Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Met hun debuutplaat Freaks & Icons vestigden Vlado Dzihan en Mario Kamien zich als één van de grote beloften in de wereld van de downbeat. Het duo verrijkte het genre op originele wijze door er oosterse invloeden aan toe te voegen. Terwijl stadsgenoten Kruder & Dorfmeister meer aanleunen bij de dubtraditie hebben dZihan & Kamien duidelijk iets met jazz. Op Freaks & Icons beperkte het zich nog tot samples, maar voor opvolger Gran Riserva werden echte muzikanten in de studio uitgenodigd. Dat materiaal werd vervolgens bewerkt op de computer.
In de bio's van het duo wordt dan ook graag verwezen naar de muzikale opvoeding van het duo. Beider vaders waren jazzmuzikanten en ze groeiden thuis op temidden van jazz. Het lijkt dan ook geen toeval dat beide heren zich nu bezighouden met nu-jazz, of toch niet? "Het had natuurlijk zijn invloed, maar als kind luister je niet naar jazz. Je houdt je trouwens sowieso niet bezig met de dingen waar je ouders mee bezig zijn. Ik was als jongere gefascineerd door funk. De eerste plaat die ik kocht was dan weer Abbey Road van The Beatles, maar ik hou ook enorm veel van Led Zeppelin en The Police. De interesse voor jazz is pas later gekomen. Eigenlijk hou ik van alle soorten muziek," vertelt Mario Kamien.
Hij ontkent niet dat hij met de jaren een stevige liefde voor jazz ontwikkelde. "Iemand als Herbie Hancock bracht in de jaren zestig en zeventig het soort muziek uit waarvan veel van die nujazz-producers denken dat ze het zelf hebben uitgevonden. Maar het meeste respect heb ik voor Wynton Marsalis. Hij is echt de man."
Niet jazz, maar een brede muzieksmaak is de gemene deler van het duo. Dat hoor je ook als de twee zich samen achter de draaitafels wagen. "We draaien alles door elkaar. Ik probeer altijd wat oude funkplaten te draaien, als het publiek het tenminste weet te appreciëren. Daarnaast draai ik ook de nieuwste platen van Ninja Tune en Finger Lickin'. We proberen het in ieder geval zo breed mogelijk te houden. Zolang het maar geen stampmuziek is. Wij zijn niet de meesters van de knallende beats."
Naast het productiewerk en de dj-sets houden dZihan & Kamien zich ook bezig met het eigen label, Couch Records. "Het gaat goed met het label," aldus Kamien. "We zijn tevreden over de platenverkoop. We verdienen er onze boterham mee en dat op zich is al fantastisch."
Terwijl Couch Records drie jaar geleden maar één artiest op het rooster had, werden intussen drie anderen binnengehaald. "Onze laatste aanwinst is Richter, een Oostenrijker. Daarnaast heb je nog De Vibrolox uit Servië en Cay Taylan. Hij is ook een Oostenrijker maar met Turkse roots," legt Kamien uit. "We proberen volgend jaar van al die artiesten een album uit te brengen. Misschien komen er nog nieuwe mensen bij, maar we willen niet te overhaast te werk gaan. We moeten heel voorzichtig zijn want we hebben maar een klein budget. We willen zeker ook iets doen met een jonge producer uit Slovenië. Hij maakt heel experimentele muziek, vrij moeilijke muziek, zeker ten opzichte van de andere artiesten op Couch."
De crisis in de muziekindustrie maakt het er voor een label als Couch niet gemakkelijker op. Toch is Kamien optimistisch. "Zo'n crisis is altijd het gevolg van een heleboel factoren. Als de crisis zich op een hoogtepunt bevindt, dan gebeuren er bijna automatisch dingen die het tij doen keren en wordt het weer beter. Op dit moment is er een accumulatie van negatieve factoren: er is te veel muziek, er is internet, het kopiëren en de platen zijn te duur. Dat stapelt zich op. Ik denk dat we nu op het absolute dieptepunt zitten en dat het niet lang meer zal duren voor het opnieuw beter wordt."
Intussen pakken dZihan & Kamien dus uit met een nieuwe plaat, Live in Vienna. Die vloeit voort uit het releasefeestje voor Gran Reserva, in september vorig jaar. "We hadden speciaal voor de gelegenheid het dZihan & Kamien Orchestra opgetrommeld. In totaal stond er een twintigtal muzikanten op het podium: zeven strijkers uit Turkije, vier koperblazers uit Turkije, percussionisten ook uit Turkije, twee vocalisten, Dzihan op keyboards en ik speelde gitaar," vertelt Kamien. Het hele optreden werd opgenomen en ligt straks in de winkels.
Na het releasefeestje trok The dZihan & Kamien Orchestra al door Europa voor een kleine tournee. In de zomer speelden ze op festivals als Roskilde en het Weense Jazz Fest. "Het is een hele onderneming. En bovendien heel duur. De muzikanten komen van over heel de wereld. Die moet je invliegen, je moet hotels boeken, materiaal huren, geluidstechniekers vinden enzovoort. Het is niet eenvoudig, maar het is heel leuk."
Een remixalbum zoals Refreaked zal er deze keer niet zijn. "Er worden volgens mij heel veel slechte remixen gemaakt dezer dage. En wat dat betreft ook heel veel slechte nummers (lacht). Trouwens, sommige van onze nummers zijn eigenlijk al remixen van ander materiaal van ons. Dus wat zou men dan moeten remixen."
Toch blikt Kamien ook heel trots terug op remixopdrachten die hij samen met Dzihan in het verleden kreeg. Zo maakten ze een mooie nieuwe versie van 'Don't Explain' van Billie Holiday voor het Verve Remixed-project. Daarnaast werden ze ook gevraagd om voor het I Love Gainsbourg-project een remix te maken van 'Je t'aime moi non plus'. "Dat was heel interessant om te doen. We beschikten over legendarisch bronmateriaal. Dat maakte het net heel moeilijk. Het was de enige song die nog overbleef, niemand wou 'Je t'aime moi non plus' doen. Die song is dan ook al zo af dat je er nauwelijks aan kan raken. Maar we hebben er toch maar mooi ons ding mee gedaan," besluit Kamien.
The dZihan & Kamien Orchestra | Live in Vienna (Couch Records/Lowlands) ligt vanaf 3 november in de winkel.
Lees de recensie
http://www.kindamuzik.net/interview/dzihan-kamien/dzihan-amp-kamien-nu-ook-met-orkest/4192/
Meer dZihan & Kamien op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dzihan-kamien
Deel dit artikel: