Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het is een bloedhete vrijdagmiddag als de twee twintigers van Boston Tea Party voor het eerst van hun leven in Rotterdam arriveren. "We zijn een beetje verloren", klinkt het door de telefoon als het onafscheidelijke duo de weg naar Rotown probeert te vinden. Ze maken kennis met de Chipknip, de brede straten van de havenstad en de beeldende kunst van Museum Boijmans Van Beuningen. Kortom: er gaat een heel nieuwe wereld open. Thomas is wel een weekend naar Amsterdam geweest, maar dit is toch weer eens iets anders. En dat nog geen uur reizen van de Belgische grens.
Tim Vanhamel
Rotown blijkt sneller gevonden dan gedacht. Het is te warm voor thee en te vroeg voor pintjes, dus drinkt men cola light met een rietje. Achter de donkere glazen van de Ray Ban die Thomas draagt, verschijnt een glinstering in zijn ogen als hij vertelt over de allereerste ontmoeting met Tim Vanhamel. "We speelden ergens in Antwerpen en iedereen liep bij ons optreden weg. Alleen Tim bleef staan en hij vond ons fantastisch. Hij bleef maar schreeuwen om meer. Na afloop wisselden we telefoonnummers uit en na een paar dagen zaten we al in de studio van dEUS te werken aan onze eerste cd."
Boston Tea Party is een groot fan van Tims werk. Thomas vindt Millionaire de beste Belgische band, samen met Creature with the Atom Brain. "Ik leerde Eline samen met nu metal en grunge op de middelbare school kennen. Daarna kregen we allebei een zekere voorliefde voor alternatieve muziek, in het bijzonder voor de rauwe rockmuziek van Jack White. Zoals hij met zijn band The White Stripes zonder setlist op het podium verschijnt en gewoon kijkt waar hij uitkomt, spreekt me enorm aan. Het gevoel wat ook wij live proberen te bereiken, willen we ook vertalen naar het album. We zijn geen band die maandenlang in de studio doorbrengt. Voor de opname van de cd Little Trouble Kids hadden we eigenlijk wel aan één dag genoeg"
Rockrebellen
Er staan voornamelijk uptemponummers op Little Trouble Kids. Voor enkele popcritici is dat een reden om het album als 'meer van hetzelfde' te omschrijven. "Er staat ook wel minstens één rustig nummer op, hoewel weer niet iedereen dat hoort. 'Gloomy Face and the Oh-Oh Band' is bijvoorbeeld wat je onze liefdesballade zou kunnen noemen", vertelt Thomas.
Boston Tea Party haalt hun naam bij een politieke gebeurtenis. In de achttiende eeuw was er een protest van Amerikaanse kolonisten tegen de Britse overheid. Als het gesprek op de recente verkiezingen in Nederland en België uitdraait, blijkt dat de jonge rockers een zekere interesse hebben voor politiek. Toch moet de link met de groepsnaam en de heerlijk rebelse nummers op hun plaat niet meteen worden gelegd. Lang voordat de band bestond, draaiden Thomas en Eline dansbare rockplaatjes (Undertones en dergelijke) voor medestudenten onder de grappig gekozen naam Boston Beat Party. Het eerste schoolbandje heette gewoon nog Galaxy Goodies. Boston Tea Party past uiteindelijk toch beter bij de muziek die ze nu maken en waarvoor niet veel meer nodig is dan een akoestische gitaar en een houten kist van een doe-het-zelf-winkel als de Hubo. "De robuuste klanken schrikken misschien sommige mensen af. Toch vinden we eigenlijk wel dat we stiekem aanstekelijke en toegankelijke songs schrijven, die zeker niet heel ongewoon op de radio zouden klinken."
Little Trouble Kids
Het toeval wil dat tijdens de fotosessie een horde schoolkinderen passeert. Ze zullen waarschijnlijk nog niet van de Boston Tea Party hebben gehoord. Wie weet staan ze over een paar jaar wel te dansen op het ritme van Eline die met een paar flamencoschoenen op een stompbox danst. Little Trouble Kids is een album dat op een positieve manier weet te verrassen. De nummers hebben iets bevrijdends, precies zoals de thuis opgenomen cassettes van Daniel Johnston, de woeste rockabilly van The Collins Kids in de jaren vijftig of – nog verder terug in de tijd – oude blueszangers op feestjes in stoffige juke joints. Een band als Boston Tea Party komt als redder in nood in een tijd dat men wordt geconfronteerd met pretentieuze rock van groepen als Coldplay en de overheid tegelijkertijd met allerlei stompzinnige regeltjes komt. Leve de revolutie!
http://www.kindamuzik.net/interview/boston-tea-party/boston-tea-party-dansen-op-rockmuziek/20397/
Meer Boston Tea Party op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/boston-tea-party
Deel dit artikel: