• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Er is maar één Dr. John

Een van de flamboyantste figuren uit de popmuziek is Malcolm John 'Mac' Rebennack, bekend als Dr. John. Hij viert zijn vierenzeventigste verjaardag in Utrecht in een oranje overhemd en een grijs pak, omgeven door voodoopoppetjes en gris-grissymbolen. "Ik heb mijn muziek nooit als business gezien, het is een spiritueel goed."

Tekst: Ronald Besemer

Beeld: Jelmer de Haas

Publicatiedatum: 02 december 2014

Dr. John is een product van vele invloeden. Muzikaal voert alles terug naar de jaren vijftig van de vorige eeuw in New Orleans, op dat moment de gevaarlijkste en muzikaalste stad in de VS. Rond die muziek speelt zich een onder- en bovengronds leven af, waar de kleine Mac al vlak na zijn tiende levensjaar doorheen stiefelt. De tijd van de rock-'n-roll, de opkomst van muziekstudio's en muziekindustrie, levensgevaarlijk nachtleven, vrij verkrijgbare soft- en harddrugs en de magische krachten en voodoo uit The Big Easy. Het is een godswonder dat Dr. John ons hier staat op te wachten in die prachtige outfit van hem. Zeker dertig jaar lang is hij verslaafd geweest, hij blesseerde zijn linkerhand ernstig in een schietincident en kent een flink aantal Amerikaanse gevangenissen van binnen. Sarah Morrow, trombonist en Dr. Johns musical director pakt er even een stoel bij voor de jarige.

Dit jaar heeft Dr. John een plaat uitgebracht met bewerkingen van songs die Louis Armstrong ooit opnam, Ske-Dat-De-Dat. Eerder in zijn imponerende loopbaan en reeks platen heeft hij al eer bewezen aan de rijke muziektraditie uit New Orleans. Leeft een mens lang genoeg om recht te kunnen doen aan die muzikale erfenis? Dr. John: "Mijn vrienden George Davis en Earl Palmer zeiden me dat het een verplichting is om terug te geven wat ons gegeven is. Geweldige muzikanten die gasten. Met Earl heb ik mijn allereerste sessie opgenomen en volgens mij was George Davis er ook op te horen. Dat is lang geleden man." De doctor begint te grinniken. Sowieso: die stem... die ondanks 74 intensieve jaren nog even priemend klinkt, alleen een stukje gruiziger en breekbaarder ook.

De kleine Mac woont in de Third Ward van New Orleans, een wijk pal tegen de rivier de Mississippi aan. Dr. John: "Mijn vader wees me altijd op het huis van Louis Armstrong bij ons in de wijk. Politici hebben Armstrongs huis ingenomen en er [cynisch] iets anders van gemaakt. Dit was ver voor Katrina. De burgemeester van toen wilde overal snelwegen en andere stuff aanleggen. Geen hart voor New Orleans." Als tiener trekt Mac op met muzikanten. Eerst als drugsrunnertje, allengs steeds serieuzer en op piepjonge leeftijd speelt hij gitaar, schrijft hij songs en produceert hij bands en soloartiesten in de studio van Cosimo Matassa.

Heeft Sarah de rol van bandleider zoals Mac die eind jaren vijftig en begin jaren zestig had? "Waarschijnlijk doe ik nu wat hij in zijn jonge jaren deed. Veel producties voor anderen en songs schrijven." Dr. John: "Je doet precies dát." Alleen de tijden zijn natuurlijk niet meer vergelijkbaar. Dr. John: "Ik heb mijn werk nooit als business gezien, het is een spiritueel goed." Dus alles is nog hetzelfde? Dr. John mompelt ja. Maar Sarah ziet verschillen: "Hij schreef wel honderd songs per week. De platenindustrie werd net geboren. Tegenwoordig kun je dat wel doen, maar niemand betaalt je. Ik vind het vreemd dat Amerika zijn artiesten en songschrijvers niet fatsoenlijk betaalt terwijl het een land van songs is. De zakenlui in deze industrie verdienen veel geld en vergeten dat zij er alleen zijn dankzij de artiesten. Zij zijn vervangbaar. Maar er is maar één Dr. John."

"Dat is correct", knauwt Dr. John. Hilariteit in de kamer. "Veel lieden misbruiken ons en dat doen ze al jaren. Mijn goede vriend Huey Smith [legendarische pianist uit New Orleans - RB] die bergen hits schreef is nou ergens in de tachtig en heeft geen cent te makken." Sarah: De doctor verdiende in zijn tijd bij als spion." Spion? Een grote grimas breekt door de diepzwarte zonnebril van Dr. John. "Ik bespioneerde twee gasten voor het label Duke in Houston, Texas. Johnny Mathis bijvoorbeeld. Ik rapporteerde dan terug over wie ik zogenaamd bespioneerde. Klerebaan. Je kon er niet mee ophouden als je er eenmaal aan begonnen was."

Maar begin over New Orleans en de muziek zelf en Dr. John houdt niet op met mijmeren. "Huey was mijn partner, hij leerde me songs schrijven. Zo ben ik begonnen. Hij zei dat ik de teksten eigentijdser moest maken en dat ik naar de meiden op straat moest luisteren om te horen hoe zij praatten en wat zij leuk vonden. Geweldig advies. Later wijdde Earl Palmer me verder in het songschrijven in. Earl was altijd een stapje voor op iedereen. Zeldzame gast. Goeie drummer, waarschijnlijk omdat hij als danser in de clubs van New Orleans was begonnen. Later hielp Joe Tex mij en leerde ik Henry Glover kennen. Niet dat ze allemaal lieverdjes waren, maar ze hadden gewoon een dieper begrip van muziek. En tussen al die mensen ben ik opgegroeid", mijmert Dr. John voort.

Zelfs het kapot gespeelde 'What a Wonderful World' van Louis Armstrong weet Dr. John nieuw leven in te blazen op Ske-Dat-De-Dat. Hij permitteert zich een funky versie die maar door en door trekt. Nogal een vrije benadering. Dr. John: "Louis Armstrong verscheen in een droom van mij. Hij zei: 'Speel mijn muziek op jouw manier.' Als een bevel uit de hemel. Daarom deden we het zo. Volgens mij hadden we het niet anders of beter kunnen spelen." Sarah: "Hij liep al een tijdje rond met het plan om Armstrong te gaan doen. Toen we elkaar nog maar kort kenden, belde hij me er midden in de nacht over wakker, [imiteert Dr. John]: 'You bad motherfucker, I'm gonna work your ass off.' Doodsbenauwd was ik. Dr. John wist toen al dat hij deze plaat ging maken. When he has a vision, he has a vision."

Zijn vorige plaat Locked Down zette de invloedrijke Dr. John ook op de kaart bij een jonger publiek dankzij de productie en samenwerking met Dan Auerbach van The Black Keys. Dr. John: "Mijn kleindochter wees me op hem. Zij wist dat ik hem goed zou vinden omdat hij hiphop speelt en eigenlijk allerlei soorten muziek. Ze had gelijk, [grinnikt] dat verwacht je toch niet van je kleindochter? Ik heb fijn met hem gewerkt. Producer van het jaar werd ie, omdat hij mijn album deed en nog een paar van een stel coole Afrikanen. That kid is slamming."

http://www.kindamuzik.net/interview/dr-john/er-is-maar-n-dr-john/25532/
Meer Dr. John op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dr-john