• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Dirk Serries: Geen oncontroleerbare entiteit meer

Met Microphones XXI-XXIV heeft Dirk Serries een dermate indrukwekkend meesterwerk gemaakt dat je weken na de release nog steeds kunt rillen van pure extase bij hernieuwde beluistering. Volgende week staat de goede man als opener op Roadburn 2013 in Tilburg. Reden te meer om Serries de aandacht te geven die hij verdient.

Tekst: Bas Ickenroth

Publicatiedatum: 12 april 2013

Geen pseudoniem meer
Na een volledig muzikaal leven als vidnaObmana en Fear Falls Burning te hebben gehad, start Dirk Serries enkele jaren geleden met muziek onder zijn eigen naam. De nieuwe plaat mag dan gebaseerd zijn op minimalistische gitaardrones, de uitkomst is zoveel meer dan dat: de emotionele lading is zo intens dat het nauwelijks is te dragen. Het voltooien van de nieuweling blijkt een intens en moeizaam proces te zijn geweest. Aan een half woord heeft Serries genoeg om uitgebreid uitleg te geven.

"Het maken van deze tweede plaat onder eigen naam was een zware opdracht. Na het afronden van Fear Falls Burning, wist ik wel dat ik onder eigen naam verder moest; het was de logische evolutie in het proces van artistiek volwassen worden, maar botste wel op een creatieve impasse. Fear Falls Burning in zijn grootser opzet waardoor het haast een volwaardig groepsproject was geworden, had blijkbaar in mijn psyche een grotere krater geslagen dan ik aanvankelijk dacht. Creatief belandde ik op een kruispunt met heel veel twijfels. Initieel was het concept van microphonics om mijzelf volledig te focussen op de relatie tussen gitaar en versterker: de minimale set-up, de real time opbouw van herhalende motieven om zo de puurheid te destilleren uit de gitaar en versterker.

Dit werkte perfect voor het debuutalbum onder eigen naam in 2008 als tegenwicht ten opzichte van het zware, logge en dynamische van Fear Falls Burning. Maar toen zowel vidnaObmana als Fear Falls Burning werkelijk afgesloten hoofdstukken waren, bleek de formule niet meer te werken. Uren van opnamen, try-outs en uitgewerkte ideetjes waren tevergeefs. Het leek nergens op. Ik voelde echt dat ik mijzelf herkauwde en slechts een zwak kopietje afleverde van wat de originele plaat was en nog steeds is. Dit was een bijzonder frustrerende en moeilijke periode."

Een technisch experimentje bracht hem weer op het juiste pad: niet meer zo strikt in de analoge leer wat betreft gitaar en versterker en in de toevoeging van digitale effecten en opnames.
"Buiten het werken met het gitaar-versterkerconcept, begon ik ook de gitaar te gebruiken in een digitale werkomgeving. Hierdoor bleek ik plotseling wel de inspiratie te halen die daarvoor ontbrak en kon ik mij toeleggen op het componeren van songs die grootser, emotioneler en dynamischer waren dan de vorige microphonics-plaat, maar wel met behoud van de introspectie, het minimale en het focussen op de werkrelatie tussen mijzelf, de elektrische gitaar en het verloop van de herhalende motieven in tijd."

Driemaal is scheepsrecht "En zonder het eerste album teniet te doen, is dit eigenlijk het eerste volwaardige statement onder eigen naam. Een symbiose van alle ervaringen: het melancholische van vidnaObmana, het dynamische van Fear Falls Burning en het minimalisme van de eerste microphonics-plaat. Ik denk ook dat het juist doordat het mij enorm veel energie kostte om tot deze fase in mijn oeuvre te geraken, het emotionele zo nadrukkelijk aanwezig is in mijn nieuwe muziek. Ik weet dat ik het mijzelf niet eenvoudig maak met het schrijven van een nieuw album en soms eist dit enorm veel van mijzelf, mijn lichaam en geest, zelfs tot op het randje van een burn-out. Ik besef goed dat dit album heel veel heeft gevraagd, maar gelukkig is de voldoening enorm groot. Zonder afbreuk te doen aan al het vorige en na 29 jaar, geloof ik echt dat ik nu een belangrijke stap voorwaarts heb gezet richting een oeuvre onder eigen naam dat een visie biedt die gelijk is aan mijn emoties, mijn verwachtingen en mijn uitdagingen en met een eigenzinnig en herkenbaar geluidskarakter."

Toch roept het tot driemaal toe veranderen van naam nog enkele vragen op. Bijvoorbeeld over wanneer de tijd rijp is de ene naam te grave te dragen. Wanneer is iets klaar? De routinier praat honderduit verder.

"Toen ik in 1984 begon met muziek, vond ik het vanzelfsprekend om onder een pseudoniem te opereren. Het gaf iets bevrijdends, een platform waarbinnen je vrij kon denken, reageren en je creativiteit kon botvieren. Maar tegelijkertijd werkte het ook zowaar schizofreen. Zowel vidnaObmana als Fear Falls Burning werden entiteiten, oncontroleerbare organismen waarin ik mijn onstopbare fantasie, nood aan uitdagingen, samenwerkingen en andere kruisbestuivingen volledig kon ontplooien. Op zich heel mooi, spannend en fascinerend maar het deed mij meer en meer afwijken van een eigen visie."

