• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Eli 'Paperboy' Reed verovert Europa.

"Nog dertig minuten en we zijn in Stockholm", zegt Eli 'Paperboy' Reed aan de telefoon. De jonge soulzanger uit Boston is een grote Europese tournee gestart. Plotsklaps wil iedereen in Europa de Boom Boom doen. Dus mag Reed, die net zo lief thuis rondhangt, weer op pad.

Tekst: Ronald Besemer

Publicatiedatum: 15 november 2008

Deze zomer staat hij daar ineens op het podium van de bovenzaal in Paradiso. Klein van stuk, perfect in het pak, haar vol jarenvijftigvet en paarse, fluwelen instappers aan de voeten. Met de bravoure van een jonge hond brengt Eli 'Paperboy' Reed in een uur tijd een zinderende soulshow op de planken met louter eigen nummers.

Hij klinkt als Sam Cooke in de Harlem Square Club of misschien zelfs als Otis Redding en tegelijkertijd is hij helemaal van 2008. Een jongeman die het gewoon hééft, een natuurtalent. Aan de vooravond van optredens in Nederland, op Crossing Border, en België belt KindaMuzik met het busje dat de Paperboy naar Stockholm rijdt.

James Hunter en Amy Winehouse zijn nu zeer succesvol en oudjes als Mavis Staples en Al Green staan weer de podia af te branden. Heb jij het gevoel dat je deel uitmaakt van een revival van die goeie, oude soulmuziek?
"In een revival geloof ik niet. Alles wat nu gemaakt wordt maakt deel uit van de geschiedenis van muziek. Wel mooi dat Al Green in Amsterdam speelde! Dat bedoel ik: er is eerder sprake van een continuüm. Bovendien zijn James Hunter en Amy Winehouse niet per se mensen met wie ik me verwant voel. Al zou ik er nooit tegen protesteren om met hen in een bepaald verband gezien te worden. Het is goed om ergens deel van uit te maken."

Met wie voel je je wel verwant? We ontkomen niet aan de gedachte dat je de ganse dag naar Otis en Sam Cooke luistert?
"Dat zie je verkeerd. Mijn bandleden en ik luisteren naar nieuwe muziek en dat kan jazz, indie rock of hiphop zijn. In die context moet je onze muziek zien, wij horen bij wat nu gaande is. Maar hé, die platen van Otis en Sam draai ik natuurlijk ook wel. Mijn vader bracht me met hen in contact en dat draag ik altijd bij me."

Een blank joch uit de omgeving van het welvarende Boston raakt verslingerd aan soulmuziek. Dat zie je niet direct voor je.
"Ras heeft er helemaal niets mee te maken, laat ik je dat vertellen. Mijn muziek kun je beter southern noemen dan zwart. De ruwe variant van soulmuziek. Dat ik uit de omgeving van Boston kom, zegt eigenlijk niks. Ik heb in Mississippi gewerkt bij een radiostation, dat helaas vrij snel en zonder mijn toedoen ten onder ging, en ik heb daar veel geleerd over muziek. Bovendien hangt muziek in de lucht, ze verplaatst zich gemakkelijk van het zuiden naar het noorden. Al zal het geen toeval zijn dat Memphis zo'n belangrijke stad is voor rhythm and blues. Zie het als een kwestie van plaats, niet van huidskleur."

Bij je eerste optreden in de bovenzaal van Paradiso zei je dat je snel beneden in die grote zaal zou staan en dat je die wilde uitverkopen ook. Hoe ver reikt je horizon?
"Ik ga de wereld veroveren. Haha! Nee, ik wil me graag ontwikkelen als artiest en ik wil onderweg zoveel mogelijk mensen bereiken met mijn muziek."

Je beschikt schijnbaar over een flinke portie zelfvertrouwen. Is dat altijd zo geweest?
"Je kunt zeggen dat ik altijd zo zelfverzekerd ben geweest. Dat klopt wel. Natuurlijk doet het me goed dat mijn muziek nu wordt opgepikt. Maar ik ben wel kritisch op mezelf en op wat ik maak."

Zo kritisch dat je je echte eerste plaat, van voor Roll with You, niet opnieuw uitbrengt?
"Nee hoor, dat is een centenkwestie. Als ik het geld had, zou ik die plaat opnieuw wereldwijd uitbrengen. Maar dat is er niet. Nog niet."

Europeanen kijken met meer vertrouwen naar Amerika nu er een nieuwe president is gekozen. Natuurlijk houdt soulmuziek zich met liefde bezig en niet met politiek. Maar deel je het optimisme dat nu gelukkig weer de kop opsteekt?
"Ik wil niet over politiek praten. Ik speel voor iedereen. In Amerika en daarbuiten. Het interesseert me niet hoe mensen denken. En mijn opinies houd ik buiten mijn muziek. Dat Europa wellicht iets minder sceptisch tegen Amerikanen aankijkt is leuk. Meer niet."

Je plaat en vooral je optredens inspireren veel mensen. Maar wat inspireert jou?
"Thuis zijn, dat geeft mij een goed gevoel. Thuis zijn, nadenken en nieuwe liedjes schrijven. Ik ga graag naar de kerk waar gospelmuziek te horen is en ik speel dan mee als het kan. Wat me ook veel inspiratie geeft is naar de radio luisteren en dan het liefst naar countrymuziek."

http://www.kindamuzik.net/interview/eli-paperboy-reed/eli-paperboy-reed-verovert-europa
Meer Eli 'Paperboy' Reed op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/eli-paperboy-reed