• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Dry Kill Logic: “What doesn’t kill you…”

Het heeft Dry Kill Logic niet meegezeten. Op het moment dat de heren een majorplatendeal in de wacht sleepten moesten ze hun naam tot twee keer toe wijzigen en relatief snel na de release van het majordebuut werden de banden met dat label verbroken. Toen ook nog eens de helft van de line-up opstapte, zag de toekomst van de band er donker uit, maar onlangs werd The Dead And Dreaming op de mensheid losgelaten; het gevolg van hard werken.

Tekst: Bart Nijssen

Publicatiedatum: 05 december 2004

Helse rit
Rigano praat aan de telefoon zoals hij zingt: druk. En snel. Je zou bijna denken dat de beste man aan ADHD lijdt. Net als op plaat gooit hij er in een paar seconden tijd een hoeveelheid woorden uit waar je ‘u’ tegen zegt. Maar het siert en kenmerkt hem. Je haalt zijn stem er zo tussenuit. Ook op het nieuwe, ijzersterke album The Dead and Dreaming windt hij er geen doekjes om; de luisteraar wordt amper een halve minuut rust gegund. En dat is dan ook precies wat er gebeurt als je hem de vraag stelt wat hem de laatste jaren is overkomen; een spraakwaterval volgt en je krijgt nauwelijks de kans om er tussen te komen. “Het is een helse rit geweest. We brachten in 2001 het album The Darker Side of Nonsense uit via Roadrunner. Veel gebeurde er in de tijd dat we tekenden en het album uitkwam. De gebeurtenissen van 11 september vonden plaats in de Verenigde Staten. Daarmee stopte men met het draaien van agressieve muziek, zoals Rob Zombie, Drowning Pool en Slipknot, op mainstream radio- en tv-stations. In die tijd ongeveer werkte Roadrunner nauw samen met Island/Def Jam, een groot label. Roadrunner kreeg met het succes van Nickelback in de gaten hoe je snel succes kon hebben, en dat je dus niet per definitie over een langere periode met bands hoeft te werken, zoals ze in het verleden deden met Machinehead, Fear Factory en Sepultura. Dat is een zakelijke verandering. Bands zoals wij waren dus niet langer commercieel levensvatbaar, terwijl ze juist alleen maar dat soort bands wilden. Toen dat gebeurde, besloten wij om weg te gaan bij Roadrunner, omdat wij op een andere manier aan ons volgende album wilden werken.”

Een heel verhaal. Rigano herinnert zich ook nog exact het laatste gesprek dat hij had met het label. “Hierin zeiden zij dat als er een volgende plaat via hun zou verschijnen, het meer over zaken moest gaan dan over kunst. Voor ons is dat nooit een optie. Ik begrijp ze wel; het is een business plan. Ik neem ze verder dan ook niets kwalijk, want laten we eerlijk zijn; als die eerste plaat niet via hun was uitgekomen, dan zat ik hier nu niet met jou over ons tweede album te praten.”

Massale uittocht
Ondanks wat er gebeurd is, heeft Rigano nog steeds veel respect voor het label. Nadat de band weg was bij Roadrunner, vond er echter een massale uittocht plaats. “Onze gitarist stopte, onze bassist gooide er het bijltje bij neer en onze manager en uitgever vertrokken. Iedereen ging weg. We hebben toen alles geëvalueerd en eens grondig bekeken waarom wij überhaupt in deze business zitten. We concludeerden dat het bij ons draait om het maken van goede muziek, dus we zochten personen met wie we goede muziek wilden maken. Zo gingen we verder, want wat moet je anders?”

Die nieuwe bandleden werden gevonden in de vorm van gitarist Jason Bozzi en bassist Danny Horboychuk. Volgens Rigano is het er met hen alleen maar beter op geworden. “Nadat onze toenmalige gitarist Scott Thompson in 2002 was gestopt, hebben we een paar maanden vrij genomen en toen ontmoetten we Jason. Hij speelde eerder in Gargantua Soul, waarmee hij een aantal platen opnam en een behoorlijke fanbasis achter zich wist te krijgen. Ze hebben echter nooit een grote platendeal gekregen. Daardoor wilde hij er voor de volle honderd procent voor gaan én tegelijk beschikte hij tevens over de nodige kennis en ervaring. Met hem samenwerken is dan ook fantastisch. Toen we met hem gingen schrijven viel alles op zijn plaats. Op het moment dat we besloten om de studio in te gaan om de plaat op te nemen, stopte onze bassist Dave Kowatch ermee. In de studio legde Jason daarom zowel de gitaar- als baspartijen vast. Daarna gingen we op zoek naar een bassist en we liepen Danny Horboychuk tegen het lijf. Hij zat in een zelfde soort schuitje als Jason; hij zat in Down For Low (niet te verwarren met Down By Law, BN) en had met die band een aantal platen uitgebracht. Ook zij hebben nooit een grote platendeal kunnen scoren. Ook hij is een fantastische muzikant.”

Hard werk
Voor veel bands zou een labelsplit en het verdwijnen van de halve line-up een onoverkomelijk probleem zijn geweest. Maar niet voor Dry Kill Logic. Geen enkel moment heeft Rigano de angst gehad dat alle gebeurtenissen het einde zouden betekenen van de band. Wel dat het allemaal minder goed zou worden. “We houden ervan om muzikanten te zijn. Of dat nu inhoudt dat je in een garage speelt of op een podium of in de studio, we waarderen muziekinstrumenten en muziek in zijn algemeenheid als vorm van kunst. Je vraagt je wel af of je ooit weer voltijds met muziek bezig kan zijn zoals je graag wilt. Met de huidige economie en situatie in de Verenigde Staten sowieso. Alles is zo hitgeoriënteerd en draait alleen maar om het hier en nu. Je vraagt je dan wel af of je nog een kans krijgt. Niemand weet dat. Je kunt alleen maar hard werken en doen waar je in gelooft. Nogmaals; je kunt alles voor elkaar krijgen wat je maar wilt als je maar volhoudt, ook als het moeilijk is. Deze band en deze plaat bewijzen het. Uiteraard is het niet anders dan bij andere bands die in onze positie hebben gezeten; het vergt veel werk om alles weer op de rails te krijgen.”

