• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

De motor van Dream Theater blijft draaien

Dream Theater pompt niet langer drie uur door op gitaar, bas en drum. Mike Portnoy verklaart lachend: "Die keuze heeft inderdaad met onze leeftijd te maken." De Amerikaanse drummer praat openhartig over deze - en andere - keuzes van hem en zijn band.

Tekst: Fons Vaneker

Publicatiedatum: 14 februari 2008

Portnoy is een passievol mens. In de nieuwe track 'Constant Motion' beschrijft hij hoe zijn motor voortdurend draait. Het begrip vakantie is hem onbekend. "De andere bandleden kunnen hun tijd met het gezin doorbrengen. Ik heb die keuze niet. Mijn creatieve rad blijft altijd draaien." Maar het tourleven van de formule 'An Evening with Dream Theater' wordt zelfs Portnoy te veel. "Geen tijd tussen de soundcheck en het optreden, nauwelijks tijd om te eten, het totaal is slopend."

Radio D.T.
De laatste langspeler bevat acht eeuwigdurende complexe nummers. Geen verrassing. Waar blijft toch dat album vol radiovriendelijke nummers met kop en staart? "Met Octavarium (2005, FV) hebben we een poging in die richting gewaagd. Met nummers als 'I Walk beside You', 'These Walls' en 'The Answer Lies within' hebben we bewust geprobeerd radiovriendelijk te zijn. Alleen een album vol van dat soort nummers, daar hebben we op dit moment geen interesse in. We willen altijd afwisseling."

Hoewel Dream Theater het type band is dat roept altijd te doen waar hij zelf zin in heeft, geeft Portnoy toe zich wel degelijk te laten beïnvloeden door de wensen van fans. "Ik volg de messageboards en kijk wat ze bezighoudt. Ik neem interesses en voorkeuren in overweging." De bandleider doet hetzelfde bij de keuze van het voorprogramma: altijd een band waarvan hij weet dat Dream Theaterfans warm worden. "Maar aan het eind van de dag doen we toch wat onszelf gelukkig maakt."

Openheid is de sleutel
De drummer geeft toe dat hij nog steeds met een alcoholverslaving worstelt. "Ik ben gewoon slecht in maat houden." Vanaf Six Degrees of Inner Turbulence (2002) behandelt hij per album verschillende stappen van het afkickprogramma van Alcoholics Anonymous. 'The Glass Prison' gaat over stappen één tot en met drie. Stap vier behandelt hij in 'My Dying Soul' (2003) en stappen zes en zeven in 'The Root of All Evil' (2005). Dit album zijn stappen acht en negen aan de beurt, met 'Repentance'. Het nummer beschrijft vooral het doel van stap acht: wie uit zijn omgeving is geschaad door de verslaving van de drummer? Maar wie denkt er nu aan seks, drugs en rock-'n-roll als het om Dream Theater gaat? "De rest van de band drinkt eigenlijk helemaal niet," zegt Portnoy. "Maar dat Dream Theater al dan niet een serieuze band is heeft niets met mijn probleem te maken. Ik drink toch vaak alleen."

Dream Theater is een volledige democratie. Ieder bandlid schrijft zowel muziek als teksten. De drummer weet niet anders dan teksten te schrijven over persoonlijke ervaringen. Behalve over zijn verslavingen - Portnoy geeft aan ook uit de medicijnkast te snoepen - handelen deze over zijn werklust en familiebanden in bijvoorbeeld 'Honour Thy Father'.

Blijvend succes
De Amerikanen blijven Ahoy maar vullen, en dat als band zonder grote hits. Waarom zij wel en zoveel concurrenten van dezelfde leeftijd niet? "Een goede vraag. Ik denk dat we iets songgerichter en misschien heavier zijn. Omdat we een melodieuze kant hebben, bijna poppy soms, trekken we een publiek buiten de typische progressieve rockmensen. Maar ik weet ook niet precies hoe de formule werkt."

Door het succes heeft de band de keuze korter en minder vaak op te treden. "We hebben de vrijheid na drie optredens een dag vrij te nemen. Na een maand spelen nemen we een vakantie. Ik weet dat veel jonge bands het geld nodig hebben en daarom driehonderd keer per jaar optreden."

Dream Theater in beeld
Voor het eerst in tien jaar - sinds 'Hollow Years' van Falling into Infinity (1997), heeft Dream Theater zich gewaagd aan het maken van muziekvideo's. Twee om precies te zijn, voor 'Constant Motion' en 'Forsaken'. Is dit een bewuste keuze geweest, om er zo lang mee te wachten? "Nee," aldus Portnoy. "Voor zowel Train of Thought als Octavarium hebben we destijds een clip willen maken. Platenmaatschappij Elektra heeft dit idee niet ondersteund." Nadat de band van een deal voor zeven albums is verlost, blijkt Roadrunner juist heel enthousiast over het maken van videoclips.

Achteraf heeft de trommelaar spijt van de uiteindelijk vijftien jaar lange verplichting jegens Elektra. "We hebben al vóór Images and Words (1992, FV) getekend." Zonder onderhandelingspositie, de band is in die dagen geheel onbekend. Dream Theater is al die jaren goed blijven verkopen. "We zijn nooit onder het contract uit kunnen komen."

http://www.kindamuzik.net/interview/dream-theater/de-motor-van-dream-theater-blijft-draaien/16585/
Meer Dream Theater op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dream-theater