• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Be Your Own PET: Jonge Honden

Op hun gelijknamige debuutalbum ramt Be Your Own PET de ongecontroleerde punkrock zonder pardon bij je naar binnen. Ze weten niet beter, ze zijn simpelweg jong en wild: “Jouw moeder zou teleurgesteld zijn als ze hoorde dat je hebt geblowd.”

Tekst: Rob van Leeuwen

Beeld: Martijn Booij

Publicatiedatum: 10 maart 2006

Als bassist Nathan Vasquez [foto rechts] lacht, zie je zijn beugel schitteren. Niet echt rock-’n-roll, maar op zijn leeftijd is het normaal om zo rond te lopen. Hoe jong hij is? Dat merk je als hij uitlegt dat zijn liefde voor muziek begon toen hij een videoclip van Nirvana zag. “Ze waren hun spullen aan het kapot slaan en ik dacht: ‘Wow!’ Ik heb daarna dagenlang bij mijn ouders gezeurd om een kiddy drumset.” Nathan Vasquez was op dat moment vier jaar.

Nathan is tegenwoordig zeventien en heeft een haarbos die lijkt op een afro, maar eigenlijk gewoon wild is. “Ik moet naar de kapper”, zegt hij, terwijl hij zichzelf fronsend aankijkt in de spiegel. Dan komt drummer Jamin Orrall (18) binnengerend. Hij pakt een stoel, legt deze op zijn kop op de bank en gaat er zelf bovenop staan. “Ik probeer wat dingen uit.”

Kippengevechten en coffeeshops
Zo onbezonnen en ongecontroleerd de mannen tijdens het interview zijn, zo klinken ze ook op hun debuutalbum. In ruim een half uur vuurt de band (gecompleteerd door de behoorlijk grommende Jemina Pearl [foto links] en gitarist Jonas Stein [foto helemaal onder], allebei achttien) vijftien adrenalinestoten vol rauwe punkrock af, die de zwakkere luisteraar bewusteloos, of op zijn minst stokdoof, achterlaat.
Jamin: “Ons album ligt vanaf maart in de winkel. Is dat volgende week? Cool. Ik weet eigenlijk niet welke dag het vandaag is.”
Nathan: “Het is irritant, Europese hotels hebben nooit een fucking klok in de kamer.”
Jamin (lachend): “Yeah.”
Nathan: “Misschien moeten we een horloge kopen.”

Vandaag hebben ze daar geen tijd voor, want de band moet interviews geven. Vanavond wacht een optreden in de Desmet Studio’s in Amsterdam. Gisteravond hadden ze meer tijd en zijn ze naar een underground cockfight geweest, zo vertelt Jamin vol enthousiasme: “Kippen die vechten tot de dood, oh yeah!” Waarna hij zijn woorden kracht bijzet door van de stoel te springen.
Natuurlijk werd ook de plaatselijke coffeeshop bezocht. “Die was verschrikkelijk, want hij was voor toeristen”, vertelt Nathan. Als ik vraag of ze dat niet allemaal zijn, reageert Jamin droog: “Good point.”

Opvallende bandopnemer
Geef Nathan en Jamin [foto rechts] een muziekinstrument en ze transformeren tot scherp uit de hoek komende rocksterren, maar off-stage zijn het doodnormale tieners die graag lol trappen. Ze zijn al jarenlang bevriend en spelen met elkaar sinds 2002, toen ze elkaar ontmoetten op de Nashville School of Arts.
Jonas en Jamin zijn pas afgestudeerd; Nathan en Jemina richten zich volledig op de muziek. Nathan maakt nog wat vakken af via internet: “Ik wil niet vijf dagen per week naar school.”
Jamin: “Dit is beter.”
Nathan: “Natuurlijk, naar Amsterdam gaan is leuker.”
Hoe zien ze de toekomst dan, vraag ik. Jamin schiet in de lach.
Nathan: “Daar wil ik niet aan denken.”
Jamin: “Ik denk dat ik mijn diploma later nog nodig zal hebben.”
Nu nog niet, want het gaat goed met Be Your Own PET. Ze krijgen positieve kritieken en worden door velen getipt als band van de toekomst. “Ik voel me soms klote, omdat we er zo weinig voor hebben gedaan. Het gebeurde gewoon, terwijl we dat niet verwacht hadden. Vreemd”, aldus Jamin.

Dan stokt het gesprek. Nathan ziet dat mijn bandopnemer is gestopt. “Is het zo’n type dat stopt als je niets zegt?”, wil hij weten. Jamin begint als test gekke geluiden uit te stoten en maant ons daarna tot stilte. Dan moet ik mijn opnemer terugspoelen, want ze willen zichzelf terughoren. “Dat klinkt verschrikkelijk!”, zegt Nathan.

Kinderen niet toegelaten?
Terug naar belangrijkere zaken. Wat gaan ze bijvoorbeeld doen met hun eerste cheque?
Jamin: “We zijn zeventien, we gaan heus geen bakken geld uitgeven. Ik wil alleen honderd bucks om platen te kopen.”
Nathan: “Mijn ouders laten me sparen.”
Jamin: “Ja, de mijne ook, dat is beter voor later.”
Nathan: “Mijn moeder is vaak bezorgd. Wat ze ervan zou vinden dat ik gisteren in een coffeeshop was? Het is legaal in dit land, toch? We praten er niet over.”
Jamin (eerst grinnikend, dan serieus): “Ze zou teleurgesteld zijn als ze het hoorde.”
Nathan (bezorgd maar stellig): “Who gives a fuck? Ik blow overal, niet alleen hier.”

Morgen reist het viertal alweer verder, ditmaal richting Milaan.
Jamin: “Het beste van deze reis is het eten.”
Nathan: “Gisteren hadden we hamburgers, die waren verschrikkelijk.”
Ach, ze hebben plezier, daar gaat het om. Of niet? Nee, er zijn nóg belangrijkere zaken, zegt Jamin. “Ik hoop dat een persoon die nauwelijks naar muziek luistert ons album koopt en door onze nummers naar oude muziek gaat luisteren. Ik hoop dat dat op zijn minst bij twee personen gebeurt”, lacht hij.
Waarna het tweetal een discussie begint over goede en slechte bandnamen. Willen ze nog iets zeggen tegen de bandopnemer? Jamin leunt voorover, maakt wat knippende geluiden met zijn vingers en zegt dan met een zingende stem: “Ik vind het leuk als je stopt en daarna weer opnieuw begint.” Hij springt overeind en vraagt dan: “Zeg, mogen kinderen vanavond ook naar binnen?"

http://www.kindamuzik.net/interview/be-your-own-pet/be-your-own-pet-jonge-honden/12195/
Meer Be Your Own Pet op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/be-your-own-pet