• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Danny Mommens met Hell6 harder dan Vive la Fête

Amper drie maanden na het verschijnen van het nieuwe Vive la Fête-album 2013 komt gitarist Danny Mommens met een solo-ep. In de zes nummers op de titelloze ep van Hell6 lucht de voormalig bassist van dEUS zijn hart en komt hij venijnig hard uit de hoek. "Bij Vive la Fête kan ik niet alles kwijt wat ik kwijt moet."

Tekst: Frank Veldkamp

Publicatiedatum: 30 augustus 2013

2013 maken Mommens en muze/echtgenote Els Pynoo samen op hun boerderij in het zuiden van België. Het schrijf-, opname- en productieproces houden ze helemaal in eigen hand. "We zijn destijds ook zo met Vive la Fête begonnen - met ons tweeën liedjes maken, zonder invloed van buitenaf. Zo hebben we 2013 ook gemaakt en we zijn zelf erg blij met die plaat. Wat de buitenwereld ervan vindt interesseert ons niet zo." De Hell6-ep maakt Mommens helemaal alleen. "Ik wil niet gaan toeren met Hell6. Dan moet ik weer helemaal van voor af aan beginnen in kleine zaaltjes en met andere muzikanten gaan spelen, dat komt niet goed. In mijn eentje ga ik de songs niet spelen, dat moet dan akoestisch en daar begin ik niet aan. Dat is meer iets voor een Tom Barman", zegt hij met een knipoog naar zijn oud-dEUS-collega. "Tijdens de shows van Vive la Fête ga ik aan het eind, na 'Noir Desir', altijd even los. Mijn eigen nummertjes doen, improviseren of een covertje spelen. Misschien dat ik daar wat van Hell6 kan verwerken in de show. Eens kijken of mensen dat leuk vinden."

Dolfijnen
'Burn in Hell', 'Run', 'Wasting My Time' - de titels van de nummers op de ep laten weinig aan de verbeelding over. Mommens: "Ik heb de nummers geschreven met personen en gebeurtenissen in mijn hoofd. Het is heel persoonlijk, ook naar bepaalde mensen toe. Ik ga geen namen noemen, maar de boodschap is duidelijk: ik weet waar je huis staat, dus pas op!" De dansbare electrobeats van Vive la Fête blijven achterwege, scheurende gitaren voeren de boventoon: "Ik luister graag naar jarenzeventigrock van Led Zeppelin, Alice Cooper en Deep Purple. Dat hoor je ook terug in Hell6. Ik heb de muziek simpel gehouden, het gaat me om de teksten en die over te brengen", legt Danny uit.

Toch gaan de achterliggende gedachten dieper dan de titels en de muziek doen vermoeden. Zo blijkt Danny erg begaan te zijn met dierenwelzijn: "Ik zag de documentaire The Covevan Richard O'Barry over de dolfijnenjacht in de Japanse cultuur. Dolfijnenvlees wordt normaal gesproken niet gegeten omdat er te veel kwik in zit. Maar omdat ze geen walvissen meer mogen vangen, verkopen ze in plaats daarvan dolfijnenvlees. Daar worden mensen ziek van, maar ja, het gaat enkel om het geld. En de manier waarop ze die dolfijnen afslachten begrijp ik ook niet. Met dynamiet vermoord je er tientallen tegelijk, maar in plaats daarvan gebruiken ze speren waardoor ze langzaam sterven. Als het dan toch moet, waarom dan niet op een humane wijze die dieren doden? Als ik zoiets zie, dan raakt me dat en dan moet ik daar iets mee. Dan word ik woest en ga ik muziek maken. Het laatste nummer op de ep, 'Kill (Me So Slow)', gaat bijvoorbeeld over dierenasielen. Dieren die daar langzaam doodgaan of als ze te lang blijven zitten een spuitje krijgen. Ik wilde dat eerst gratis te downloaden zetten en de opbrengst aan een dierenwelzijnsorganisatie als Ace Charity geven, maar het is een erg grof nummer. Het zou waarschijnlijk niet zoveel opbrengen."

Alle goede bedoelingen ten spijt heeft Hell6 toch vooral een agressieve uitstraling. Op de hoes staat Danny afgebeeld met een dubbelloopsgeweer. "De activisten die walvisjagers tegenhouden gebruiken een piratenvlag met een doodshoofd op hun boten. Dat symbool zie je overal opduiken, al eeuwenlang. Ik wilde eerst daar de hoes van maken, maar ik werd weer woest om iets en heb toen toch maar de tweeloop gepakt." De piraat in Danny en de nadruk op de teksten komen tot uiting in de video die hij maakt voor het nummer 'Run'. Als in een eigentijdse versie van Bob Dylans 'Subterranean Homesick Blues' laat hij zijn boodschap voor zichzelf spreken in een Belgisch wasteland.

Simpel
Hoe zullen de fans van het dansbare en zorgeloze Vive la Fête reageren op de woede-uitbarstingen van Hell6? "Ik denk dat sommigen het afschuwelijk gaan vinden, maar degenen die wat meer van rock houden zullen het wel tof vinden. Vroeger, toen ik nog in Limburg woonde, zaten vrienden van mij in rockgroepen als Killbots en Solenoid. Die maken nog steeds platen en dat is klasse rock-'n-roll. Als ik dat hoor en vergelijk met wat ik maak, is dat van mij hele simpele rock. Maar dat is ook wat ik wil maken. Zo ben ik ook met Vive la Fête begonnen, en eigenlijk doe ik dat altijd al. Het nummer 'Wasting My Time' van Hell6 is gebaseerd op 'Let's Go 69', wat nog stamt uit mijn tijd met Sexmachines. Dat was een grungerockgroepje waar ik in speelde nog voordat ik in 1994 bij dEUS ging bassen."

Wat vind Els eigenlijk van Hell6? "Els kan niet meer dan zes nummers achter elkaar luisteren, dan wordt ze heel nerveus. Zes is het maximaal aanhoorbare, met dat roepen en tieren van mij", vertelt Danny lachend. "Ik heb nu zes nummers gemaakt in twee weken tijd. Als ik langer doorga maak ik ook minder goede nummers, maar misschien komt er nog wel een vervolg. Ik wacht tot ik voel dat ik het moet doen."

De ep van Hell6 is verkrijgbaar in de iTunesstore.

Foto's door Els Pynoo (c)2013

http://www.kindamuzik.net/interview/danny-mommens/danny-mommens-met-hell6-harder-dan-vive-la-f-te/24234/
Meer Danny Mommens op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/danny-mommens