• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Clor: gecalculeerde spontaniteit van het toeval

Robotpop met jakkerende rockgitaren, zo mogen we Clors stijl wel omschrijven. Op plaat al feestelijk en ingenieus in elkaar gedraaid, live op London Calling goed voor een genietende, schroomloos dansende grote Paradiso-zaal. De middag voor het concert, spraken we met zanger Barry Dobbin.

Tekst: Sven Schlijper

Publicatiedatum: 16 november 2005

Hoewel het niet de eerste keer is dat Clor op het Europese vasteland speelt - concerten in onder andere het Oostblok gingen London Calling voor – markeert dit festivaloptreden hun Nederlandse debuut. En dat zonder op tournee te zijn; ze zijn speciaal voor London Calling overgekomen. Het is de mannen aan te zien; de één ligt slaapdronken met het hoofd op zijn armen voorover op tafel te slapen, de ander doet zich te goed aan sloten koffie. Dikke oogjes alom en ook zanger Barry Dobbin komt even moeilijk op gang. Een grote bak cafeïnenat brengt daar al snel verandering in.

Een vliegende start
“Het verbaast ons allemaal zo ontzettend, dat we nu ook weer hier zitten en straks spelen! November 2003 begonnen we wat muziek te maken. Gewoon voor onszelf, voor op de dj-avonden waar we draaiden. We wilden graag wat originele, eigen muziek hebben voor op die dansavonden. Van het één kwam het ander, we speelden wat via via geregelde concertjes en de club mensen die onze dj-avonden bezocht, kwam daar op af. Ik geloof dat het bij ons vijfde concert ooit was dat er mensen van platenlabels waren komen kijken. We hadden pas net een demo-cd’tje gemaakt en kregen prompt een deal bij Regal aangeboden. Toen stonden we wel om onze oren te klapperen; dat het allemaal zo snel kon gaan.”

Do It Youself dubbelzinnigheid
Vette worsten aan opnamebudget en dergelijke waren echter niet besteed aan Clor. Het album werd grotendeels thuis opgenomen op een Apple. Iets wat de band zelf graag wilde. “Weet je: we houden erg van het in eigen hand houden, de Do It Yourself-benadering. Niet om indier dan indie te zijn, maar omdat het goed is voor onze focus. Alles in één klein appartement opnemen, zelf mixen. Kortom: gewoon helemaal zelfstandig ons eigen ding kunnen doen, zonder bemoeienis van anderen.”

Wat dat eigen ding precies is, valt moeilijk aan te geven. Het debuutalbum Clor laat karrenvrachten aan invloeden horen en gaat tegelijk schuil onder een zeker laagje onduidelijkheid. Strak artwork dat wordt doorgetrokken in de website geeft weinig aanwijzingen en ook tekstueel staat duidelijkheid niet vooraan in de rij. Het lijkt Clors idee dat het beter is wat te verhullen, dan alles meteen bloot te geven.

“Clor gaat inderdaad over de kwestie style versus styleless, als je dat zo kunt zeggen. Want zelfs hierover hebben we geen vooropgezet plan in ons hoofd. Het is meer een zaak van bewuste dubbelzinnigheid. We laten graag her en der wat gaten vallen die de luisteraar mag invullen, als hij dat wil. Zie het als een uitgewerkt totaalconcept en het wordt al snel meer dan het is. We willen gewoon een reactie opwekken, dat je je afvraagt: ‘Wat is dit?, ‘Waarom werkt dit voor me?’, of juist niet.”

Politiek versus Plezier
Luisterend naar Clor lijkt de band er niet op uit grote politieke boodschappen te verkondigen; zonder Clor tot de rangen van de hedonisten-pur-sang te willen veroordelen, ligt lol in het leven voor het oprapen. “Zeker: ik wantrouw bands met een openlijke politieke boodschap in hun muziek. Het is niet het juiste forum, naar mijn smaak. Als je wat politieks te zeggen hebt, doe dat dan op de juiste plaats. Die ligt voor Clor niet op het podium noch in ons werk. Wij vinden dat we onze luisteraars, ons publiek inderdaad vooral plezier en vreugde moeten brengen. Als dat lukt, zijn wij al heel tevreden.”

“Brian Eno is iemand die belangrijk is voor Clor en voor mij als tekstschrijver. Hoewel we niet werken met zijn productiekaartensysteem, laten we heel veel aan het toeval over. Bovendien zie ik mijn stem – net als Eno – ook als één van de instrumenten. Wat ik als tekst gebruik is dan vaak ondergeschikt aan hoe ik mijn stem gebruik. Ik reflecteer in mijn teksten dan ook weinig, je leert weinig over mijn leven bijvoorbeeld. En dat is prima. De teksten – ik loop wel altijd rond met een notitieboekje om bepaalde invallen over gehoorde zinnen op te schrijven – zijn meer evocatief, meer erop gericht een beeld te scheppen, te schetsen, dat je zelf mag afmaken en inkleuren.”

