• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Drillem: de drieslachtigheid van Arjo Klingens

Als je in je eerste band one of the guys bent, in je tweede een introvert meisje, en in je derde een confronterende bitch; wie bén je dan eigenlijk? We lieten Arjo Klingens van electrorockduo Drillem neervlijen op de lederen sofa en speelden voor één keer zielenknijpertje. En dan begint een monoloog over muzikale persoonlijkheden, man-vrouwverhoudingen, en mensen in de war brengen gewoon vanzelf.

Tekst: Hans van Lissum

Publicatiedatum: 10 februari 2006

“Tja, wie ben ik nu eigenlijk? Ik zou mezelf nu toch vooral omschrijven als het meisje van Drillem. Zij is echt een type: excentriek, extravert, en soms eigenlijk best een vervelende chick. Ze confronteert mensen graag met dingen, en zingt daar dus ook over”, zegt Arjo. “’She’s taking my pills / She’s dreaming my dreams / She’s fucking my guy’, bijt ik in het beukende ‘Piranha’. Eigen ervaring? Nee, dat niet. Die typetjes worden heel erg uitgelokt door de nummers. Daardoor heb ik een heel andere Arjo leren kennen. In ‘Piranha’ ben ik de bitch, in ‘Mind’ de links-militante schooljuffrouw en in ‘Flipflop’ gewoon compleet gek en hysterisch.
‘Scream’, dat is ook een mooi type. ‘I’m walking down the street where people scream for me.’ Heel arrogant natuurlijk, maar het is een type hé? Maar dat type word ik op dat moment wel. Als ik het op het podium sta, denken sommige mensen dat daar een zangeres staat die zichzelf heel wat vindt. Is natuurlijk helemaal niet zo. Ja, daarom zijn er wel eens mensen weggelopen. Geweldig vind ik dat.”

“Natuurlijk bestaat er een hemelsbreed verschil tussen Drillem en mijn andere project, La Kidda. Aan de ene kant is dat speelse samplerock, maar tegelijk introvert en jazzy. Daar zit gewoon weer een heel andere Arjo in. La Kidda is een teruggetrokken vrouw die een hoop heeft meegemaakt. Zij zit stil in een hoekje en schrijft liedjes in haar slaapkamer. En bij Handsome3Some, mijn eerste band, profileerde ik mezelf als knulletje en stond ik op het podium de toehoorders te terroriseren. ‘Wie is dan de privé-Arjo?’ vraag je je dan inderdaad af”.
“Weet je wat het is? Ze zitten er gewoon allemaal in. Ik ben het liefst de rustige La Kidda als ik thuis ben, maar in de manier waarop ik werk ben ik volledig Drillem. Ik zeg wat ik denk, ik ben erg aanwezig. Het is een manier om je hoofd boven water te houden. Nee, dat is niet geforceerd. Ik vind het niet meer dan logisch, maar je kunt er natuurlijk ernstig over in gaan zitten en termen als ‘gespleten persoonlijkheid’ laten vallen. Maar ik voel gewoon niet meer verwantschap met de één dan met de ander.”

“Hoe ik ben als het gaat om mijn muziek? Ik zou zeggen: gedisciplineerd en serieus, maar dat speelse en toevallige blijft erg belangrijk. Toen we met Handsome3Some stopten was dat natuurlijk kut, maar ik ging gewoon door met liedjes schrijven. En dan zegt zo’n producer op een dag: ‘Hee Arjo, kom gezellig langs, dagje opnemen, joh, lachen!’ en voor je het weet heb je een plaat uit. Zo speels is het ook met Drillem gegaan nu ik erover nadenk. Dat moet ook zo blijven. Dat is de sport. Jan-Willem, de mannelijke helft van Drillem, stuurt dus zo nu en dan een mp3’tje van een minuut op met wat ideetjes en daar speel ik dan wat mee.”

“Die man-vrouwverhouding in Drillem, daar spelen we ook mee op onze dvd Fillem. We borduren er als het ware op voort. Op de dvd staat zowel his side, de elektronische kant, als her side, de rock-kant. Ik heb ook net wat meer met die rock-kant. Over man-vrouwverhoudingen gesproken: op het podium staan we met een drilboor en een föhn, wat je ook in de graphics terugziet. Natuurlijk staat Jan-Willem voor de drilboor en ik voor het meisjesachtige van de föhn. Ik ben wel echt het dametje in Drillem. Dan sta ik daar met mijn rode kappersföhn en mijn hakjes, maar ook met een megafoon. Inderdaad, onconventionele instrumenten gebruiken is niet nieuw, maar voor veel mensen is het dat wél. En dus praten ze erover, terwijl we die megafoon welgeteld één keer gebruiken, als intro voor een nummer. Dat sample ik dan weer en ik laat er een hoop effecten op los, net als op mijn stem trouwens.”

“Op de Drillem-dvd gaat het voornamelijk om het concept, en ook op het podium gaat het voornamelijk om de graphics, niet om ons. Daarom zijn we live ook met opzet onderbelicht en staan er geen foto’s van ons op de dvd. Inderdaad, ook in de filmpjes die bij elk nummer zijn gemaakt zijn we vrijwel onherkenbaar. Overbelicht, grofkorrelig, slordig. Het neemt ook veel van de magie weg als je persfoto’s maakt. Dat heeft verder niet echt met mij te maken, hoor. Hier, kijk maar op het hoesje van The Blue-Faced Sessions, mijn tweede La Kidda-plaat. Allemaal foto’s van mij. Maar zelf vind ik het gewoon niet zo belangrijk bij artiesten. Het gaat om de muziek. De rest moet ongekleurd zijn.”

http://www.kindamuzik.net/interview/drillem/drillem-de-drieslachtigheid-van-arjo-klingens/11889/
Meer Drillem op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/drillem