Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Harry Mulisch begint zijn roman De Procedure uit 1998 met een moeilijk semireligieus hoofdstuk over het begin van de wereld en het ontstaan van de mens. Er wordt gegoocheld met cijfers en obscure historische werken en aan het begin van het tweede hoofdstuk verzucht Mulisch tegen zijn lezer: “Ziezo, de opzet is gelukt. Wij zijn onder elkaar. De onreine meelezers zijn hals over kop gevlucht voor al die spookachtige letters. ‘Dit lijkt naar niets!’, hoorde ik ze roepen. Jij zei hetzelfde, maar anders: ‘Dit is onvergelijkelijk’.”
Blaxtar haalt in het intro van zijn debuutalbum min of meer dezelfde truc uit: “B is de tweede, L nummer 12. 2 x 12 maakt X 24. Blax, je vindt me verborgen in een alfabet. Pennen vast dus, heb je je kladblok al klaargelegd? Oz is de magische plaats die mijn geest is, ego, drie-eenheid die dus nooit alleen is. Ergo, Mozes bevrijder, leider. Ik hoop dus een leider te zijn met die rhymes. Tel eens op: 2, 12 en 24, dan komen we op 38. 3 en 8 is 11, want Blaxtar 7 letters, Ozmoses 7 letters, 26-11-77. Mijn genesis. Zie de slimme mensen rekenen. Mijn neven weten het. Blax is er, welkom thuis jongen.”
Zo. De luisteraar weet waar hij aan toe is. Alleen de mensen die echt geïnteresseerd zijn, blijven nog over. Nog zo’n literaire truc: wie de titels van alle nummers op Blaxtars album achter elkaar plaatst, leest: “Ozmoses de prognose kost hopen tijd verstoft toch tot rijm dus schrijf ik niet ten einde de tijd te vermoorden ik schrijf in momenten die niet tot tijd toebehoren.”
Een vergelijking tussen een rapper en de nestor van de vaderlandse literatuur is misschien ongebruikelijk, maar Blaxtar is niet zomaar een rapper. Hij wordt liefkozend ‘de wijsgeer’ genoemd en vertelt dat hij momenteel het boek ‘The Theory Of Everything – Origin and Fate of the Universe’ van Stephen W. Hawking aan het lezen is. Op de voorkant van zijn album (met de mystieke titel Ozmoses) prijkt de beroemde tekening ‘Man van Vitruvius’ van Leonardo Da Vinci, een poging kunst en wetenschap bij elkaar te brengen. Belangrijk verschil: Mulisch gaat graag op de stoel van God zelve zitten, Blaxtar is een bescheiden ontdekker. Of zoals hij zelf zegt: “Ik wil graag weten”.
Rijmtheoloog
Blaxtar wordt in 1977 geboren als Kevin de Randamie en groeit op in ’t Harde - net onder Zwolle - in een gezin met vier kinderen, waaronder Grote Prijs-winnaar Typhoon. In Zwolle zet hij zijn eerste stappen op het hiphoppad. Hij zit er zelfs in een oerversie van Opgezwolle, tot hij een tijdje het leger in gaat. In eerste instantie rapt hij vooral in het Engels, maar zijn eerste album is Nederlandstalig. Broertje Typhoon heeft intussen een aardige status opgebouwd en ook voor Blaxtar is het nu tijd om de passagiersstoel te verlaten.
Blaxtar en Typhoon hebben wel een en ander met elkaar gemeen: net als zijn broer laat Typhoon laat zich inspireren door de wereld om hem heen en kijkt hij graag verder dan zijn neus lang is. Toch wordt volgens Blaxtar wel eens onderschat hoeveel de Randamie-broers van huis uit meegekregen hebben. “Bij mij is het vooral begonnen met hiphop. Ik ben veel dingen tegengekomen die me aan het denken hebben gezet en ik heb tijd gehad om erover na te denken. Toen ik in het leger zat, woonde ik op de kazerne. Dat doen niet veel mensen, zeker niet als ze alleen zijn, maar ik vond het juist lekker. Er is een heel groot verschil tussen eenzaam zijn en alleen zijn. Ik was veelal alleen.”
Wetenschap en taal spelen een belangrijke rol in zijn raps, maar ook religie. Het aantal verwijzingen naar de Bijbel is zo groot dat de term ‘rijmtheoloog’ die in een van de tracks opduikt zo gek nog niet is. “Hoe is mijn relatie met de Here Jezus? Ik ben a-religieus, maar mijn cd is een product van mijn opvoeding, ik ben wel christelijk opgevoed. Het fascineert me heel erg, vooral omdat het zo sterk is. Ik ken weinig media die zo veel mensen zo strak binden. Kijk maar naar de wereld van vandaag: alle grote mondiale conflicten hebben ergens te maken met religie. Het is een heel grote macht in deze wereld en daarom kun je er niet omheen. Ik ben gefascineerd door dat soort grote machten, die op iedereen vat hebben.”
Zelfreflectie
Het nieuwe album van Opgezwolle staat vol zelfreflectie en ook een rapper als Jawat is niet bang zichzelf bloot te geven, maar Blaxtar gaat een paar stappen verder, dieper, hoger. “Ik grijp hoog, maar wel in mijn eigen kast. Het zijn míjn vragen en míjn soort van conclusies. Het is niet bedoeld als algehele waarheid. Ik was laatst aan het schrijven en toen zag ik een mier. Dan kan ik gerust over zo’n mier nadenken, er iets over opzoeken en erover schrijven. Sommige dingen pakken je aandacht en daar ga je dan mee aan de slag. Soms gebruik je het, soms ook niet.”
Volgens Blaxtar is hij niet de enige: “Er zijn genoeg artiesten die hun hebben en houden en hun spiritueel en logisch denken in hun muziek stoppen, maar de media hebben er bijna geen oog voor. Mensen als Neo en Manu, De Colombiaanse Bloedgroep, de jongens waarmee ik de Ozmoses-tour doe. Het zijn allemaal mensen die ik heel hoog heb zitten, lyrisch en inhoudelijk. Ze schrijven allemaal zo scherp en mooi, dat ik bij vlagen van mijn stoel val van verbazing. Dat is wel één van de doelen die ik met deze plaat had: die twee werelden met elkaar verenigen. Als ik er maar iets mee te maken kan hebben dat het gemeengoed wordt…graag!”
http://www.kindamuzik.net/interview/blaxtar/blaxtar-brengt-kunst-en-wetenschap-samen-in-de-hiphop/13437/
Meer Blaxtar op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/blaxtar
Deel dit artikel: