• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Denvis zit in een natuurlijke trip

Van doorgesnoven rock-‘n-roll enfant terrible naar bijna vader; Dennis Grotenhuis, alias Denvis, heeft in het afgelopen jaar een opmerkelijke verandering doorgemaakt. En met de telefoon roodgloeiend voor interviewafspraken, The Spades, zijn solotour en televisiewerkzaamheden voor de VPRO heeft hij het drukker dan ooit.

Tekst: Tijs Heesterbeek

Publicatiedatum: 07 december 2006

“Ik weet nog precies waar ik was. In Australië en nog specifieker in de Chinese Zee. Ik lag in een wetsuit een beetje te dobberen en dacht: ‘het is toch wel allemaal mooi wat ik aan ervaringen, herinneringen en avonturen heb’. Op dat moment kreeg ik het idee dat het tijd werd om daar iets mee te doen. Zo ben ik erachter gekomen hoe bevoorrecht ik ben. Ik heb een goede kijk op wat mensen leuk vinden qua tv-programma’s en qua humor. Ik heb het talent om een leuk liedje te schrijven en het over te brengen op een podium. En dan heb ik ook nog een fijne vriendin die me al jaren steunt, die mijn wonden dept wanneer ik weer eens gehavend thuiskom of me onder de douche zet na een weekend feesten.

Een paar jaar geleden was ik niet altijd even dankbaar voor hoe gemakkelijk het stiekem met me ging. Je zit op de filmacademie en je hebt een succesvol bandje. Achteraf gezien heb ik wel eens spijt van de manier waarop ik daarmee ben omgegaan. Alsof het iets vanzelfsprekends is. Ik genoot wel van het succes van de band, maar we hebben ook echt dingen verneukt en mensen afgewimpeld. Dat is op zich niet erg, want het is goed om met een beetje bravoure en attitude te werken. Anders krijg je alleen maar mensen om je heen die je vertellen hoe het moet. Niet dat we daar nu trouwens geen last van hadden.

Toen ik een jaar geleden thuiskwam uit Australië verscheen mijn solo-cd en stond ik met Leon Verdonschot op De Parade en Lowlands. Ook werden we door de VPRO gevraagd om de presentatie van de wetenschapsquiz op ons te nemen. Ook met The Spades ging ik weer aan de slag. We hebben nog nooit zo goed geklonken als tijdens de tour door Amerika en Canada en nu zijn we met een platenmaatschappij uit Amerika in onderhandeling over de nieuwe plaat die we gaan opnemen.

Wanneer ik me ergens toe zet, krijg ik schijnbaar nog veel meer voor elkaar. Vroeger was ik veel sneller tevreden en kwam er meteen een sloot alcohol tevoorschijn om het hele weekend door te feesten. En dan heb je weer een halve week nodig om bij te komen. Ik ben nu bijna een jaar van de alcohol en drugs af. Het nuchter-zijn bevalt me goed en ik heb er geen problemen mee. Afgelopen zaterdag op Speedfest stond iedereen om me heen te zuipen en te feesten. Het doet me niets. Ik heb eigenlijk nooit goed tegen dat zat geouwehoer gekund. Slap gezever kan ik eigenlijk alleen van mezelf aanhoren (lacht).

Vrienden van me zeggen dat ik nog even gezellig en grappig ben nu ik nuchter ben. Dat zie ik als een compliment. Nu was ik al niet strontvervelend wanneer ik zat, stoned of doorgesnoven was, maar ik ben gelukkig niet heel saai wanneer ik het niet doe. Ik voel me goed. Ik heb zoveel energie dat als ik nu drugs zou nemen het me juist uit mijn trip zou halen. En het past ook gewoon niet. Ik ben bezig met de verbouwing van mijn huis en ik kan niet tegen mijn vriendin zeggen: ‘ik ga effe een paar dagen in mijn nest liggen of lekker doorsnuiven.’ Dat kan je niet zeggen tegen je hoogzwangere vrouw. Dat is natuurlijk ook een hele goede motivatie.

