Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wanneer ik omstreeks 17u op de plaats van afspraak verschijn, de Charlatan in Gent, sta ik voor gesloten deuren. Ik werp een snelle blik op de omgeving, en zie aan de overkant een groepje mensen staan die duidelijk ook niet weten wat er aan de hand is. Het blijkt te gaan om Coem en gevolg. Zanger-gitarist Marc Wetzels spreekt mij aan, en we besluiten een ander etablissement op te zoeken. In café Het Trefpunt hebben we het over de nieuwe plaat.
"Onze eerste 2 platen hebben we geassembleerd, gebruikmakend o.a. van materiaal van vrienden, en opgenomen in ons eigen oefenlokaal. Deze keer konden we gebruik maken van Motormusic, een studio van redelijke omvang. De combinatie van de ervaring van de mensen van Motormusic en het feit dat we de songs voor deze plaat meer hebben uitgekristalliseerd, zorgen voor een mooie evolutie." Het heeft heel wat tijd gekost om alle nodige contracten rond te krijgen, en dat gaf hen de kans om nog meer aan de songs te werken. "Coem werkt als een collectief, iedereen schrijft. Dan krijg je een mooie gelaagdheid, maar dat levert niet altijd de beste songs op, omdat wat je buiten de groep doet soms met de songs vervlochten raakt. Doordat we ons goed konden voorbereiden, is dat op deze plaat verholpen." Toch denkt Marc dat hij nooit volledig tevreden zal zijn met een album, waar je achteraf nog werkt met overdubs, het mix-procédé, enzovoort. "Ik hou meer van het live-moment."
Organisch proces
Happiness Etc. is dus een fijne plaat geworden. Het klinkt allemaal fris en gevarieerd, catchy maar nooit opdringerig. Wel is het bijzonder moeilijk om op de plaat directe verwijzingen te vinden naar andere artiesten. "Ik luister graag naar The Notwist, Wilco, PJ Harvey, en deel met Stoffel een liefde voor Sonic Youth." "Zelf luister ik ook vaak naar Afrikaanse muziek," vult Stoffel aan, "maar het is niet de bedoeling geweest een bepaalde stijl of invloed na te jagen." Marc: "Muziek maken blijft bij ons een organisch proces, al heb ik nu beter mijn best gedaan afgeronde songs te schrijven." Al vanaf het eerste nummer, 'Through Tired Eyes', is er onmiskenbaar een blueskantje aanwezig op de plaat. "Dat is vooral de inbreng van Pol (Geusens - RvC), onze andere gitarist, die de laatste tijd nóg meer in de blues is geraakt. Benieuwd hoe dat gaat evolueren." (lacht)
Nog geen 20 seconden later: enter Pol Geusens, tweede gitarist en deeltijds bluesman, met aan zijn zijde drummer Jo Wetzels. Pol pikt onmiddellijk aan: "Wij willen graag stijlen parafraseren, maar we zullen nooit zomaar proberen om pakweg een reggaenummer te maken. Van zodra iets té clichématig klinkt, voegt een van ons wel iets toe om dat tegen te gaan."
Als champagne
Coem timmert ondertussen al zes jaar aan de weg, en toch is de band in België nog relatief onbekend. "Tragisch!" grapt Marc. Vaak komen mensen hen na concerten zeggen dat ze het leuke muziek vonden, maar toch ietwat moeilijk. "Wat ze er precies moeilijk aan vinden begrijp ik ook niet, maar je kan dan natuurlijk niet verwachten dat je op 1-2-3 zal doorbreken. Maar goed, het stoort ons niet echt, en de plaat krijgt in bepaalde publicaties ook lovende recensies, dus misschien zit de verandering er wel aan te komen."
Een nieuw album komt tegenwoordig standaard met een videoclip, en ook voor Coem is dat niet anders. De clip voor 'C'mon' werd bedacht door Stoffel, en ondertussen komt er weer een nieuwe aan. "Het is een samenwerking tussen mij en enkele studenten die hun eindwerk maakten, en op locatie gefilmd op een braakliggend terrein in Zolder," aldus Stoffel. "Het was wel sterk: vuurspuwers, steltenlopers, caravans, een meisje met een baard, nightvision… ik kan al niet meer wachten op de gemonteerde versie," voegt Marc lachend toe. Het was ook Marc die de groepsnaam bedacht. Coem is nu verworden tot een soort familienaam, maar stond oorspronkelijk voor Coin Operated Entertainment Machine, iets wat Marc uit een obscuur Engels tijdschrift heeft gehaald. De groepsnaam is ook typerend: clever bedacht, maar het is en blijft entertainment. Marc: "We noemen onszelf ook een popgroep, spelen popular music, maar dan vrij breed geïnterpreteerd. Een goeie live-groep moet ook simpelweg willen entertainen. Dat overdreven theatraal gezwam van de jaren '70 en '80 ging mij een beetje te ver." Pol: "Het was vooral de snare-klank van de jaren '80 die ons stoorde. We hadden toen al 3 platendeals, maar we hebben afgewacht." Marc repliceert: "Pol was toen ook nog minderjarig." (lacht)
Diezelfde avond zou Coem in de Charlatan in Gent spelen, in een Belgisch drieluik waartoe ook een optreden in Cafe Cafe in Hasselt en de Kaaiman in Antwerpen behoorde. Over hun liveprestaties wil de band niet vals bescheiden zijn. Pol: "Ik denk dat wij live zeker een van de betere bands zijn in België." Ze zijn het erover eens dat de kunst erin bestaat een op plaat gecreëerde sfeer live opnieuw op te wekken.. "In de bluesgroepen waarin ik speel," zegt Pol, "werkt het allemaal vrij individualistisch. Je hebt dé gitarist, dé mondharmonicaspeler, en de drummer is steeds diegene die een camionette heeft. Bij Coem live is het veel meer een kwestie van samen die bepaalde sfeer te pakken te krijgen. Samen naar onder en samen naar boven. Het is zoals een fles champagne: je kan met die fles champagne schudden, dan vliegt de kurk eraf is de fles onmiddellijk halfleeg. Maar als je je hand rond de hals houdt, kan je de kurk er zachtjes afhalen, lekker schenken, en op het einde is iedereen lekker zat." Ergens in het gesprek laat Marc vallen dat als ze 1000 vrienden vinden die hun album kopen, ze het volgende kunnen maken. Uw vriendenkring is dringend aan uitbreiding toe. Hapiness Etc. is uitgebracht door Evil Penguin/Bang!
http://www.kindamuzik.net/interview/coem/coem-we-houden-meer-van-het-live-moment/6436/
Meer Coem op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/coem
Deel dit artikel: