falcon Crest-psychedelica bij. De details zijn nog tamelijk vaag.”
Throne komt uit op Load Records, een label dat zich met bands zoals Sightings en Lightning Bolt toch voornamelijk toespitst op gitaargeweld. Toch heeft Excepter Fusetron niet verlaten (het label brengt Self Destruction uit). “De labels waarmee we werken zien we eerder als The knights of the road. En wat gitaren betreft ... daar hebben we nog niet volledig mee afgerekend. Er zijn er nog steeds over die vernietigd moeten worden.”
The Man with No Name
In mei komt Excepter voor de eerste keer naar Europa. Vreemd genoeg concentreren ze zich daarbij op Portugal en Spanje. “’Mediterranea’ is het hart van de wereld, dat is toch een algemeen gekend feit? De waarheid is dat we gaan waar ons enthousiasme ons brengt. Spanje is eigenlijk een droom voor mij. De landschappen van A Fistful of Dollars, For a Few Dollars More en The Good, the Bad and the Ugly zijn geweldig. Misschien nemen we er op onze vrije dag wel een film op.”
JFR ziet zowaar duidelijke parallellen tussen The Man with No Name (de westerntrilogie van Sergio Leone die is opgenomen in Spanje) en zijn muziek. De films spelen zich af in een abstract landschap en tonen archetypes die verwikkeld zijn in een spirituele oorlogsvoering. “Bij Excepter is de muziek gelijk aan dit landschap terwijl de stemmen met elkaar in oorlog zijn.”
Excepter speelt op 7 mei met Gang Gang Dance en Gaugala Drop in Kunstencentrum België in Hasselt.
http://www.kindamuzik.net/interview/excepter/excepter-is-fundamenteel-een-synthetische-protestband/9415/
Meer Excepter op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/excepter
Deel dit artikel: