• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

BELL X1 SLAAT DE VLEUGELS STEEDS VERDER UIT

Langzaam stijgt de ster van Bell X1 naar grotere hoogten. Buiten eigen land, welteverstaan. Want in Ierland geldt de groep dankzij vier albums met intelligente indierock al geruime tijd als een topact. Ook in de Lage Landen groeit de aanhang gestaag. Nederland lijkt in het hart van zanger/gitarist Paul Noonan een speciaal plekje in te nemen. "In Nederland beseffen mensen hoe belangrijk de kunsten zijn."

Tekst: Peter Bartlema

Publicatiedatum: 18 november 2009

"Je hebt hier een traditie om met publieke middelen de kunsten te ondersteunen", zegt Paul Noonan. "We zijn met Voicst bevriend en weten dat bands flink steun krijgen bij tours en festivaloptredens in het buitenland. Meer dan in andere landen beseffen mensen in Nederland hoe belangrijk de kunsten zijn."

Buitenland
In de Utrechtse Ekko maakt de zanger/gitarist van Bell X1 tussen soundcheck en vegamaaltijd in even tijd voor een praatje. Zeker, Ierland heeft belangwekkende schrijvers voortgebracht, maar zijn eigen beroepsgroep staat nauwelijks op de kaart: "De Arts Council of Ireland ondersteunt volop theaterproducties, maar muziek laat men aan haar lot over."

Voor Bell X1 was het daarom essentieel de vleugels uit te slaan naar het buitenland, legt Noonan uit. "Ierland is een klein land. Al vanaf het begin wilden we graag reizen. Een tour door Amerika verandert je perspectief. Het duurt lang voordat je overal bent geweest. De afgelopen jaren hebben we er veel tijd doorgebracht. Dat het dan ook lukt om platen uitgebracht te krijgen en volwaardige tours te doen geeft een tevreden gevoel."

Zuipschuiten
Bij die tours waakt de groep er overigens wel voor haar afkomst te veel te benadrukken. Optreden voor een publiek van drankzuchtige Ierse expats vol heimwee is volgens de Bell X1-voorman geen optie. "Dan zou je iedereen die niet met die scene is verbonden uitsluiten. Daarbij komt dat we geen zuipschuiten zijn."

Wel kwam hij met het idee theepotten met Bell X1-opdruk te verkopen. Een succes, want inmiddels zijn ze uitverkocht. "In sociaal opzicht is theedrinken een belangrijk iets. Jullie noemen zoiets 'gezellig'. Bands, weet Noonan, drinken bovendien ook thee. Maar toch ook wel iets sterkers? "Waar we ook gaan, we zijn altijd op de zoek naar de lokale drank. Zo hebben we in Nederland jenever uitgeprobeerd, maar we vinden het gewoon niet lekker. Van Schotse en Ierse whisky's houden we wel."

Bezorgde ouders
Met zijn keurige voorkomen en vriendelijke, doch gereserveerde houding lijkt de in de informatica afgestudeerde Ier nauwelijks te voldoen aan het beeld dat mensen doorgaans van een rockmuzikant hebben. Nee, zegt hij, dat is niet het resultaat van een strenge opvoeding door een vader die ook hoofd van een jongensschool was. "We zijn middenklassenjongens uit de buitenwijken en - en daar zijn we dankbaar voor - uit gewone, liefdevolle families."

Absoluut, zijn ouders waren bezorgd toen hij ze vertelde dat hij in een rockband zat, herinnert Paul zich. "Toen we eenmaal in bepaalde tv-shows kwamen en in steeds grotere zalen speelden, realiseerden ze zich ze dat het bij ons niet alleen om lol draaide, maar ook om iets waarmee we serieus aan de slag konden. Dat hebben ze heel erg gesteund."

Juniper
"We waren zeventien, achttien. Een opwindende tijd die onze muzikale identiteit grotendeels heeft bepaald", schetst hij de beginperiode van Bell X1-voorloper Juniper. De schoolvrienden uit Celbridge leken voorbestemd voor het grote werk. Twee ep's in eigen beheer en een gestaag groeiende aanhang trokken halverwege de jaren negentig de aandacht van Polygram. Met een contract voor zes albums als gevolg. Het bleef bij twee singles, vooral omdat zanger/gitarist Damien Rice eind 1998 nog vóór de opnamesessies van het debuutalbum opstapte. Noonan: "Ik weet niet of dat te maken had met de druk van de platenmaatschappij. Maar als we toen een album hadden gemaakt, had dat betekend dat we minstens nog twee jaar bij elkaar hadden moeten blijven. We voelden wel dat dat er niet in zat. Damien is gewoon niet gemaakt voor het spelen in een band."

Sinds eind vorige eeuw opereert de groep onder de naam Bell X1, naar het eerste vliegtuig dat door de geluidsbarrière heen brak. Inspiratie voor die naam vormde Tom Wolfe's roman The Right Stuff over de beginjaren van de ruimtevaart. "Om het Amerikaanse ruimtevaartprogramma hing toen een sfeer van glamour. Er heerste een onschuldig en positief gevoel van ontdekking. Ik denk dat het een geweldige tijd was."

Streaming audio
Het huidige tijdperk biedt Bell X1 zelf ook volop mogelijkheden om uit te vinden hoe ver men kan komen. Na drie albums voor Universal, heeft de groep het heft inmiddels grotendeels in eigen handen en sluit ze per regio overeenkomsten met distributeurs en licentienemers. "Je hebt geen label meer nodig om een plaat te maken", zegt Noonan. "Dat hele proces is gedemystificeerd." Het laatste album, Blue Lights on the Runway, is ook het eerste waar de band zelf iets aan heeft overgehouden, ondanks het feit dat het, net als de drie voorgangers, in streaming audio te beluisteren is op de bandwebsite. "Ik weet niet of dat ten koste gaat van de verkoop. Ik denk het niet. En nee, we zijn geen eigenaar van die eerste drie albums, maar we hebben Universal ook niet om toestemming gevraagd. Tegenwoordig streamen veel mensen hun albums. Je verdient er geen geld mee, maar het gaat om het grotere geheel. Hoe groter het bereik van de muziek, des te meer mogelijkheden we hebben om live te spelen."

http://www.kindamuzik.net/interview/bell-x1/bell-xi-slaat-de-vleugels-steeds-verder-uit/19459/
Meer Bell X1 op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bell-x1