Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Vjeze Fur (echte naam: Freddy Trathlener) is wellicht het meest recalcitrante lid van De Jeugd van Tegenwoordig. Tijdens optredens van Aux Raus had Bastiaan Bosma zijn broek vaker uit dan aan. Geheel vreemd is de wederzijdse waardering dus niet. Op Noorderslag dit jaar trad het duo voor het eerst op, in een jaar waarvan gedacht werd dat de leden van De Jeugd van Tegenwoordig zich op afzonderlijke projecten gingen richten. Natuurlijk, Faberyayo bracht met Le Le een album uit, maar verder zit De Jeugd niet stil. Tijdens het interview verexcuseert Vjeze zich om met producer Bas Bron te bellen. Aan het nieuwe Jeugdalbum wordt op dit moment gewerkt.
Voor Bosma is dat anders. Hij stopte begin dit jaar met zijn gabberpunkgroep Aux Raus. "Bij Aux Raus was het zo: we hadden alles eruit gehaald wat we eruit konden halen. Live was er nog wel vraag naar, maar iets als 3voor12 was wel op ons uitgekeken. We speelden heel diep in Friesland en Limburg, voor mensen voor wie muziek niet heel erg belangrijk was. Dat was erg inspirerend, maar op een gegeven moment moet je je afvragen: is het creatief nog wel interessant?" Met Coevorduh waren de heren op dat moment al bezig, en op enkele nummers is nog de stempel van dat andere Aux Rauslid Luuk Bouwman te horen. Verdere opvallende gastartiesten op Wesley against Society zijn Tom Barman (dEUS), Tim Vanhamel en Sharon den Adel (Within Tempation, zij zingt onder andere de zin "Kipfilet in de reclame"). De teksten zijn vrij bizar: van rellende cokesnuivers tot imaginaire excursies door de schaamlippen. Vjeze Fur kreeg van Bosma tijdens het maakproces steeds een stapel boeken (onder andere over sterrenkunde, de middeleeuwen, rare onderzeedieren, monsters) ter inspiratie voor zijn teksten.
Wat is de verhouding tussen de term Coevorduh en de thematiek van het album?
Vjeze Fur (VF): "Coevorduh is niet de plek zoals hij echt is. Het is een soort mythische plek,
waar je kan rellen, waar de Tony's en Shelly's elkaar af lopen te bekken."
Bastiaan Bosma (BB): "De meeste nummers zijn een beschrijving van mensen die daar
zouden kunnen wonen."
VF: "Zo moet je het niet zien. Het is niet zo dat alles daar op gebaseerd is."
BB: "Onze instelling is wel een beetje dezelfde als die van mensen in het mythische
Coevorduh. Een instelling van rellen en niet te veel nadenken." Dan, zonder aanleiding: "Ik
vind het best wel raar om deze plaat te laten recenseren. Als je het serieus gaat ontleden kan je
niets anders zeggen dan dat het een beetje flauw is. Voor mij is het een superepisch magistraal
album, maar ik kan mij voorstellen dat niet iedereen dat erin terughoort."
Waarom denk je dat?
VF: "Ja. Waarom denk je dat?"
BB: "Ik weet het niet. Ik wil niet zeggen dat ik het niet tof vind, maar het is niet
wereldveranderend."
VF: "Wat doe je zo? Mijn wereld heeft het wel veranderd."
BB: "Ja, die van mij ook. Misschien is het iets te veel 'onszelf'. Het is een soort recalcitrantie:
we brengen uit wat we zelf heel tof vinden."
Maar zowel Aux Raus als de Jeugd van Tegenwoordig heeft een publiek weten aan
te boren.
BB: "Klopt. Het is ook wel weer logisch dat dat bij dit project ook gebeurt. Ik denk dat ik
bedoel dat het niet commercieel hoeft te zijn. Er zitten veel toffe ideeën in en ik vond het
superinspirerend om met Freddy samen te werken. Daar zit voor mij de waarde."
VF: "We hebben lopen klooien op een goede manier. Uitvogelen hoe het is als je hele rare
nummers maakt, als je rare teksten schrijft, die toch wel een diepere betekenis hebben. Veel
afwegen: wat te flauw, wat te hard, wat te plat is."
De grenzen opzoeken. Waar zit daar de fascinatie in, muzikaal gezien?
BB: "Ik ben daar altijd mee bezig. Bij Aux Raus was de vraag: hoe hard kun je popmuziek
maken zonder dat het noise wordt, zonder dat het te politiek wordt. Wat dat betreft ben ik een
geboren alto."
Zijn jullie op dit album weleens over de grens gegaan?
VF: " 'Shelly' gaat er overheen."
BB: "De grens van goede smaak."
VF: "Ik vind het tof dat het een soort skihut uit de hel is."
BB: "Toen ik de beat had gemaakt dacht ik: dit is echt te dom. Maar toen Freddy het hoorde
zei hij gelijk: 'Shelly die houdt zo van R. Kelly.' Toen dacht ik: oh ja."
Vjeze Fur zingt op dit album voor het eerst in Engels. Zijn jullie bezig geweest met
hoe het accent zou moeten klinken?
VF: "Nee. Al had ik in het begin wel mijn twijfels bij het zingen in het Engels."
BB: "Ik heb het altijd raar gevonden dat iemand zich een ander accent aanmeet, terwijl
diegene uit Nederland komt. Het gaat best wel ver als je het over een Engels accent moet
hebben. Ik heb er geen mening over, ik vind het totaal oninteressant."
VF: "Maar je spreekt dingen uit op een bepaalde manier, daar let ik wel op."
BB: "Boeien! Ik vind het prima, dat moet Freddy maar uitzoeken."
VF: "Ik ben blij dat het jou niks uitmaakt, dan ga ik ook niet extra mijn best erop doen."
Waren jullie dan wel mee bezig: hoe een stem past bij de muziek?
BB: "Ik niet. Freddy wel."
VF: "Dingen dertig keer opnieuw opnemen. Tot het goed getimed is. Het moet gewoon goed
klinken. Als ik iets verkeerd uitspreek irriteert het mij. Bastiaan vond het behoorlijk vervelend
als we iets meerdere keren moesten opnemen."
BB: "Dat ben ik niet gewend. Ik hou van bands waar foutjes in zitten, waar het niet helemaal
klopt. Ik hou van echt authentieke muziek."
Waarom vind je authenticiteit zo belangrijk?
BB: "Die foutjes maken het interessant. Op Funhouse van The Stooges is dat te gek.
Je hoort Iggy Pop op stofzuigers slaan, het gehijg en gezoem van de versterkers. Daar hou
ik het meest van: het gaat meer om de vibe dan of het muzikaal klopt. Veel bands doen iets
wat in een traditie past, ik vind dat niet heel interessant. Het gaat mij erom dat je iets maakt
zonder dat je nadenkt of het ergens in past. Toen wij met Coevorduh begonnen hadden we
ook geen idee hoe het zou 'moeten gaan klinken'."
http://www.kindamuzik.net/interview/coevorduh/coevorduh-twee-recalcitrante-mafkezen/22994/
Meer Coevorduh op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/coevorduh
Deel dit artikel: