• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Bij Eins, Zwei Orchestra mag het ook vals zijn

Na Satellite7 en The Spirit That Guides Us, om maar een paar bands te noemen, vond Stefan van Maurik de tijd rijp om iets helemaal voor zichzelf te maken. Met hulp van bevriende muzikanten en niet te vergeten zijn vrouw Lydia (Brown Feather Sparrow en This Beautiful Mess bijvoorbeeld) creëerde hij Eins, Zwei Orchestra. Een project waarbij hij zelf de volledige regie had. "Sommige fouten hebben een mooie plek gekregen."

Tekst: Martijn Kuijpers

Publicatiedatum: 26 mei 2011

Op een van de vele warme voorjaarsavonden gaat KindaMuzik op visite bij Stefan en Lydia van Maurik, in de voormalige pastorie waarin zij met een ander stel wonen en die tevens dienstdoet als retraite voor mensen die even onderdak nodig hebben. "Tja, wij zijn niet zo rock-'n-roll", klinkt het haast verontschuldigend uit Lydia's mond, terwijl ze de koffie met koekjes neerzet. Stefan is het daar niet mee eens. "We doen precies wat we willen. Als iets rock-'n-roll is, is het drie dagen per week in de wijkverpleging werken, mensen opvangen en dan nog vijftig uur snoeihard met je muziek bezig zijn." En ze lijken hun draai daar prima in gevonden te hebben.

Geen project
"Mijn bandjes kabbelden een beetje voort of waren gestopt. Dus ik had ruimte om eens iets zonder compromissen te maken", gaat Stefan verder, achterover leunend aan de tuintafel. "In Satellite7 schreef ik de liedjes wel, maar dat was echt een band met ego's. Het was altijd strijden. Dat vond ik weleens moeilijk. Toen dat stopte dacht ik: ik heb nu genoeg bagage, ik ga het helemaal zelf doen. Zelf schrijven en zelf opnemen. En dat was geweldig."

Eins, Zwei Orchestra dus, het project dat inmiddels al lang geen project meer is. Het moest aanvankelijk iets met shoegaze worden, maar het resultaat is een poppy variant van het dromerige genre. Stefan: "Ik had voor de sound veel meer My Bloody Valentine in gedachten; ronkende gitaren, extreem gruizig. Maar het project ging zichzelf sturen." Zo werd er een waslijst aan gastmuzikanten bij gehaald, onder wie Pim van de Werken en Axel Kabboord. En Lydia uiteraard. Zij vult aan: "Op de plaat hoor je een soort grabbelton aan invloeden van alle muzikanten. Dat maakt het een heel spannend album. Ik denk nu soms nog als ik de plaat hoor: hé, zit dat er ook in?"

Eins Zwei Orchestra - Spiral.mp3 by ZimbalamUK

(Im)perfectie
Uren en uren heeft Stefan dan ook naar zijn Pro Toolsscherm zitten staren om de kleinste details op hun plek te krijgen. Maar verwar dat niet met een gladde productie. "Ik ben niet perfectionistisch in die zin. Als het te glad klinkt, vind ik het lelijk. Ik heb zelfs soms bewust om foutjes heen gewerkt, dat ik de fout zo mooi vond dat-ie een mooie plek heeft gekregen. Je hoeft het niet direct te horen, maar als je een klein galopje hoort, waardoor de groove heel even wordt onderbroken, dan doet mijn hart hetzelfde. Dat vind ik écht mooi."

Hij vervolgt: "Imperfectie vind ik dan ook geweldig. Het moet niet zo vals zijn dat je vullingen eruit vallen, maar als je de sinus van een valse gitaar bekijkt, dan is die veel grilliger dan die van een goed gestemde gitaar. Je maakt je geluid daardoor alleen maar rijker, want je signaal is veel groter en ook vetter. Dus ja, ik vind een valse gitaar soms echt prachtig. En zeker als-ie mooi in het geheel valt. Op bepaalde nummers heb ik echt expres dingen vals ingespeeld. Wel op de achtergrond gemixt, maar je hoort onmiddellijk de onrust die het brengt."

Hundertwasser
Stefan was al enige tijd bezig met de liedjes, toen hij zich ging verdiepen in de in meerdere opzichten kleurrijke architect en kunstenaar Friedensreich Hundertwasser. De persoon Hundertwasser, zijn filosofie en manier van werken bleken zo goed aan te sluiten bij de muziek van Eins, Zwei Orchestra dat debuut 100 Colors geheel aan diens werk is opgehangen. "Ik zou nog niet in zijn schaduw kunnen staan, maar hij heeft dezelfde methode van werken als ik altijd heb gehad. Doordat ik hem heb leren kennen, heb ik daar bevestiging in gevonden", vertelt Stefan. "Wat Hundertwasser doet met kleuren en lijnen, doet shoegaze met geluiden. Ik heb avonden achter elkaar zitten mixen, net zolang tot ik dacht: dit zou een Hundertwasserschilderij kunnen zijn."

Eins Zwei Orchestra - 100 Colors.mp3 by ZimbalamUK

Een kunsttheorie die Hundertwasser toepaste op zijn werk is transautomatisme. Dat betekent dat de waarde van een kunstwerk dat je maakt wordt bepaald door de interpretatie van het publiek. Ook live blijkt dat van toepassing, merkt Lydia: "Je ziet dat de muziek pas betekenis krijgt als er in het publiek wat gebeurt. Dat maakt het heel leuk, dat je ziet dat de sfeer omslaat, dat mensen helemaal in die gelaagde, overweldigende muziek overspoeld worden door een bepaald gevoel."

Hundertwasser bleek zijn tijd ver vooruit en voorzag een generatie die kunst hooguit als hobby ging zien en waarin de creativiteit, broodnodig om te overleven, ver te zoeken is. Echter, hij preekte niet, maar activeerde. Lydia: "Hij spoorde mensen aan op zoek te gaan naar wie ze werkelijk zijn en dat te laten weerspiegelen in hun leven, in plaats van reactief te leven." Met een zelf opgenomen en in eigen beheer uitgebracht album, is dat dus precies wat Eins, Zwei Orchestra doet. Stefan beaamt: "Inderdaad, het cirkeltje is rond."

http://www.kindamuzik.net/interview/eins-zwei-orchestra/bij-eins-zwei-orchestra-mag-het-ook-vals-zijn/21653/
Meer Eins, Zwei Orchestra op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/eins-zwei-orchestra