• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Dan Geesin maakt muziek uit verveling

In de bovenste kamer van een doodgewoon rijtjeshuis in een buitenwijk van Amsterdam treffen we multidisciplinair beeld- en geluidskunstenaar Dan Geesin (Londen, 1970). In zijn opgeruimde werkkamer legt hij zojuist de laatste hand aan een gloednieuwe film, die Flood heet.

Tekst: Maurice Dielemans

Beeld: Arjen van de Merwe

Publicatiedatum: 22 mei 2005

We zijn gekomen om te praten over Green, de derde langspeelplaat van Geesin in zeven jaar tijd. Met deze cd produceerde de Engelsman een intrigerende kijk- en luisterervaring. Alleen al de bijzondere popup-hoes, waarin het schijfje zit verstopt, is een kunstwerk op zich. De schitterende zwart-wittekeningen, waar je eventueel doorheen kunt bladeren tijdens het luisteren, passen bij de melancholische, repetitieve melodieën die op eenvoudige en unieke wijze worden voortgebracht door een harmonium, en een houten traporgeltje waar Geesin een zekere liefde voor koestert.
Geesin neemt ons mee naar de tot werkkamer omgetoverde zolder. Met gepaste trots laat hij een paar harmoniums uit zijn verzameling zien. Voor ons speelt hij een ontroerend stukje uit het prachtige 'Twee Eenden' van zijn vorige plaat. Ook opent hij een doos met allerlei aparte muziekrelikwieën, zoals neusfluiten en Joodse mondharpen. “Deze gebruikte ik op mijn cd Cars, Bikes, Walking, legt Geesin uit, terwijl hij het houten instrument een beetje onhandig onder zijn neus installeert.

Praktische problemen
Dan Geesin is beeldend kunstenaar, filmmaker en muzikant. Hij wil een verhaal vertellen op verschillende manieren. “Ik werk eigenlijk tegelijkertijd in drie verschillende richtingen. Soms gebruik ik geluid en beeld in een bepaalde context, maar meestal zijn de kunstvormen van elkaar gescheiden, dat heeft weer te maken met hoe dingen worden gepresenteerd. Als ik een film maak is het meestal een lineair verhaal. Als ik werk in een ruimte maak, dan is het non-lineair. Muziek maken of verhalen vertellen komt uit een kern van mezelf. Soms maak ik muziek uit verveling of soms ontstaat het uit praktische problemen. Zo is mijn atelier, een antikraak-woning in Haarlem, nu helemaal vol. De ruimte fungeert als opslagplek. Ik schrijf nu noodgedwongen twee of drie uur per dag filmscenario's, daarna heb ik genoeg tijd om aan mijn muziek te werken. Ik ben snel verveeld door mezelf, waardoor ik tussen verschillende media blijf switchen.”

Bollenvelden
De muziek en songteksten van Green werden geschreven in een periode van drie jaar. Door de cd op een bepaalde manier te editen en een goede selectie van songs te maken, is de plaat als een geheel gaan klinken. “De cd is in vier dagen opgenomen in Next to Jaap Studio. De studio staat in de bollenvelden. De locatie kan je heel goed vergelijken met de plaats waar ik ben opgegroeid en waar mijn ouders nog steeds wonen. Alle technologie vind je in een schuur. Zodra je naar buiten loopt om een sigaretje te roken, heb je de natuur om je heen. De sfeer was erg prettig. Ik had het erg maar mijn zin. Ze hadden ook instrumenten om andere geluiden te maken, zoals een piano. Hoewel het apparaat was gestemd, vond ik de klank toch niet helemaal juist. Het fijne van een harmonium is dat je het ding nauwelijks hoeft te stemmen. Bovendien past de klank bij mijn stem. Toch vind ik het niet erg fijn om naar mijn eigen stem te luisteren. Ik hoor liever iemand als Ivor Cutler, die ook orgel speelt en verhaaltjes vertelt, maar dan veel beter. Met Cutler ben ik opgegroeid. In die tijd vond ik Cutler vreselijk en luisterde ik vooral naar hardrock, zoals Iron Maiden, Deep Purple en AC/DC. Later kwam de elektronische popmuziek. De statische pop van Duran Duran, Soft Cell, Kraftwerk en Depeche Mode hoor je zeker terug in mijn eigen muziek. Ik houd van kleine, catchy nummers. Sinds kort heb ik Daniel Johnston en antifolk ontdekt. Ik vind het prachtig, maar mijn inspiratie vind ik juist in de vreselijke popdeuntjes die ik bij toeval op de radio hoor.”