"Toen ik met vidnaObmana eind jaren tachtig in de ambientscene verzeild raakte, na mijn eerste industriële jaren, werd snel duidelijk dat ik door mijn drang tot verkenning mijzelf snel zou opbranden in het vrij conservatieve wereldje van de ambient. Het duurde tot realisatie van mijn laatste trilogie (gebaseerd op Dante's inferno) voor Relapse Records dat ik uiteindelijk het project waardig kon afronden, maar tegelijkertijd vond er in 2004 ook een geboorte plaats van een nieuw project dat zich haast spontaan opwierp als tegenhanger van vidnaObmana. Geen complexe multi-track opnamen, veelheid aan instrumenten en urenlang mixen en fine-tunen. Dit alles maakte plaats voor de elektrische gitaar, een selectie van effectpedalen, een versterker, maar vooral het real time opbouwen van de geluidsmuren waarvoor Fear Falls Burning ontworpen werd."

"Initieel had ik geen verwantschap met de drone/doom/slow metalscene totdat ik ontdekte dat we veel gemeen hadden en dat dit ook interessant kon worden voor de toekomst en de ontplooiing van Fear Falls Burning als mijn nieuwe project. Maar ironisch gezien is dit juist ook wat Fear Falls Burning heeft doen ontsporen en waardoor het project onstuurbaar werd. Een ontembare drang tot vernieuwing, het zoeken van de juiste fusie en vooral de positieve reacties uit voornamelijk de metalscene deed Fear Falls Burning muteren tot haast een groepsproject waarin meerdere muzikanten uit de doom- en metalscene waren betrokken."

"Begrijp me absoluut niet verkeerd, ik ben nog steeds enorm trots op wat ik met Fear Falls Burning heb kunnen realiseren in zo'n korte tijd en vooral de laatste twee studioalbums, Frenzy of the Absolute en Disorder of Roots, zijn albums waarop ik met fierheid terugkijk. Fear Falls Burning heeft mij als livemuzikant en voornamelijk in groepsverband enorm veel bijgebracht, zowaar volwassen gemaakt, maar het pure, de ode aan schoonheid en vooral het persoonlijke ontbrak. microphonics heeft die deuren weer geopend."

Roadburn
Komende week mag Serries het fameuze Roadburn festival openen. De afgelopen jaren is het van oorsprong stonerrock/doomfestival toenemend divers geworden, met ook plaats voor avant-garde en ambient. Naast Serries speelt bijvoorbeeld ook Robert Hampson (ex-Loop, ex-Main).

"Het heeft een tijdje geduurd, maar het is mooi en moedig van een festival als Roadburn om deze uitdaging aan te gaan. Natuurlijk moet het in eerste instantie een stoner/metalfestival blijven maar kruisbestuivingen zijn juist gezond en kunnen enkel maar bijdragen tot een groter geheel en een tolerantere kijk van de luisteraar op de verschillende genres en de onderlinge connecties.

Toen Relapse Records mijn laatste trilogie als vidnaObmana uitbracht, ging er echt een nieuwe wereld voor mij open. Onverwacht kwam ik tot de vaststelling dat er wel meer mensen uit deze metal/doom/stonerscene mijn muziek wel kenden; leuke anekdotes zoals Justin Broadrick die ooit samen met G.C.Green ten tijde van de hoogdagen van Godflesh in 1990 mijn eerste vinyl kocht in een Londense platenzaak, Aaron Turner van Isis die mijn tapes kocht in het Nederlandse Staalplaat, toen nog in Amsterdam gevestigd, Stephen O'Malley die mij interviewde in 1996 vooraleer er zelfs sprake was van Sunn O))), of zo bleek Aaron Stainthorpe van My Dying Bride een fanatieke verzamelaar van mijn muziek als vidnaObmana. Dankzij Relapse Records, die blijkbaar veel promo's uitstuurden, kwam ik in contact met meerdere muzikanten waarmee ik over de tijd heen al dan niet samenwerkte, zoals Steve Von Till, Dillinger Escape Plan, Dysrhythmia, Nile en Steven Wilson."

"Trouwens, de meeste interessante muzikanten waarmee ik heb kunnen samenwerken zijn diegene met een muzieksmaak die zo extreem uiteenlopend is. Het bewijst maar dat dit productief en artistiek positief werkt. Natuurlijk heeft elk genre zijn conservatieve strekking, maar gelukkig bewijst een festival langzaam maar zeker, of althans de makers ervan, dat ze getuigen van een gezonde dosis lef om ook andere muziek te programmeren en ik kan enkel hopen dat andere festivals en venues, hoe klein of groot ze ook mogen zijn, dit ook zullen doen op langere termijn."

De Toekomst
"Voorlopig dwing ik mijzelf om van deze plaat te genieten en voornamelijk zo veel mogelijk concerten te spelen om aan dit album meer aandacht te schenken, dit ben ik schuldig aan mijzelf en het album. Zo ga ik hopelijk in het najaar nog wat concerten doen met projectie van een exclusief gemaakte experimentele film door Nederlands kustenaar Jan Kees Helms; de première hiervan is trouwens op Roadburn. Het zal een heel andere live-ervaring met zich meebrengen."

"Natuurlijk zijn er al schetsen voor de opvolger, maar een nieuw album zal toch nog eventjes op zich wachten. Het zal sowieso al niet eenvoudig zijn dit album te verbeteren, laat staan te evenaren, maar de inspiratie en de focus is er; dus ik kijk er zeker naar uit."

Foto's van Sjugge (CC)

http://www.kindamuzik.net/interview/dirk-serries/dirk-serries-geen-oncontroleerbare-entiteit-meer/23914/
Meer Dirk Serries op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dirk-serries