• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Diego Leyder: "De enige regel is dat de nummers niet op elkaar lijken."

BRNS (uitspreken als 'Brains') is een Belgisch viertal dat zich bij het maken van muziek niet laat leiden door stigma's. De band doet niet aan regels of genregrenzen. "Wij maken wat we mooi vinden", zegt gitarist Diego Leyder. Daarmee kun je natuurlijk alle kanten op maar voor BRNS pakt dit principe bijzonder goed uit. Hun ep Wounded uit 2013 werd lovend ontvangen en ook debuutalbum Patine uit 2014 kon op dezelfde lofzang rekenen.

Tekst: Eileen Bosman

Publicatiedatum: 26 januari 2015

Aan de telefoon klinkt het Engels met een Frans accent. Nederlands kan wel, maar Engels geniet toch de voorkeur. Je weet het nooit met Belgen. Het heeft ook wel weer wat. Leyder vertelt waar de naam BRNS vandaan komt: zombiefilms. Hij lacht: "Timothée (Philippe, zanger) en Antoine (Meersseman, bassist) zijn de band met z'n tweeën begonnen en houden van zombie- en horrorfilms. In een van die films waar zombies leven op hersenen, zeggen die wezens altijd iets als 'brains, brains, brains.' En zo kozen Tim en Antoine voor Brains." Leyder was destijds maar wat blij dat de naam tijdens zijn intrede al bestond. "Dat is altijd het moeilijkst hè, het bedenken van een bandnaam." Dat de klinkers zijn weggehaald heeft overigens een praktische reden; ze zouden op internet niet vindbaar zijn als het voluit geschreven was. Daarnaast is het een kleine knipoog naar artiesten als SBTRKT en MGMT.

Geen kopieën
Het succes van Wounded was aangenaam verrassend voor de band. "Natuurlijk dachten we nooit dat we zo warm onthaald zouden worden. We speelden meteen meer dan tweehonderd concerten. Een stuk meer dan verwacht, waardoor we het album niet konden afmaken. En dat terwijl we ondertussen wel veel nummers live speelden." Leyder is daarom des te blijer met Patine, omdat BRNS eindelijk af kon maken waar het ooit aan begon.

Voor een beginnende band die meteen hoge ogen gooit bij het grote publiek kan het lastig zijn een eigen pad te vervolgen. Kritiek of bejubeling kan begrenzend werken. BRNS heeft daar overigens totaal geen last van. "Natuurlijk is het goed om kritiek te horen, daardoor groei je in je werk. Maar een populair nummer van Wounded, 'Mexico', proberen we niet te recreëren. Dat het nummer zo uitpakte was eigenlijk per ongeluk." Op Patine staat daarom niet een soortgelijk radiovriendelijk nummer, omdat de band zich niet te veel laat leiden door de mening van het publiek. Wel is de track 'My Head Is intoYou' mateloos populair in bijvoorbeeld Duitsland en bekender nog dan 'Mexico'. "Dat een nummer wel of niet aanslaat is niet iets dat we voorbereiden."

BRNS maakt muziek die het mooi vindt en maakt duidelijk dat de band hierbij genreoverstijgend te werk gaat. Patine is geen conceptplaat. Toch wordt de muziek van het viertal in de media regelmatig vergeleken met Alt-J en het vroege werk van Foals. Is dat niet frustrerend wanneer je inzet op een eigen sound? "Iedereen probeert de essentie van muziek te begrijpen," legt Leyder uit, "het is heel normaal om ergens een label op te plakken. Velen zeggen: 'Het doet me denken aan dit of dit genre of dat bandje' en proberen te begrijpen wat wij aan het doen zijn. We respecteren dat men ons vergelijkt met Alt-J of Animal Collective en natuurlijk hebben we invloeden, maar we kopiëren niet één of twee bands."

Democratie
"Iets maken dat nog niet eerder door onszelf gemaakt is. Eigenlijk is dat het enige doel dat we hebben." En met dat in het achterhoofd maakt het viertal muziek. Daarbij spreken ze er niet veel over, maar schrijven ze samen aan wat goed voelt. "We denken niet na over een intonatie, tempo of wat dan ook. De enige regel is dat de nummers niet op elkaar lijken. Het componeren gaat in alle vrijheid." Een vrijheid die zich volgens Leyder ook uit in de betrokkenheid van de bandleden. Zelf trekken ze de vergelijking met een democratie. "Er is niet één leidend figuur die de nummers schrijft, iedereen kan met ideeën komen en de rest speelt daar op in. Soms ontstaan (delen van) nummers zelfs uit jamsessies. Die staan ook op het album." Op de vraag welke dat zijn volgt er een lange denkpauze. "Dat weet ik eigenlijk niet meer, haha!"

Deze 'vrijheid blijheid' betekent overigens niet dat BRNS niet nadenkt over de indeling van de nummers. Patine heeft een heel duidelijk begin en eind. De tracks zijn bewust in de volgorde geplaatst waarin ze nu staan. "We wisten precies welk nummer het eerste zou zijn en welk het laatste. Het hele gebeuren met een intro, begin en einde, de indeling van de nummers, dat maakt het meer een album in plaats van een willekeurige verzameling liedjes. Daarom hebben we ook enkele tracks weggelaten, omdat ze niet pasten. Terwijl ze wel goed waren."

Grimmige videoclips
Wie luistert naar de muziek van BRNS hoort ook wel dat je niet te maken hebt met upbeat nummers over bloemetjes, bijtjes en algeheel geluk. Er zit een diepere lading in de tracks, met zware teksten over menselijke emoties. De bijbehorende videoclips stralen diezelfde boodschap uit: het gaat vaak over één persoon, een karikatuur, binnen een grimmige setting. "Wat betreft de videoclips werken we graag samen met mensen die we kennen. We geven hen alle vrijheid om hun werk te maken. Dat de video's uiteindelijk over het algemeen zo worden heeft te maken met de inhoud van de muziek. Veelal gaat het over één persoon, donkere gevoelens. Het is eigenlijk totaal niet grappig. De hele ambiance die rondom onze nummers hangt is gewoon zo." Leyder zegt dat het maken van een geslaagd upbeat nummer eigenlijk nog moeilijker is dan wat ze nu doen. Hebben ze het dan zo zwaar? Hij lacht: "Maak je geen zorgen hoor, we zijn heel gelukkig!"

Fotografie: Zazzo

http://www.kindamuzik.net/interview/brns/diego-leyder-de-enige-regel-is-dat-de-nummers-niet-op-elkaar-lijken/25654/
Meer BRNS op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/brns