Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Dat Carl Craig een van de belangrijkste producers in de elektronische scene is staat buiten kijf. Met projecten als Paperclip People, BFC, Psyche, 69 en Innerzone Orchestra was hij in het verleden altijd lichtjaren vooruit op zijn tijdgenoten en een Carl Craig remix is vrijwel automatisch een meesterwerk van inventiviteit en originaliteit. Maar zelfs als hij het experiment de vrije loop laat, verliest hij nooit het belang van de dansbaarheid uit het oog. Dat hij door BBE samen met Laurent Garnier werd aangesproken voor het samenstellen van Kings of Techno is dan ook niet meer dan normaal:
“Voor Kings of Techno heb ik me echt kunnen uitleven met de muziek die mij als jonge kerel heeft beïnvloed en heeft aangezet om zelf te produceren. Het was redelijk moeilijk om maar tien nummers af te vaardigen. Ik had een lijst van bijna honderd nummers die in aanmerking kwamen. Weken nadat ik mijn definitieve lijstje had ingediend heb ik nog heel de tijd zitten denken: ‘Oei, ik ben dat nummer vergeten’ of ‘Dat had ik er ook nog kunnen opzetten’. Voor mij was het belangrijk dat de muziek die erop stond van lang geleden was, al was het maar om aan te tonen dat de wortels van techno veel verder teruggaan dan de meeste mensen denken.”
Een Kraftwerk-track in een uur
Naast nummers van Visage, Nitzer Ebb en Yello staan er ook enkele nummers van Europese artiesten als The Black Dog en Laurent Garnier op. Heeft hij daarmee willen aantonen dat Detroit Techno niet per se in Detroit zelf gemaakt moet worden? ”Nee, zo moet je het feitelijk niet begrijpen. Die nummers van Plaid, Black Dog en Choice kwamen uit toen ik zelf mijn eerste stappen zette als technoproducer. Detroit mag dan wel een grote invloed hebben uitgeoefend op techno in het algemeen, maar die mannen hebben mij natuurlijk, omgekeerd, ook weer beïnvloed. Techno is altijd een muziek van wisselwerking geweest.”
De muziek die hij heeft verzameld, vertoont grote verwantschap met wat tegenwoordig op de dansvloeren speelt. Vele groepen en artiesten klinken in 2006 zoals Yello, Nitzer Ebb en de Italo houseproducers in de vroege jaren tachtig klonken. Ervaart hij dat als een positieve of negatieve evolutie?: “Ach, dat heeft natuurlijk alles met de legende van het samplen te maken. Recycling van geluiden gebeurt daardoor veel sneller dan vroeger. Er zijn geen grenzen aan wat je met de huidige apparatuur kan doen. Als je vandaag een nummer wilt maken dat als een oud Kraftwerk-nummer klinkt, stel je gewoon je apparatuur zo in en je hebt in geen tijd zo’n nummer gemaakt. Vroeger duurde het gemakkelijk twintig jaar voordat een muzikale stijl opnieuw in de mode kwam, nu is die cyclus veel korter. Mensen assimileren alles veel sneller en dan is het niet meer dan normaal dat muziek veel sneller herkauwd wordt.”
Duisternis
Als je op Craigs Myspace-pagina kijkt, springt er één ding onmiddellijk in het oog: hij kickt op de duisternis. Bij zijn muzikale interesses kan je onder andere “Dark Electronic, Dark Miles, Death Metal (...)” lezen. Carl Craig en death metal? “Ik vind eigenlijk bijna alle muziek die uitkomt wel interessant, zo word ik ook veel door allerlei soorten rockmuziek beïnvloed, dus niet alleen door death metal. Ik kan echt kicken op de muziek die Miles Davis begin jaren zeventig maakte. Die oneindig lange topzware grooves, die zware baslijnen, die duisternis ook. Donkere muziek doet je verbeelding doodgewoon veel meer op hol slaan. Het geeft meer mogelijkheden”
Craig wordt ook regelmatig in verband gebracht met de invloed die jazz binnen de techno heeft gehad. Dat aspect lijkt de laatste jaren wat afgezwakt. Met zijn remixes voor The Congos en Rhythm & Sound lijkt hij de laatste tijd wat meer naar dub te neigen, een neiging die door veel techno-collega’s gedeeld wordt: “Die kerels waren enorm belangrijke geluidspioniers. Hun geluiden zijn zo diep en het klinkt ondanks al de studiotechnieken toch heel organisch. Die vroege dub is zo zwaar en donker. Zij probeerden in hun tijd hetzelfde te doen als wij hier in Detroit tijdens de opkomst van de techno. Uiteindelijk denk ik dat bijna iedereen die innovatief wil zijn op het gebied van geluid door hen beïnvloed zou moeten zijn.”
Live
Tegenwoordig lijkt het DJ-wezen, waarvan het grote belang gelijk liep met de opkomst van techno en house, een beetje uit de mode te zijn. Veel elektronische artiesten lijken vandaag de voorkeur te geven aan optredens. Hoe staat hij daartegenover?: “Ik denk dat het ook een kwestie van trends is. Je hebt nu een lange periode gehad waarbij de DJ in de elektronische muziek het middelpunt van de muzikale evoluties was. De mensen raken alles veel sneller beu en nu willen ze weer het gezellige sfeertje van optredens. Maar ik twijfel er niet aan dat dat morgen weer helemaal omgekeerd kan zijn.”
Zelf lijkt hij niet zo heel veel op te treden. Of vergissen we ons daarin?: “Ik doe het wel hoor. Maar dan moet het echt wel een speciale gelegenheid zijn. Zo heb ik laatst nog opgetreden in het Centre Pompidou in Parijs. Dat was echt een ongelooflijk plezierige ervaring. Kelvin Sholar (een jonge klassiek getrainde pianist uit New York, VR) kwam piano spelen en Mike Banks (Mad Mike van Underground Resistance, VR) nam de synths voor zijn rekening. Maar dat doe ik dus alleen maar als er een goede voorbereiding aan is voorafgegaan.”
Het leek erop dat Craig zich een beetje op de achtergrond heeft gehouden. Je zag hem minder achter de draaitafels en zijn toonaangevende label Planet E leek ook al niet meer zo veel uit te brengen: “Het klopt dat het de laatste tijd allemaal wat rustiger leek. Maar zo hebben we bij Planet E bijvoorbeeld de gelegenheid gehad om wat meer reissues van ouder werk op de martkt te gooien. Maar maak je geen zorgen: ik ben altijd in de buurt gebleven en dat zal ook in de toekomst zo blijven.”
http://www.kindamuzik.net/interview/carl-craig/de-duisternis-is-met-carl-craig/14159/
Meer Carl Craig op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/carl-craig
Deel dit artikel: