• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

De Heideroosjes: Als Frans Bauer ons belt om samen iets te doen, why not!?

De Heideroosjes zijn na 15 jaar nog steeds bereid om te experimenteren. Dat blijkt ook wel op Sinema, hun zevende studioalbum, waarop maar liefst in negen talen wordt gezongen. Hoe kan een band na zo'n lange tijd nog altijd populair zijn? KindaMuzik in gesprek met zanger Marco Roelofs en gitarist Frank Kleuskens.

Tekst: Yorick Buwalda

Publicatiedatum: 11 februari 2004

Hoe verklaren jullie dat een band als Limp Bizkit na twee jaar wordt uitgekotst en dat jullie al 15 jaar 'in' zijn?
Frank: "Wij hebben goede marketing denk ik!"
Marco: "Kijk, je moet gewoon jezelf blijven en ik weet niet of dat ook het geval is geweest bij Limp Bizkit. Ook al denken kids van zestien dat je the man bent, dan moet je juist zorgen dat jij dat waanbeeld niet overneemt. We zijn ten slotte allemaal een stelletje losers op deze aardbol. Als je in je eigen hype gelooft, ben je verkeerd bezig."
Frank: "Misschien komt er toch veel meer bij kijken dan marketing alleen."
Marco: "Je moet investeren in je achterban. Je moet die mensen met respect behandelen. Je moet niet als de zaal voor een derde vol is na 50 minuten kappen omdat het je dan niet meer interesseert. Dat is de verkeerde attitude."
Frank: "De mensen die er zijn, zijn er dus voor jou."
Marco: "Voor de mensen die er staan moet je juist een geweldige show geven zodat ze tegen hun vrienden zeggen 'Zo jij hebt wat gemist jongen!', maar nu gaan ze na 3 kwartier naar huis en zeggen 'Ja zie je nou wel? Het is toch een kutband!'."

Maar jullie hebben toch ook wel een keer je dag niet?
Marco: "Ja, maar als je op de bühne staat, kom je in een andere wereld. Dan is dat zo weg."
Frank: "Het is net alsof er een knopje omgaat; je loopt het podium op, of de intro start, en op de een of andere manier val je weer in een bepaalde modus."
Marco: "Je wordt meegezogen in de energie. Er staan dan zeshonderd man en die willen allemaal een feest. Hun energie zuigt je gewoon mee; dat geeft je zo'n boost van adrenaline. Iedere band wil een volle zaal, en als je die dan hebt… ja, dan is het gewoon geweldig."

'Scapegoat Revolution' gaat over 'het zestien zijn'. Denk je terug aan die tijd of zijn jullie diep van binnen ook nog gewoon zestien?
Frank: "Je hebt zoveel contact met je publiek dat je op een gegeven moment een beetje blijft hangen in die wereld."
Marco: "Ons leven is eigenlijk ook nog zo - wij hebben geen kinderen, terwijl heel veel mensen van onze leeftijd gewoon huisje, boompje, beestje hebben. Ons leven staat in dienst van de muziek en als je rond de zestien bent, heb je ook nog de vrijheid om je leven in dienst van de muziek te stellen. Doordat wij er de huur van kunnen betalen, hebben wij de mogelijkheid om dat te doen. Met 'Scapegoat Revolution' willen wij zeggen: 'Ook al ben je de loser van de klas, je kunt altijd nog wat worden'. Het is heus niet zo dat wij een nummer schrijven dat aansluit bij de belevingswereld van een zestienjarige. Het is meer zo dat we nu terug kunnen kijken op een kuttijd en dat we nu met ons bandje de hele wereld rondtouren. Die stoere jongens van toen hebben nu allemaal een kantoorbaan en een hypotheek."
Frank: "Ik denk niet dat je kunt schrijven voor pubers als je er zelf geen bent. Dan wordt het ongeloofwaardig."
Marco: "Onze teksten gaan over herkenbare dingen. Die rappers hebben het over bling bling en pimp pimp, terwijl onze teksten over 'echte' dingen gaan. Natuurlijk zijn die herkenbaar, want ons leven is hetzelfde als dat van iedereen - wij moeten ook in de rij staan voor de boodschappen, en als de trein vertraging heeft, sta ik ook op het perron. Als je daar over schrijft dan herkennen mensen zich daarin. Veel bands doen dat gewoon niet. Teksten over hoe het is om heel veel drugs te gebruiken of om heel veel wijven te neuken, daar prikken mensen zo doorheen, iedereen weet dat je dat niet kan bereiken."

Op 'Euronoise' spelen jullie met bevriende buitenlandse bands als The Shandon en Burning Heads. Ieder zingt in zijn eigen taal, wat is het idee hierachter?
Marco: "'Euronoise' is een soort van Eurovisie-punktune. Het is een ludieke aanklacht tegen het feit dat Amerikaanse bands meteen een treetje hoger komen te staan. De bands die daarop staan, trekken in eigen land allemaal volle zalen."
Frank: "In andere landen kent zo'n beetje niemand ze. Als ze USA op de poster zouden zetten kwamen er gewoon meer mensen op af."
Marco: "We willen eigenlijk laten zien dat er in Europa veel talent zit. Mensen nemen het op de een of andere manier niet serieus als een band uit Spanje of Frankrijk komt. Het leek ons erg leuk om al die bands uit te nodigen om een nummer met ons te maken."

