• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Azure Ray: breekbaar en teder

In het doolhof dat de catacomben van Paradiso zij, ben ik op zoek naar de kleedkamer van Azure Ray. De band van de twee nachtegaaltjes Orenda Fink en Maria Taylor. Na veel gangen en verkeerde kamers te zijn ingelopen hoor ik opeens engelengezang in het voormalige kerkgebouw. Ik ga op het geluid af en kom bij de deur terecht waarachter dit vandaan komt. Hier zitten ze dus. Nog even luisteren naar die mooie samenzang voordat ik op de deur klop.

Tekst: Alexis Vos

Publicatiedatum: 01 februari 2004

Op de bank zitten Maria en Ordena. Ze delen de koptelefoon van een discman waarin hun laatste cd Hold on Love wordt afgespeeld. Ze zijn bezig met het warmdraaien van hun stemmen voor het concert dat zij later op de avond in de bovenzaal zullen geven. Dit is een vast ritueel dat elke keer zo'n 20 minuten in beslag neemt. "Het is erg belangrijk omdat onze muziek zo sterk op onze zang leunt," aldus Ordena. Zijn er nog meer vaste gebruiken voor aanvang van een optreden? Maria: "Ik moet altijd dronken zijn voordat ik me op het podium begeef. Er is nu alleen geen tijd voor omdat we net zijn aangekomen vanuit Amerika. Hopelijk gaat het allemaal goed vanavond. Naast het feit dat ik niet dronken ben is dit ook het eerste optreden met onze nieuw band."

Maria's zorgen vooraf blijken echter ongegrond. Hoewel de twee begeleiders op bas en piano nog wat zoekende zijn, geven de dames een geconcentreerd en mooi concert. Alleen het kraken van de vloer is nog te horen wanneer het publiek gaandeweg betovert raakt door de breekbare muziek die de tijd stil doet staan. Iets waarover tourmanager Paul Symes zich verbaast: "Heel bijzonder dat iedereen hier zo stil is en om na het applaus gelijk weer hun mond te houden." Ook de voormalige balletdanseres Maria toont zich tevreden: "We hadden ons geen betere eerste show kunnen wensen. Het publiek was erg fijn en met mijn zenuwen viel het ook wel mee." Is nu dan de tijd aangebroken om de fles af te zweren? "Haha, ik ben geen alcoholist hoor. We zien wel hoe het zich ontwikkelt."

Hold on Love is het derde album van Azure Ray en alweer het zoveelste product waar de zachtaardige hartsvriendinnen aan meewerkten. Begin jaren '90 vonden ze elkaar op een middelbare school voor de kunsten en sindsdien zijn ze onafscheidelijk. Hun eerste muziek maakten ze in het punkpopbandje Little Red Rocket, om na twee albums van Birmingham, Alabama naar Athens, Georgia te verhuizen. Hier begonnen ze met het maken van dromerige, akoestische, timide folkpop onder de naam Azure Ray. De feeërieke zangpartijen domineren nog steeds het geluid, maar op het laatste album hebben ze dit uitgebreid met meer elektronische elementen en rijkere arrangementen. Op nummers als 'Nothing Like a Song' en 'If You Fall' komen ze zelfs in de buurt van de orkestrale popmuziek van Rufus Wainwright. Behoorde deze nieuwe richting bij het plan van aanpak voorafgaande aan de opnames? Orenda: "Het is meer een groei die we hebben door gemaakt dan dat we totaal iets anders doen. Het heeft ook te maken met de betere apparatuur die we tot onze beschikking hadden waardoor we veel meer konden uitproberen bij onze muziek." Duurden de opnames deze keer dan ook langer? "Nee, ook een maand of zo. De muziek is nu wel veel voller, maar ook weer vanwege de apparatuur hebben we nu veel minder dingen opnieuw moeten doen. Terwijl er vroeger altijd wel iets misging tijdens het inspelen."

Hun muziek viel in goede aarde bij het label Saddle Creek, thuisbasis van acts als Cursive, The Good Life en natuurlijk Bright Eyes. Hippe namen die veel aandacht krijgen in de media. Hold on Love is hun eerste albumrelease aldaar, na er eerder een EP te hebben uitgebracht. Voelden zij daardoor extra druk? Maria: "Nee, wij zijn goed bevriend met ze. We kenden elkaar al voordat iedereen Saddle Creek in de gaten kreeg. Wij kijken dus niet met een bepaalde blik naar ze. We wilden gewoon graag samen wat doen."
Saddle Creek is gevestigd in het noordelijke Omaha, Nebraska. Was dat de reden om daar naartoe te verhuizen? "Dat was een van de redenen ja." Wat is het grootste verschil met Athens? Ordena: "De kunstscene. Er zijn in Omaha weinig plekken waar je kunst en muziek kan vertonen. Nu probeert iedereen zijn eigen plek te creëren." Is de gemeenschap zich er van bewust welke muziek er uit hun stad komt? Maria: Dat begint te groeien. Kijk, Athens is een echte studentenstad. Daar heeft iedereen van de nieuwste lokale bands gehoord. In Omaha wonen veel ouderen en families. Ik weet zeker dat de helft daarvan nooit iets heeft gehoord van wat er bij hen in de buurt gebeurt. En waarom zouden ze eigenlijk ook?"

Athens staat nog altijd bekend als de stad van R.E.M. Is dat heden ten dage nog goed te merken? Ordena: "Ik denk het wel, hoewel het moeilijk te zeggen is omdat ze hier niet meer zo vaak spelen, op wat surprise shows na. Maar ze bezitten hier nog wel huizen en ze bezoeken vaak de cafés. Ik ben barkeeper geweest in de 40Watt Club (legendarische club waar R.E.M. haar eerste optredens deed - AV) en Michael Stipe komt daar nog regelmatig." Diezelfde Stipe zal binnenkort zijn stem lenen aan de nieuwe cd van Now It's Overhead. Een band van Andy LeMaster waar beide dames ook bij betrokken zijn. Ook waren zij te horen op 'The Great Escape' van Moby's laatste album 18. Hoe kwam hij bij jullie terecht? "Via wederzijdse vrienden. Hij stuurde ons muziek waarbij wij de tekst en zang voor onze rekening namen."

De credits van de muziek worden aan beide toegeschreven. Betekent dit dat jullie ook samen schrijven? Maria: "Nee, dat doen we afzonderlijk. We delen het wel zodat er geen competitie is en we werken voor hetzelfde doel, dus dat maakt allemaal niet." Jullie zijn nu al zo lang samen, wat zijn de dingen die je leuk en niet leuk vindt aan elkaar? "Haha, dat gaan we jou niet vertellen. We krijgen nooit genoeg van elkaar, schrijf dat maar op. Maar natuurlijk zijn we allebei wel eens bitchy. Dat hoort erbij. Toch heb ik zeker nooit twee mensen gezien die zo goed met elkaar omgaan. We hebben geleerd hoe onze persoonlijkheden tegenover elkaar staan en hoe we het beste kunnen samenwerken."

De muziek van Bright Eyes staat vol van politiek. Is daar ook ruimte voor bij jullie? Ordena: "Dat is er wel, maar niet zo duidelijk op de voorgrond. Bij Conor's (Bright Eyes) muziek past dat goed, de onze is toch kalmer. Maar een nummer als 'We Are Mice' heeft zeker ook een politieke kern. Dat gaat over mensen die het erg getroffen hebben in hun leven en dat niet erkennen en geen rekening houden met de minder bedeelden. Een eigenschap waar veel politici ook last van hebben." In november zijn de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Wie krijgt jullie stem? Maria: "Toevallig hadden we het daar vandaag nog over. Ik weet het niet. Bush in ieder geval niet. Maar je wilt ook niet stemmen op een democraat die zeker niet verkozen zal worden, zoals het er met Howard Dean naar uitziet." Dat Bush een oorlog om ongegronde redenen is gestart weten we nu, maar is hij in de VS nu werkelijk zó slecht bezig? Ordena: "Niemand kijkt naar zijn binnenlandse beleid, omdat zijn buitenlandse zo ongelofelijk afschuwelijk is. Dat is groot genoeg om het beeld dat mensen van Amerika hebben te bepalen en aan te tasten." Maria: "Hij heeft de verkiezingen niet eens gewonnen, dat zegt genoeg. Wat dat betreft kijken we met veel angst naar de toekomst. Het enige wat we kunnen doen is stemmen en mensen ervan overtuigen dat ook te doen."

Onzekere tijden dus, maar gelukkig hebben jullie de muziek nog. "Gelukkig wel ja. We voelen ons er zeer goed bij. Ik wil ooit een gezin beginnen, maar mijn partner vindt zich daar nog te jong voor. En met mijn huidige levensstijl zal dat ook niet gaan. De komende jaren blijven we voorlopig nog zo doorgaan. Na de Europese data gaan we in Amerika touren en daarna trekken we met Now It's Overhead het land door."

» Lees de albumrecensie
» Lees het live verslag

http://www.kindamuzik.net/interview/azure-ray/azure-ray-breekbaar-en-teder/5087/
Meer Azure Ray op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/azure-ray