• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Bad Candy: Dat hele gehuil over die audities ben ik echt zat!!

Het is nogal verrot voor Bad Candy dat het hele land de afgelopen maanden heeft gekeken naar een massale auditie waarin jonge mensen gekweekt werden ten gunste van de doelgroep. De band heeft meteen alle schijn tegen zich: een tijd geleden liet Barry Hay weten op zoek te zijn naar een all chick rockband waarvoor jonge meiden zich konden opgeven. Ook hierbij moesten audities worden gedaan. Ook hier werd niet alleen op muzikaliteit gelet maar tevens op het uiterlijk. Bij Bad Candy is er alleen niet één winnaar, maar vijf in totaal. In tegenstelling tot wat menigeen zou denken wordt de formatie op pad gestuurd. Een grote tour door kleine clubs volgt, waarbij de band veel live-ervaring opdoet. De marketingmachine is nog niet op gang gebracht dus ze moeten het op eigen kracht doen: mensen live overtuigen.

Tekst: Norbert Pek

Publicatiedatum: 22 mei 2003

Na veelvuldig optreden is het zover: de lancering van Bad Candy. Met de single ‘Spin Around’ als strijdwapen duiken de meiden al snel op in een uitgebreid item bij RTL Boulevard en doen ze aardig wat TV-optredens variërend van Top Of The Pops tot Fox Kids. Tegelijkertijd is de in Londen opgenomen videoclip veelvuldig op TMF en MTV te zien. Wat wel meteen opvalt is dat ‘Sweet Revenge’, de b-kant van de single, niet alleen een eigengeschreven nummer is maar ook nog eens een stuk aanstekelijker, poppiër en voller is dan ‘Spin Around’.

Na de TV-optredens vangt het concertgebeuren weer aan in Lemelerveld op een Paaspopfestival, waar ze op de affiches staan tussen o.a. Di-Rect, Within Temptation, Kane en Peter Pan Speedrock. Het begin van de tocht om het publiek ervan te overtuigen dat ze een hechte band zijn en niet een in een keurslijf gestopte formatie. Uiteraard zullen de bandleden deze beschuldiging geregeld naar de oren krijgen. Voor het optreden kijken tien meisjesogen verwachtingsvol naar de journalist die zijn eerste klotevraag stelt: “Wat is het verschil tussen een auditie voor Bad Candy en een auditie voor Idols?”

Vier meiden denken na maar Ryanne (de wilde van het stel) vindt het maar niets: “Waarom noem je dat nu meteen dan? Dat is typisch Nederlands. Nederlanders in het algemeen zijn zoiets niet gewend. Het is toch best goed als je gewoon een leuk bandje bij elkaar zoekt?” Janneke vult aan: “Ik bedoel, er was bij ons veel minder omheen, geen camera’s enzo. En wij zijn al muzikanten en bij Idols was dat niet zo. We hebben gewoon allemaal ons ding gedaan. En Barry Hay zat te kijken.” Hoe gingen die audities met Barry Hay dan? Ryanne: “We moesten gewoon spelen en daar werd je op beoordeeld. Ja, natuurlijk ook wel een beetje op image.” Janneke: “Gewoon je attitude, hoe je overkomt.” Else Merit: “Ik weet het ook allemaal niet meer, het is zo lang geleden. Een jaar alweer. Maar we zijn gewoon uitgekozen om hoe we speelden en we ontwikkelen onszelf nu.”