Het harde werk heeft in ieder geval zijn vruchten afgeworpen. The Dead and Dreaming is een prachtplaat geworden, beter nog dan haar voorganger. Het gros bestaat uit stevig beukwerk, maar de band schroomt niet om ook eens tandje terug te schakelen of een werkelijk prachtig, melodieus refrein in de songs te verweven. De typische Dry Kill Logic-sound is ondanks de bezettingswisselingen overeind gebleven. “Je kunt niet ontkennen dat er iets veranderd is”, merkt Rigano in alle realiteit op. “We zijn geëvolueerd, veranderd, gegroeid en ouder geworden. Je kunt nooit twee keer precies hetzelfde schrijven, want je bent niet meer dezelfde persoon. Deze band is een evolutie en wat ons betreft hebben we dat op positieve wijze gedaan. Wel hebben we geleerd van het verleden. Als je eindelijk hebt wat je wou bereiken, moet je dat niet voor vanzelfsprekend aannemen, want dan verdwijnt het sneller dan je kunt geloven. En dan krijg je het nooit meer terug.” Het is een thema dat ook terugkomt in de titel van de plaat. Rigano legt hem uit: “Er lopen veel mensen rond die haten wat ze doen. Ze haten hun werk, hun leven, hun carrière, et cetera. Ze dromen van iets beters. Met een nieuwe auto, nieuwe kleren en dergelijke zou hun leven beter zijn. Wat ze niet begrijpen is dat het juist hard werk en doorzettingsvermogen is dat het leven beter zal maken. Dat reflecteert wat er mis is met de maatschappij van tegenwoordig.”

Loggere sound
Samen met het productieteam Scrap 60 Productions – het team dat ook verantwoordelijk was voor de vorige plaat van Dry Kill Logic, en daarnaast werkte met onder andere Ill Nino en 36 Crazyfists – is de band erin geslaagd om een nog logger en zwaarder geluid op plaat vast te leggen. Jason en Phil co-produceerden het schijfje. “Dat werkt echt heel fijn”, aldus Rigano. “Scrap 60 weet precies hoe ze het aan moeten pakken. “If it ain’t broke, don’t fix it”, dus daarom kozen we weer voor hen.”

Luxepositie
Na de opnames van de plaat werd snel een deal getekend bij SPV. Volgens Rigano waren zij al fans van de band vanaf de eerste plaat. “We hebben ze onze nieuwe demo’s gestuurd. Ze vonden het heel goed en stonden achter de richting die we opwilden met de band. SPV weet precies waar we muzikaal, creatief en zakelijk gezien staan. We wisten dat dit het soort relatie was dat we met een platenlabel wilden hebben, een relatie die uitgaat van respect voor de muzikant. Het is een fantastisch onafhankelijk label in de metalwereld; iedereen die er werkt weet veel over metal en is volledig toegewijd aan de scène. Het is daarnaast een label dat aan de bands de mogelijkheid geeft om zich te ontwikkelen over een bepaalde tijdspanne. Het is niet zo dat je snel hits moet scoren, veel platen moet verkopen en dat ze zich vervolgens op het volgende succesverhaal storten. Als muzikanten die een langere carrière nastreven, is dat de relatie die we willen met een label. Het was echt shit toen we Roadrunner verlieten, maar tijd heelt alle wonden. En je moet het leven nemen zoals het is. Het boek is al geschreven, we hoeven het alleen nog maar te leven.”

Doordat de deal nog niet getekend was ten tijde van de opnames, kon het gezelschap alle tijd nemen om aan het schijfje te werken. “We zijn begonnen met schrijven toen Jason bij de band kwam. Ons doel was om de beste plaat te schrijven die we konden. Veel bands hebben voor een tweede plaat veel minder of veel te weinig tijd, maar omdat wij toch geen deal hadden, zaten we eigenlijk in een luxepositie en konden we dus veel songs schrijven en deze op ons gemak bijschaven.”

Dry Kill Logic is dan ook meer dan ooit tevoren klaar om de podia in binnen- en buitenland onveilig te maken. Rigano heeft niet het gevoel dat de band zich opnieuw moet bewijzen. “Het feit dat we teruggekomen zijn, de plaat hebben uitgebracht die we wilden, weer aan het toeren zijn en alle dingen doen die we willen doen, is voldoende bewijs.” Ondanks alles wat er gebeurd is, ziet Rigano het nieuwe schijfje The Dead and Dreaming dan ook niet als een nieuwe start. “Het voelt misschien wel zo, omdat het allemaal al zo lang geleden is. Maar eigenlijk is het een voortzetting van waar we gebleven waren.” Terugkijkend op meer dan tien jaar Dry Kill Logic kan hij niet anders dan concluderen dat het een helse rit was. “Maar ik kan me niet voorstellen iets anders te doen dan dit.”

http://www.kindamuzik.net/interview/dry-kill-logic/dry-kill-logic-what-doesn-t-kill-you/8110/
Meer Dry Kill Logic op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dry-kill-logic