• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Bliksem: groeien en dan toeslaan

Tot voor kort bestormden de Antwerpse thrashers Bliksem (inter)nationale podia op basis van slechts één ep. De even bescheiden als getalenteerde blikvanger Peggy Meeussen voorop. Haar stem laat zowel de band als Peggy boven zichzelf uit stijgen.

Tekst: Ruud van Esch

Publicatiedatum: 12 maart 2013

Wanneer Meeussen bij Bliksem terechtkomt, heeft ze uitsluitend ervaring in bands die het niet ver schopten. "Dit is de band waar ik het langst in zit. Het voelde als thuiskomen. Je zou het misschien niet zeggen, maar ik ben best verlegen. Ik moet me op mijn gemak voelen, wil ik iets doen. Bij Bliksem weet ik inmiddels dat ik fouten mag maken. Zingen doe ik heel graag, alleen had ik in het begin best wat problemen met de rol van frontvrouw; stond ik met mijn ogen dicht op het podium. Als ik de mensen niet zie, zien ze mij ook niet, dacht ik dan."

Mama en frontvrouw
"Inmiddels gaat het wel. Als ik nu het podium op stap, ben ik niet meer de mamma van twee maar Peggy de frontvrouw. De kinderen komen wel eens kijken. Mijn zoontje vindt het gaaf, hij begint nu ook Maiden te ontdekken en lang haar te krijgen. En sinds hij weet dat ik Willem Verbuyst ken, ben ik ook weer in z'n achting gestegen."

Opereren als vrouw in de wereld van de ruwe metalmannen. De vanzelfsprekendheid waarmee Meeussen met dit cliché omgaat, tekent haar nuchterheid. "Ik voel me op zich wel een van de jongens, maar ik blijf een vrouw. Soms reageer ik ook gewoon anders, misschien net wat gevoeliger. Je kunt wel zeggen dat dit niet zo is, maar dat is het wel. Daarom is het voor mij niet boeiend om Angela Gossow [Arch Enemy, RvE] te worden. De melodieuze kant opgaan is veel interessanter. Ik hou vooral van zangeressen als Janis Joplin: melodieus met een rauw randje." Het duurt een jaar of drie voordat Bliksems debuutalbum, Face the Evil, het licht ziet. "We beschouwen Bliksem als een liveband", licht Meeussen toe. "Daarom wilden we eerst veel spelen en 'bekendheid' creëren alvorens een plaat uit te brengen. Als het album uitkomt, wil je ook een goede show kunnen spelen." Naast het vinden van een geschikt label blijkt de nummerselectie een vertragende factor. "Veel songs schrijven is eigenlijk zo gebeurd, maar je moet natuurlijk de juiste tracks opnemen. Wanneer wij nummers maken, schrijven we ze in de repetitieruimte. Daarna spelen we ze live en dan doen we een proefopname om te kijken wat er mist. Zo maken we nog altijd de muziek die we zelf willen maken. De reactie van het publiek is belangrijk, maar niet helemaal leidend."

Vooropgezet plan
Met hulp van Bidi Bookings ontstijgt Bliksem al snel het niveau van shows in jeugdhonken. "Je begint nooit een band om er nergens mee te komen. Bij Bliksem was het een kwestie van gewoon beginnen en zo ver geraken als je kunt. We hebben nooit het idee gehad om de wereld te gaan veroveren. Onze Belgische nuchterheid schrijft dat voor. Verder en verder raken is wat we nu willen. Een buitenlandse tour zou mooi zijn. In jeugdhonken spelen is ook nog steeds leuk. Maar de keuze tussen dat en een groot podium is snel gemaakt."

Peggy refereert aan een van haar persoonlijk hoogtepunten, het optreden op Metalcamp, een groot festival in Slovenië. Door busproblemen onderweg sukkelt Bliksem met een gangetje van twintig kilometer per uur bergopwaarts, zodat de band zijn eigen show dreigt te missen. Totdat de metalbroeders van Vanderbuyst - die later geprogrammeerd zijn - hun plek te ruil aanbieden. Peggy: "We kwamen aan en moesten meteen het podium op. Absolute stress! Metalcamp is groot! Maar het publiek ging volledig met ons mee. Toen ik van het podium stapte, voelde ik me een echte rockster."

Puur natuur
Hoewel stevig geworteld in de thrash metal van de jaren tachtig en vroege jaren negentig, is Bliksem eigenlijk te fris om voor retroband door te gaan. Op spierballenvertoon of een brakke productie om het verleden op te roepen, is de band dan ook niet te betrappen. Op klassieke thrashriffs des te meer. "Wij zijn niet eens begonnen als pure thrashgroep. Pas toen Rob kwam drummen, is dat gebeurd. Er is al zo veel muziek gemaakt dat het moeilijk is om nieuwe dingen te doen. We willen heel natuurlijk en puur klinken. Niet zo'n groot, Amerikaans geluid. We luisteren ook allemaal naar andere muziek."

"Ik kan ook niet over draken en elfjes zingen. Ideeën haal ik overal vandaan: nieuws, films, wat dan ook. Die probeer ik te combineren met iets waarmee ik me kan vereenzelvigen. Ik laat me inspireren en maak het me dan eigen. Ik leg mijn ziel niet bloot in teksten, maar ik moet wel menen wat ik zing. De onderwerpen verschillen. Wanneer ik iets lees waar ik wat mee kan, dan doe ik dat gewoon. Dat kan net zo goed iets van tien jaar geleden zijn. Als ik me ergens kwaad over maak, gaat teksten schrijven heel makkelijk."

Foto's Ester Segarra

http://www.kindamuzik.net/interview/bliksem/bliksem-groeien-en-dan-toeslaan/23793/
Meer Bliksem op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bliksem