• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Blue Grass Boogiemen eren Hank Williams

Jaren spelen ze op countryfeesten en roept het poppubliek pesterig yee haw in hun richting. Dat is inmiddels wel anders. Bluegrass en traditionele country raken geaccepteerd, dankzij de film O Brother, Where Art Thou, Steve Earle, Hank III en zeker ook door de volhardendheid van het Nederlandse fenomeen Blue Grass Boogiemen.

Tekst: Ronald Besemer

Beeld: Jelmer de Haas

Publicatiedatum: 03 november 2009

Een gesprek met de Blue Grass Boogiemen is een college in bluegrass en countrymuziek. Met feiten en geschiedenis, maar ook met passie, persoonlijke beleving en anekdotes uit Amerika waar zij een reputatie genieten. Het succes komt deze rasmuzikanten uit Utrecht toe. Het nieuws is, dat zij een prachtige plaat hebben gemaakt waarop ze eigenhandig en eigenzinnig een deel van het oeuvre van Hank Williams omzetten in bluegrass. Arnold Lasseur, Robert-Jan Kanis, Aart Schroevers en Bart van Strien leggen hun snaarinstrumenten opzij voor een toelichting.

Ander instrumentarium
De aanleiding om een hele plaat Hank Williams te coveren in bluegrass-stijl is vrij basaal. Arnold: "Het label Starsound nodigde ons daartoe uit. We hebben vroeger zelf wel eens over een Hank Willliams-plaat gesproken. We wisten meteen dat de nummers een bepaalde verbouwing moesten ondergaan. Voor bluegrass heb je een ander instrumentarium nodig." Volgens Robert-Jan is de repertoirekeuze een goed compromis tussen hun hang naar het obscure werk van Hank en de wens van het label om bekendere nummers op de cd te zetten.

Bart vond het een hele klus om Hank op deze manier eer te bewijzen: "Hij heeft nooit een banjo gebruikt en maar sporadisch mandoline. We moesten dus aan de slag. Mensen zeggen altijd dat een banjo vrolijk klinkt, maar bij Hank wil je wel die geladen sfeer behouden. Zelf hoor ik dat vrolijke toontje trouwens niet zo in de banjo." Tegelijkertijd leven deze mannen, zoals Aart beweert, al dertig jaar met de muziek van Hank senior. "Vroeger nam ik cassettebandjes van Hank mee naar jeugdhonken. Nou, die moesten altijd zachtjes op staan", herinnert Arnold zich. "Tegenwoordig hoeft dat niet meer."

Hank III, Wayne Hancock, Steve Earle
Er is zelfs sprake van een heuse opleving van het genre uit de heuvels van Kentucky. In Nederland hebben de Blue Grass Boogiemen, ook onder de naam Hillbilly Boogiemen, daartoe jarenlang zendelingenwerk verricht. Het scheelt als er dan ineens een filmsucces is als O Brother, Where Art Thou vol traditionele bluegrass en countrymuziek, als Steve Earle het rockpubliek bekeert op zijn plaat en toer met de Del McCoury Band en helemaal als cowpunker Hank III, nota bene een volbloed kleinzoon, het alternatieve poppubliek op Lowlands doldraait met opzwepende honkytonk.

"De muziek van Hank III heeft de goede energie", meent Aart en de rest knikt instemmend toe. Voor de speedmetal van Hank III lopen de Boogiemen niet zo warm, die hebben ze elders wel eens beter gehoord. Al lijkt deze Hank muzikaal minder op zijn grootvader dan hun held en vriend Wayne 'The Train' Hancock, toch zien ze Hank III als een belangrijke kracht dezer dagen. "Hij heeft deze muziek bevrijd van de yee haw-associatie. Punkers en rockers schrikken niet meer van countrymuziek. Dat is zijn verdienste", stelt Robert-Jan. Toch moet gezegd, en daar wijst Bart ons op, dat de Hillbilly Boogiemen, hun andere gedaante dus, ook jarenlang het publiek een mix van bluegrass en rock-'n-roll hebben voorgeschoteld.

Poëtisch en direct
Dertig jaar luisteren ze dus al naar Hank Williams senior. Arnold geeft ruiterlijk toe dat hij zich ook in het leven van Hank heeft verdiept, aan zijn graf heeft gestaan en best een museum in zal stappen als ze er zakdoekjes van de country-ikoon tentoonstellen. Tegelijkertijd weet hij van het toeren in Amerika en het rondtrekken met mensen die Hank gekend hebben dat de mythe een incompleet beeld is. "Het spreekt helaas minder tot de verbeelding, maar mensen die hem van nabij kenden vertellen ons hoe joviaal en humoristisch Hank kon zijn. Mij spreekt vooral de enorme directheid in zijn muziek aan. De muziek past zo goed bij wat gezongen wordt. Poëtisch, duidelijk en direct. Van een aparte klasse."

De Blue Grass Boogiemen zijn geen puristen. Ze richten zich weliswaar op de periode van Hank Williams, Bill Monroe, Ernest Tubb en al die andere pioniers; ze hebben ook waardering voor een groep als Hayseed Dixie die hardrock covert met banjo en mandoline. Er is respect voor hun skills en hun verbondenheid met de traditie door hun vader, de legendarische banjospeler Don Reno. De hang naar Amerika is onmiskenbaar bij de Boogiemen. Daar genieten ze nog meer erkenning dan hier. Alleen reis je je in dat land suf om je van het ene bluegrassfestival naar het andere te verplaatsen. Aart, de bespeler van de staande bas en de bariton in de groep, mijmert zachtjes: "Het wordt weer tijd om naar Amerika te gaan, we zijn er echt klaar voor."

De cd Hits of Hank Williams van de Blue Grass Boogiemen is uitgebracht door CRS. Op zondag 8 november speelt Blue Grass Boogiemen op het Close Watch Festival in Utrecht. Precies een maand later staat de band in Meneer Frits te Eindhoven.

http://www.kindamuzik.net/interview/blue-grass-boogiemen/blue-grass-boogiemen-eren-hank-williams/19367/
Meer Blue Grass Boogiemen op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/blue-grass-boogiemen