Else Merit laat de eigen ontwikking vallen. Bij velen zal het de vraag oproepen hoeveel eigen inbreng de bandleden nou eigenlijk hebben: ligt er een concept klaar of mogen de meiden ook nog met ideeën komen. De band antwoordt volmondig met ‘ja’ op de vraag of er veel inbreng mogelijk is. Else Merit: “Het was niet zo dat ze zeiden: jullie zijn Bad Candy en dit en dat moeten jullie doen, nee. We hebben de luxe gekregen om zelf te schrijven en veel uit te proberen.” Stefanie: “We zijn allemaal muzikaal en we willen er gewoon het beste van maken.” Janneke: “Wij zijn gewoon de band. Als er andere mensen waren geselecteerd was het een heel andere band geweest.” Het is duidelijk dat de band veel moeite doet om aan te tonen dat het echt een hechte groep is geworden met een eigen identiteit, niet één of ander marketinginstrument. Ryanne die net van een aantal opgestapelde kratten is geflikkerd uit haar ongenoegen nog maar eens: “Iedereen doet zo moeilijk er over. Bijvoorbeeld Kane, dat wordt gezien als een goede band. Die houden ook elk half jaar audities, dan hebben ze weer een drummer er uit gegooid. Wij zijn zoveel beter dan Kane! Dat hele gehuil over die audities ben ik echt zat.” De hele groep onderschrijft haar mening en Janneke valt haar bij: “Dat het commercieel is ook. Elke band wil toch gewoon veel platen verkopen? Daar is toch niets mis mee? Wij doen gewoon veel zelf, we kiezen ook onze eigen kleren uit.”

Jonge meiden worden in een groep gestopt en aan het grote publiek gepresenteerd. Ze staan geregeld in de spotlight waardoor er automatisch veel aandacht op ze af komt. De vraag is of het nu moeilijk is om jezelf te blijven. De leden van Bad Candy vinden van niet. Else Merit: “Ik heb niet het gevoel dat ik veranderd ben. Het ‘wees nou jezelf’ wordt opeens wel een issue. Er zijn mensen die het altijd beter weten.” Chantal: “Ook qua uiterlijk. Ze zeggen allemaal dat we zo veranderd zijn, maar nu kunnen we gewoon naar de kapper zonder te betalen. En hebben we meer geld om kleren te kopen.” De vergelijking met Idols waar de kindersterretjes voor de camera’s gekneed werden komt weer op, maar dit heeft er toch echt niets mee te maken. Stefanie: “Het is belachelijk, al die referenties aan Idols. Over 2 jaar is iedereen Idols weer vergeten maar dan zijn wij er nog.” Ryanne heeft ondertussen een mooie aansteker gevonden en houdt deze onder gejuich van de bandleden op. Het is er één met bloemetjes erop.

Door de selectie voor Bad Candy worden de leden wel uit hun ‘normale’ leven geplukt, en hebben ze er bepaalde zaken voor moeten opgeven. Zo was Stefanie bijvoorbeeld met een studie Psychologie begonnen en heeft Chantal de modeacademie moeten opgeven. Maar spijt? Zeker niet. Janneke: “Ik heb er bijvoorbeeld ook andere bandjes voor opgegeven. En soms zie je je vrienden wel minder. Maar ik heb niet het gevoel dat ik iets opgeef, want je krijgt er nu zoveel voor terug.” Daar is Chantal het mee eens: “Ik heb er niet eens over getwijfeld, je kan nu ook je ei kwijt. Het lag er ook niet aan dat ik school niet interessant genoeg vond, het is een combinatie. Maar ik was toch altijd al met muziek bezig. Het is een kans die je niet moet laten liggen.”

De concentratie bij Ryanne is even minimaal, ze rukt het raam van de kleedkamer open en schreeuwt “Koffie! Sigaretten!” naar een paar bands plus crew die nietsvermoedend op campingstoelen bier zitten te tanken. Else Merit vertelt nog over het begin van van de band toen er vijfendertig optredens in Nederland maar ook in Duitsland werden gedaan. In het begin nog voor lege zalen maar op den duur kwamen er steeds meer mensen op af. En dat is wat de band graag wil: mensen overtuigen dat ze een goede band zijn en een goede show neer kunnen zetten. Zenuwachtig voor het eerste optreden sinds tijden voor de volle tent in Lemelerveld zijn ze niet, wel opgeladen. Weer een nieuwe stap om te laten merken dat het niet een bij elkaar geraapt realitysoapstelletje is. Else Merit: “Iedereen moeten het zelf maar uitvinden. Als je ons niet leuk vindt, jammer dan. Maar als je ons live ziet, dan kan je pas echt een mening geven.”

http://www.kindamuzik.net/interview/bad-candy/bad-candy-dat-hele-gehuil-over-die-audities-ben-ik-echt-zat/3179/
Meer Bad Candy op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bad-candy