• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Egyptian Hip Hop en de haat-liefdeverhouding met Manchester

In oktober 2012 zag de debuutplaat Good Don't Sleep van de experimentele wavegroep Egyptian Hip Hop uit Manchester eindelijk het levenslicht. Eindelijk, want in 2010 zorgde de band al voor een kleine hype in de Britse pers met zijn ep Some Reptiles Grew Wings. KindaMuzik spreekt de bandleden voorafgaand aan hun optreden in de Spiegelbar in Tivoli.

Tekst: Jelmer Luimstra

Beeld: Renate Beense

Publicatiedatum: 27 maart 2013

Bij binnenkomst in de Spiegelbar zijn alle bandleden aanwezig voor het interview, met uitzondering van gitarist Louis-Stevenson-Miller, die overal en nergens rondloopt en continu kwijt is. "He's a bit of a drama queen", verzekeren zijn bandmaten ons. Wat direct opvalt zijn de kapsels van de jongens. Kozen de Young lads in 2010 nog voor onmogelijke modellen in diverse kleuren, tegenwoordig mogen we gerust spreken van meer volwassen coupes: korter en voorzien van natuurlijke kleuren. Met de toevoeging van het nieuwe, vijfde bandlid en toetsenist Thom Bellinos kan daar overigens best weer eens verandering in komen. De goedlachse, maar verder vrij afwezige Bellinos heeft dreadlocks, "omdat ik zo mijn haar niet hoef te wassen." Of hij ook gaat zorgen voor de reggae in Egyptian Hip Hop? Lachend: "Nee."

Dat laatste viel te verwachten, want debuutplaat Good Don't Sleep staat vol psychedelische, experimentele wavesongs. De grote vraag is echter waarom het zo lang heeft moeten duren totdat hun debuutalbum uitkwam. "We wisten niet precies welke sound we wilden maken en voelden ons nog niet klaar voor een volledig album, dus hebben we besloten nog even te wachten", vertelt frontman Alex Hewitt. Drummer Alex Pierce voegt daar aan toe: "Mensen denken altijd dat we de hype probeerden te ontwijken, maar dat was absoluut niet het geval."

Manchester
Egyptian Hip Hop komt uit Manchester, een stad die tot op de dag vandaag bekend staat om de muziek van bands als Joy Division, Happy Mondays en The Stone Roses. De Britse media vergeleken Egyptian Hip Hop dan ook al snel met deze oude Mancunian grootheden, iets wat tot grote irritaties leidde onder de bandleden. "Het is niet zo dat we deze bands slecht vinden, want het zijn duidelijk goede groepen, maar onze muziek vertoont absoluut geen overeenkomsten met die van hen", vindt Hewitt. Pierce verklaart de vergelijking: "Mensen zoeken simpelweg naar overeenkomsten omdat wij ook uit Manchester komen."

De muziek van de band was in de begindagen dan ook een echte tegenreactie op de Manchestersound. "De scene in onze stad was volledig walgelijk en mensen bleven maar eeuwig terugkijken naar bands die vroeger succesvol waren", vertelt bassist Nick Delap. "Er was geeneens een scene", vult Hewitt hem aan. "Maar tegenwoordig is die scene in Manchester wel weer helemaal terug. Het is alsof iedereen in een band zit en elke band weer iets anders speelt. Je hoort lofi, garagerock en veel meer." Een andere groep uit hun stad die zich afzette tegen Manchester-as-we-know-it, is het inmiddels opgeheven eigenzinnige collectief WU LYF. Maar het vergelijken van Egyptian Hip Hop met WU LYF gaat de bandleden te ver: "Hun mindset was dezelfde, maar daar houdt de vergelijking ook wel op", geeft Pierce aan.

Experimentele drang
Egyptian Hip Hop klinkt op Good Don't Sleep dan ook meer als een experimentele Brooklynformatie dan als een Mancunian band. Hewitt: "Een overeenkomst met veel bands uit Brooklyn is dat we dezelfde experimentele drang hebben." Veel songs van Egyptian Hip Hop zijn dan ook op een experimentele manier ontstaan, namelijk vanuit een jam. Delap: "Vaak komt iemand met een idee voor een song en door te jammen ontstaat dan weer spontaan nieuwe muziek." Het schrijven gaat echter niet altijd zo gestroomlijnd, geeft Pierce aan. "Zo hebben we van 'Yoro Diallo' wel vijf verschillende versies gespeeld totdat we tot de definitieve studioversie kwamen."

Voor dit album werden de bandleden beïnvloed door jarentachtigwave van niet de minsten: Talking Heads, Japan en Brian Eno. De wave-invloeden zijn direct terug te horen op de nummers van Good Don't Sleep, die veelal bestaan uit een dikke laak synthesizerpartijen met daaroverheen zweverige gitaarlijnen, wat van het album dan ook een behoorlijke waveplaat maakt. Opvallend is dat de debuutplaat veel minder poppy is dan de ep Some Reptiles Grew Wings. "Dit was geen opzettelijke keuze", legt Pierce uit. "Die ep is dan misschien wat minder experimenteel en bevat meer popsongs, maar we hadden ook toen al veel meer experimentele nummers. Dit hebben we in feite alleen maar meer voortgezet op onze eerste plaat. We willen echter niet experimenteel zijn om het experimenteel zijn." Hewitt: "Het is erg belangrijk om te experimenteren, maar de kunst ligt er voor ons in om van ieder nummer tegelijkertijd een echte song te maken die mensen kan raken." Pierce vult hem aan: "Je kunt wel een structuurloos nummer maken met vijftien minuten aan noisegeluiden, maar die muziek gaat naar mijn mening nooit echt leven."

http://www.kindamuzik.net/interview/egyptian-hip-hop/egyptian-hip-hop-en-de-haat-liefdeverhouding-met-manchester/23852/
Meer Egyptian Hip Hop op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/egyptian-hip-hop