Denk je dat je tot in het einde der tijden kan blijven voortborduren op punk?
Frank: "Verschillende stijlen doen we al langer. Je moet ook experimenteren, maar om daar nou een hele plaat mee te vullen (…) Het is wel leuk om een nummer te hebben in het Zulu ('Mamelodi Melodies' - YB), maar het blijft bij een uitstapje."
Marco: "De basis blijft punk, dat is waar we goed in zijn geworden de afgelopen jaren. Het is wel leuk om over die ongeschreven grenzen heen te gaan. Punk met Afrikaanse klanken is niet cool? Fuck you! We doen het gewoon! Ik denk dat we dat na 15 jaar ook wel mogen doen. Als iemand van 17 tegen mij zegt 'Dat is niet cool', dan zeg ik 'Toen wij begonnen, lag jij nog in de luiers te schijten bij je moeder. Je moet gewoon je bek houden! Wie ben jij nou?' We hebben onze vrijheid verdiend."
Frank: "Ik denk dat we nog lang niet alles uitgeprobeerd hebben. We kunnen volgens mij nog heel lang doorgaan."
Marco: "Je kunt je grenzen oprekken tot het oneindige; je maakt ze immers zelf! The feel moet voor ons wel puur blijven, maar om steeds dezelfde plaat af te leveren is onmogelijk, dat konden alleen The Ramones."

Dus ik kan jullie verwachten bij een akoestische sessie op The Box of TMF?
Frank: "Ja, samen met Intwine!"
Marco: "Wat dat betreft hebben wij geen grenzen. Als Frans Bauer ons vandaag belt met de vraag of wij iets samen willen doen, ja, why not!? We hebben met het Metropole Orkest en met een seniorenorkest gespeeld. Dat doen we er gewoon bij. Als het goed voelt, doen we het gewoon. We hebben bijvoorbeeld ook een keer met Di-rect staan jammen. Als iemand respect heeft voor ons, dan hebben wij dat ook voor hen."

Hoe komt het dat jullie single bijna niet te zien is op tv?
Marco: "Op The Box komt 'Damclub Hooligan' wel voorbij en op MTV is hij ook wel geweest, maar niet veel. Dat geldt voor alle rockbands - Green Lizard, The Apers, Peter Pan Speedrock, Osdorp Posse; alles wat alternatief is in Nederland zie je niet vaak voorbij komen en dat terwijl het wel volle zalen trekt. Nederlanders schamen zich nu eenmaal voor hun eigen bands. Er is geen trots. Je krijgt pas respect in Nederland als je in het buitenland hebt gepresteerd. Urban Dance Squad kreeg pas hier respect toen ze in Amerika goed liepen. Het is de Nederlandse cultuur een beetje."

Worden jullie niet kwaad als een band met veilige, onoriginele muziek wél scoort in Nederland?
Marco: "Ja, maar dat hebben we al opgegeven. We doen dit al zo lang. We hebben al vaker singles uitgebracht en op een gegeven moment heb je er geen verwachtingen meer bij."
Frank: "Je wil natuurlijk wel waardering voor het werk dat je doet, maar dat moet je niet zoeken in de mate waarin je single wordt gedraaid."
Marco: "Je weet dat je gewaardeerd wordt omdat die zalen elke keer vol zijn. Om even op Frans Bauer terug te komen; die man verkocht honderdduizenden albums, maar kwam nooit op de radio. Als je ziet dat hij zo populair is bij de mensen, dan kan je dat toch niet negeren? Je maakt toch radio voor de mensen? Maar als je je daarop gaat focussen word je helemaal gek."
Frank: "In België staat de single in de top40 en bij Studio Brussel staat hij zelfs op 1!"
Marco: "Dat komt omdat die plaat zo vaak wordt aangevraagd. Draai dat dan! En loop niet te zeuren dat je marktaandeel zakt. Het zijn gewoon sukkels."

Sinema is uitgebracht door Epitaph.
» Lees de recensie

Op 8 februari jl. was de band in België bij een ernstig een verkeersongeval betrokken. Daarbij zijn crewleden lichtgewond, en gitaarroadie Eelco zwaargewond geraakt. Inmiddels is duidelijk dat Eelco deels verlamd is, waarvoor hij nu een revalidatieperiode in gaat. Voor steunbetuigingen kun je mailen naar eelco@heideroosjes.com. Voor meer informatie, bezoek de website van De Heideroosjes. KindaMuzik wenst Eelco veel kracht en een spoedig herstel toe.

http://www.kindamuzik.net/interview/de-heideroosjes/de-heideroosjes-als-frans-bauer-ons-belt-om-samen-iets-te-doen-why-not/5155/
Meer De Heideroosjes op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/de-heideroosjes