• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Cloud Control: dronken elanden en lichtgevende katten

's Werelds meligste Facebookband neemt niet alles even serieus. Toch kreeg debuutalbum Bliss Release in thuisland Australië niks dan positieve kritieken en neemt de populariteit van het viertal inmiddels ook in Nederland steeds grotere vormen aan. Met als voorlopig hoogtepunt Lowlands, volgens zanger Alister Wright "een ongelofelijk concert en ons beste optreden van het jaar."

Tekst: Guido de Greef

Publicatiedatum: 03 oktober 2011

Het is de vierde keer dit jaar dat Cloud Control naar Nederland komt voor optredens en de podia worden bij elke terugkeer groter. Zo is dit keer de oorspronkelijke locatie van de Nijmeegse Merleyn vervangen door Doornroosje. Het gaat dus goed. "De mensen houden hier van ons en wij houden er ook van om hier te komen. Het is wederzijds. Ik denk dat we verliefd aan het worden zijn", vertelt een enthousiaste Alister Wright met een brede grijns backstage. De zanger maakt nogal een rusteloze indruk en zet tijdens het interview meerdere malen de capuchon van z'n hoodie op en af. Hij begint echter helemaal te stralen zodra de naam Lowlands, het festival waar de groep in augustus veel nieuwe fans heeft gemaakt, valt. "Een ongelofelijk concert en ons beste optreden van het jaar."

Niet slecht voor een groep wiens debuutalbum pas mei dit jaar in Europa uitkwam en die vier jaar geleden werd opgericht in de Blue Mountains, een bergplateau honderd kilometer ten westen van Sydney. Niet de meest bruisende omgeving als het op bandjes aankomt. Wright: "Mensen vragen ons altijd of die regio onze muziek beïnvloed heeft, maar het heeft meer met onze relaxte houding te maken dan met onze muziek. Het is niet bepaald dat er een grote indiefolkbeweging in de Blue Mountains is. Maar hoewel we zeker toegewijd zijn aan de band, nemen we bepaalde zaken niet al te serieus."

Relaxed
Die relaxte houding wordt onderschreven door het ontstaan van de band: zangeres/toetseniste Heidi Lenffer geeft zichzelf, haar broer Ulrich (drums), bassist Jeremy Kelshaw en Wright spontaan op voor een bandcompetitie in Sydney. De deelname is echter geen succes. "Maar we hadden wel veel plezier samen, besloten een jaar later opnieuw mee te doen en toen wonnen we", vertelt Wright. "In de tussentijd zijn Ulrich en ik ook gaan studeren in Sydney en hadden we naast onze bijbaantjes de band. Alleen ging de band de afgelopen vier jaar zoveel tijd vergen dat we onze baantjes hebben opgegeven. En nu zitten we hier."

Dat lijkt wat kort door de bocht omdat in de tussentijd het zelfbewust getitelde debuutalbum Bliss Release in Australië uitkwam, louter positief werd ontvangen en de Australian Music Prize won, daarmee onder andere Tame Impala's Innerspeaker achter zich latend. Maar in Australië ben je snel uitgetoerd. Wright: "Je kan tussen de vijf grote steden reizen, maar dat is erg duur. Daarnaast kan je ook regionale tournees doen, iets dat we hebben gedaan en binnenkort ook weer gaan doen, maar dat is weer erg moeilijk omdat buiten de grote steden maar weinig mensen wonen. Eind dit jaar gaan we terug, want het festivalseizoen ligt in Australië natuurlijk rond Kerstmis."

Bliss Release is nu bijna anderhalf jaar geleden verschenen in Australië en kwam mei dit jaar uit in Europa. In Amerika moet het album nog uitkomen. Lastig, vindt Wright. "Het zou waarschijnlijk beter zijn geweest om het album ineens wereldwijd uit te brengen, omdat ik het gevoel hebt dat veel mensen het album toch allang gedownload hebben. Maar daar rekening mee houdend denk ik dat we het erg goed doen. Het zal interessant worden om te zien wat er gebeurt als het nieuwe album volgend jaar uitkomt."

Tuinkabouter
Voorlopig is Cloud Control nog wel even zoet met Bliss Release. Een van de oudste songs op dat album is 'Death Cloud', dat in een nieuwe versie op de Europese versie van het debuut is gezet. Wright doet wat mysterieus over de merkwaardige tekst, waarin meerdere malen aan een tuinkabouter wordt gerefereerd. "Dat is alleen maar beeldend bedoeld maar waar het precies over gaat weet ik niet. Ik denk dat het gaat over verwarring, over een ramp die op de loer ligt en over schuldgevoel over het milieu. Maar tegelijkertijd is het ook grappig bedoeld, zoals veel van onze songs."

Over 'There's Nothing in the Water We Can't Fight' is Wright concreter. De tekst is ook serieuzer; de zanger schreef het op vakantie in India, een land waar hij zich toe aangetrokken voelde na het lezen van Hermann Hesses roman Siddharta. "Er was een processie voor een crematie bezig onder mijn raam en ik vond het op een primaire manier heel emotioneel en agressief, maar op een positieve manier. Ik wilde die vorm van agressie in een song vangen. Het beeld van het vuur in "Mother Ganga take me higher" komt van de rivier de Ganges, zoals die genoemd wordt. Er worden veel lichamen gecremeerd die met de rivier worden meegevoerd."

Facebook
Naast de prijzen die Cloud Control heeft ontvangen voor het debuut opteert de band ook voor de fictieve titel Meligste Facebookband. Volgers van de groep krijgen berichten toegestuurd over 's werelds grootste afrokapsel, dronken elanden en lichtgevende katten. Een meisje dat de band toevertrouwt dat ze 'Gold Canary' de mooiste song ooit vindt, krijgt als reactie een link naar de video van Chris Isaaks 'Wicked Game' gestuurd en een fan heeft aangeboden Banoffee Pie te bakken en tijdens de Nederlandse tournee aan te bieden. Wright: "Die taart hebben we nog niet gekregen. Maar een Duitse fan heeft al wel eens een taart voor ons gebakken."

Wright gelooft niet dat hij na optredens veel Facebookvrienden tegenkomt. "Misschien, maar we hebben het er nooit over." En dan, lachend terwijl hij er typgebaren bij maakt: "Ik denk dat we ze niet van achter hun computer vandaan kunnen krijgen."

Foto's door Eva Vermandel.

http://www.kindamuzik.net/interview/cloud-control/cloud-control-dronken-elanden-en-lichtgevende-katten/22124/
Meer Cloud Control op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/cloud-control