In The Spades gaat iedereen gewoon los. Hoe zou ik dat ooit kunnen veroordelen? Ik ben er klaar mee, maar ik leg anderen niet mijn wil op. In Amerika reed ik en dat vonden die jongens fantastisch, dan konden zij lekker zuipen. Maar ik heb daar wel gelachen. In Amerika krijg je namelijk maar een paar drankbonnen per avond en de rest moet je zelf betalen. Ik bestelde van die literglazen Ginger Ale en meestal hoefde ik dan mijn bon niet eens af te geven. Dan kocht ik een lekker biertje voor Vee (gitarist - TH) of Frank (basgitarist – TH). Uiteindelijk hebben zij een hele avond gezopen en zijn ze per avond vijftig dollar extra aan bier kwijt, want de gage gaat in een pot.

Voor het geld dat zij hebben opgezopen, heb ik een linkshandige Fender Telecaster en een akoestische gitaar gekocht. Dan lach ik in mijn vuistje. Ik merk nu pas hoeveel geld ik opmaakte aan stappen en al die shit. Nu maak ik niets meer op. Lekker eten, dat is genoeg. En straks maak ik mijn geld graag op voor mijn kind. Het lijkt alsof het bijna zo moet zijn. Ik ben geen religieus type, ik ben wel zo arrogant om het allemaal aan mezelf toe te schrijven (lacht).

Ik heb nog heel veel parochiewerk te doen. Veel mensen hebben het idee dat ik nog steeds snoeiharde muziek maak met teksten over zuipen en vechten. Weinig mensen zien dat als een grapje. Bijna tien jaar geleden was het lachen om met wit poeder onder de neus, lul uit de broek en een vuist in jouw gezicht op het podium te staan. Maar als je je er niet meer goed bij voelt, moet je er per direct mee kappen. Acuut!

Ik kapte met de band, zocht nieuwe mensen en ben me meer gaan toeleggen op het muziekschrijven. Daardoor verandert The Spades meer in de richting van de soulvolle rock-‘n-roll. Die richting hadden Richard (eerste bassist en medeoprichter van The Spades - TH) en ik al eerder in ons hoofd. Richard ging uiteindelijk door met Powervice, maar zijn mening heb ik nog steeds hoog zitten. Ik ga echter geen andere naam voor de band zoeken, omdat er wat blazers bijzitten. Ik zal altijd onder The Spades of mijn eigen naam blijven opereren.

Wanneer ik mensen ontmoet, zeggen ze vaak: ‘je bent helemaal niet zo agressief als dat ik dacht.’ Ja, wat had je dan gedacht? Dat ik doordeweeks met een zwaard door Eindhoven loop en mensen onthoofd? Ik sta er altijd van te kijken wanneer mensen zo’n plat idee van me hebben. Ik dacht dat iedereen de humor er wel van inzag. Dan kom je erachter dat je mensen heel goed voor de gek kunt houden.

Mensen als Danko Jones of Piet van Peter Pan Speedrock zijn op het podium enorm wild, maar in het dagelijks leven zijn ze heel rustig. Zo heb ik altijd een heftige en agressieve kant gehad, maar ook een rustige en lieve. Met The Spades hebben we niet meer die fuck youmentaliteit, maar met de akoestische optredens zit ik er ook niet als een heilige bij. Af en toe speel ik nog wel een rolletje. Het is natuurlijk nog steeds een act, maar hij verandert wel. Ik wil echt zijn, het dichter bij mezelf zoeken. Ik denk dat ik nu steeds meer mezelf ben.”

Op 13 januari 2007, luttele uren voor zijn optreden op Noorderslag, werd Denvis vader van een gezonde jongen: Lou.

http://www.kindamuzik.net/interview/denvis/denvis-zit-in-een-natuurlijke-trip/14542/
Meer Denvis op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/denvis