Werken zonder vooropgezet plan
Waar toeval een belangrijke rol blijkt te spelen in het werk van Clor, lijkt het tegelijk wel alsof het materiaal door heel wat verschillende stadia tot het eindresultaat gekomen is. Een soort gecalculeerde spontaniteit misschien? “Absoluut waar. Toen we Clor opnamen was het onze eerste poging iets vast te leggen: één grote ontdekkingsreis. We hebben over acht maanden tijd de nummers samengevoegd. Steeds kleine stukjes veranderen; een baslijn uit de demo werd ineens achterstevoren een keyboardpartij, waarna we een paar weken later besloten dat het beter zou zijn die door de gitaar te laten spelen.”

Een manier van werken die Clor wil doortrekken op de tweede plaat waaraan momenteel al hard gewerkt wordt in pre-productie. “Deze keer gaan we wel een echte studio in, met een co-producer en al. Het is de bedoeling het live-geluid van de band vast te leggen en we zien gaandeweg waar we uitkomen. Kijk: bij Clor ligt niets vast, er is geen vastomlijnde strategie vooraf.”

Als we de band live aan het werk horen, valt op hoe breed het bandpalet is. Van Talking Heads naar Devo, van New Order naar Prince. Vallen die stukjes echt zo makkelijk op hun plek, of zit er toch meer planning achter? “Nee, serieus waar: Clor kent geen regels. Het is een kwestie van intuïtie versus controle. En natuurlijk is het zo dat Clor klinkt als het samenspel van de bandleden. Daarom zal de volgende plaat ook weer elementen van ons allemaal hebben. Dat is onvermijdelijk. Maar hoe we uitkomen bij het eindresultaat en wat dat gaat worden, is maar de vraag. Al moet ik wel zeggen dat Clor zichzelf ten doel stelt een zeker dansbaar technoaspect te koppelen aan recht toe recht aan gitaren, terwijl we tegelijkertijd ervan houden te werken met textuur en kleuring van het geluid. Als je dat probeert zonder jezelf op voorhand te beperken, maakt dat je muziek minder makkelijk in een hokje te stoppen. Het wordt er minder obvious van; zoals ik al eerder zei: een beetje ambigue. Laat dat nu net zijn waar Clor naar op zoek is.”

”The best is yet to come” en verwachtingsvolle druk van de hypecultuur
Nu Clor na deze one-off show in Nederland hard aan de slag gaat aan het tweede album, wil Dobbin ons nog toevertrouwen dat het beste nog in het vat zit. “We komen net kijken en het is toch maar altijd de vraag hoe het muzieklandschap er over een paar jaar zal uitzien. Momenteel varen ook wij wel bij de hausse aan aandacht voor Britse rock. En er komt een hoop moois uit nu. Het merendeel vind ik heel leuk; Bloc Party, Franz Ferdinand, maar ook bij hen heb ik het idee dat hun beste materiaal nog moet komen. Dat zijn dan de grote jongens. In het klein zie ik veel potentieel in ¡Forward, Russia! en Envelopes. We moeten maar zien of die hyperige aandacht voor het Britse aanhoudt maar toch denk ik serieus dat al deze bandjes ook de kans gegund moet worden rustig door te groeien. Ik vind maar heel zelden een debuut de beste plaat van een band. Het zou dan ook jammer zijn als de huidige druk ervoor zorgt dat bandjes niet toekomen aan het vervullen van hun potentie.”

Clor heeft de zaken wat dat betreft aardig op orde. Zo’n extreem massieve wereldtournees doet de band nog niet, megadeals en –verwachtingen omringen de groep nog niet. Zij maken binnenkort op hun eigen manier een nieuwe plaat, beproeven vervolgens hun geluk in de Verenigde Staten (waar Clor begin 2006 pas uitkomt) en daarna in Japan. Met het nieuwe album onder arm hoopt Clor vervolgens klaar te zijn voor de zomerfestivals. Geen regels, geen druk, DIY en vooral veel lol: Clor ten voeten uit. En nu maar afwachten wat Clor II ons gaat brengen. Dobbin, lachend: “Oh, yes; now I feel the pressure: our infamous, difficult second album.”

http://www.kindamuzik.net/interview/clor/clor-gecalculeerde-spontaniteit-van-het-toeval/11228/
Meer Clor op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/clor