Windmolen
Geesin vertelt dat hij bewust de beslissing nam om de studio voor een aantal dagen te reserveren. “De dagen voor de opname ben ik druk bezig geweest met oefenen. Corno, de geluidstechnicus van Next to Jaap Studio, had een fijnzinnig toetsinstrument klaarstaan. Het toetsenbord was heel erg slecht, dus het was even wennen. Je hoort dat orgel in 'Funky Dan' en een paar andere, kermisachtige nummers die op Green staan. Vooral de middelste nummers van Green vind ik erg geslaagd. Omdat dat geluid te krijgen, moet alles via bepaalde elektronica door de versterkers. Alleen heb ik geen verstand van de techniek. Ik kan ook geen muzieknoten lezen. Voor mij moet muziek dus vooral eenvoudig zijn. Sommige muziek van mij is speciaal voor films gemaakt. Ik gebruik van alles om muziek te maken, zoals het geluid dat klinkt als een windmolen in een plastic buis die je ronddraait. Het probleem is alleen dat je niet alles live kunt doen. Het laatste jaar had ik het toch best zwaar, dat komt er hoe dan ook uit en het resultaat hoor je op Green. Soms kan ik ergens ook wel om mijn ellende lachen, maar opeens voelt het een toch beetje serieus. Gelukkig ben ik niet gek geworden door mezelf. Ik kan wel afstand nemen van mijn gevoelens. Als ik psychotische dagdromen heb, dan werk ik dat uit tot een conclusie. Die conclusie is altijd dat ze mij in elkaar slaan of dat ik in de gevangenis beland, en dat wil ik niet. Ik heb beeld en geluid om mijn heftige gevoelens kwijt te raken. Misschien ben ik een mietje. Vooral muziek is een exorcisme. Maar ook tekenen is heel direct.”

Groen
De tekeningen die bij Green horen, zijn tegelijkertijd met de muziek gemaakt. Er zijn geen titels of teksten. Het verhaal kiest de luisteraar, zoals een gast in een restaurant een maaltijd van de menukaart kiest. Omdat de tekeningen te groot waren voor het normale formaat van een cd-hoes, koos Geesin voor een ongewone verpakking van Green. Alles wat je ziet en hoort, was nodig. “We dachten niet na over de verkoopbaarheid van de cd. Over de titel van de plaat was wel nagedacht: groen van jaloezie, groen word je als je ziek bent en groen is de kleur van naïviteit.”

Dan Geesin speelde op Crossing Border. Hij had nog nooit zoveel geld voor een optreden gekregen. Geesin vond het een verschrikkelijke ervaring. In een andere zaal werd loeiharde housemuziek gedraaid. Het contact met het publiek was ver te zoeken. Toch wordt Geesin juist gemotiveerd door slechte optredens. “Als ik Bas Jacobs of Zea zie optreden, dan zie je dat ze er echt zin in hebben. Hun optredens zijn spannend om te zien. Zo ben ik niet en zo wil ik niet zijn. Alleen een orgel en mijn zang vind ik te weinig om de aandacht van het publiek te krijgen. Vandaar dat ik het combineer met beeld. Mensen kunnen gewoon een film kijken, terwijl ik geluid maak. Ik treed ook niet heel veel op. Meestal ben ik heel zenuwachtig voor een optreden. Als ik thuis oefen, heb ik geen teksten nodig, maar op de bühne heb ik wel mijn songteksten voor mijn neus. Je kunt het vergelijken met een teddybeer. Ik heb houvast nodig. Als het goed gaat, vind ik optreden ook wel leuk, maar eigenlijk was ik dat nooit van plan. Ik ben geen aansteller. Ik houd niet van het theatrale rondom popmuziek. Het gevoel van bekeken worden, houdt mij telkens weer tegen, maar als ik daar eenmaal doorheen kom, kan ik het echt heel leuk vinden.”

Dan Geesin speelt op 28 mei in De Klos, Amsterfoort, 29 mei in Wijsjes uit het Oosten, Amsterdam en 7 augustus voor Live in Your Living Room in Rotterdam

http://www.kindamuzik.net/interview/dan-geesin/dan-geesin-maakt-muziek-uit-verveling/9606/
Meer Dan Geesin op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dan-geesin