• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Big Low: de aardse kracht van Australië

Dan Tuffy kan brullen als Tom Waits en op de grond stampen als een hitsige kangoeroe. Maar ook geeft hij op The Junction of the Two Rivers te kennen dat hij weet hoe een intens countryliedje moet klinken. Aan het randje van de Veluwe woont een boeiende bushman.

Tekst: Dirk Verhoeven

Publicatiedatum: 27 oktober 2008

Big Low mag dan een Wageningse groep zijn, thuisland Australië is voor frontman Dan Tuffy nooit ver weg. "De titeltrack van deze plaat zegt alles wat ik wil zeggen over de periode in mijn leven waarin ik me nu bevind. Er is een plek waar ik vandaan kom, waar ik geboren ben, in het noordelijk deel van Australië, New South Wales. Niet ver van mijn geboortedorp ligt de bush, waarin twee rivieren in elkaar overvloeien. Die specifieke plek roept mij telkens terug. Alsof het een vloek is. Het is meer dan heimwee. Heel veel liedjes gaan over mijn oorsprong. Het is het karakter van de natuur. Op een paar plekken op aarde kun je dat spirituele, krachtige voelen waar ik het over heb. Ik heb het gevoel dat ik mijn hele leven zing over liedjes die daar vandaan komen, dat stukje aarde middenin de bush."

AC/DC of ABBA
"Over welk thema ik ook zing, of dat nu jaloezie, liefde of dood is, dat aardse gevoel zit in me. Ik heb onlangs met André Manuel opgetreden. Een groot artiest, als je het mij vraagt. Hij zingt allerlei liedjes over de Achterhoek. Hij straalt in die nummers een rust en wijsheid uit. De man heeft iets met waar hij vandaan komt. Ik dus ook. Ik kom van het platteland en daar komt populaire muziek oorspronkelijk vandaan. Ik heb nooit zoveel gehad met pop, rock en punk. In Australië was je destijds of rocker en luisterde je naar AC/DC of je zette ABBA op. Maar ik luisterde Leonard Cohen."

"Met Marc Constandse en Michiel Hollanders vorm ik naast Big Low ook balkanband Parne Gadje. Dat is een heel eigen ding. Marc voert Parne Gadje aan, ik doe dat bij Big Low. We proberen wel echt een splitsing te maken tussen die twee projecten. De hele bedoeling van Big Low is dat we muziek van mij spelen."

"De cover 'Dark as a Dungeon' kwam per ongeluk op dit album. Ik ben gek op country en dan met name die uit de jaren vijftig van Merle Travis en Hank Williams. Ik speelde dat soort nummers in mijn thuisland altijd bij kampvuurtjes. Australië heeft eenzelfde ongereptheid als het zuiden van de VS. Met jongens die nummers maken over het platteland, rivieren en de woestenij en die zingen op veranda's. Het was niet mijn bedoeling om dergelijke liedjes op The Junction of the Two Rivers te zetten. Een bankmanager had ons echter een keer live een liedje van Hank Williams zien spelen. Hij bood ons belachelijk veel geld om op zijn eigen feest allerlei countryliedjes te spelen. Dus tja, dan wil je wel een paar van die nummers opnemen, haha."

Hopeloze Verdonk
"Het liedje 'Hang on to That Last Ray of Hope ' gaat over hoop houden. Toen Rita Verdonk nog minister voor Vreemdelingenzaken was heb ik in Wageningen mijn naam op een hulplijst gezet. Dat hield in dat als er een allochtoon was uitgeprocedeerd jij gebeld zou kunnen worden om diegene onderdak of anderszins hulp te bieden. Er was een Somalische jongen die voor de zoveelste keer hoorde dat hij weg moest. Hij liep tegen een muur van bureaucratie op. Er was geen enkele hoop meer dat hij in Nederland kon blijven. Ik dacht toen: zelfs als iemand een pistool tegen je hoofd houdt, dan nog is er de kans dat de trekker niet overgaat. Hoe het met die jongen is afgelopen weet ik niet."

"Een vriend zei me ooit: 'Dan, je schrijft altijd over de goeie, ouwe tijd.' Ik heb lang het gevoel gehad dat ik met gemak tien platen vol met trieste nummers kon krijgen. Ik heb vier, vijf trage walsjes gemaakt en die wil ik dan wel allemaal op deze en dezelfde plaat hebben. Maar hee, ik ben geen doemscenariomens."

http://www.kindamuzik.net/interview/big-low/ig-low-de-aardse-kracht-van-australi/17645/
Meer Big Low op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/big-low