Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
"We dachten min of meer hetzelfde over muziek en toen we daar achter kwamen besloten we samen muziek te gaan maken." Beatmaker-gitarist Luuk Bouwman doet de ontstaansgeschiedenis van Aux Raus niet moeilijker voorkomen dan die is, dat zou ook allerminst aansluiten bij de intenties van de groep. "We maken het niet te ingewikkeld", valt Bastiaan Bosma, zanger en eveneens beatmaker, met de deur in huis. "We spelen gewoon wat met de machines en kijken of we iets tof vinden klinken. Zo zijn we zes jaar geleden begonnen en zijn we nog steeds bezig."
Het eerste halfjaar van zijn bestaan sloot Aux Raus zichzelf min of meer op in de studio om een eigen geluid te kweken. "Pas na een half jaar waren we tevreden", vertelt Bouwman. "Niet dat we al die tijd onze sound tot in de details aan het perfectioneren waren, maar pas na een half jaar werken hadden we onze eigen klank gevonden." Bosma: "Pas toen klonk het inderdaad zoals we wilden met de groep: iets wat een beetje wringt; een rare mix van punk en hardcore, met wat popinvloeden erdoorheen. Een beetje extreem kan je het noemen, ja, er is niet echt een middenweg. Mensen vinden ons óf tof óf juist helemaal niet. Het leukste vind ik het als mensen tenminste weten dat we er zijn."
Album van het jaar
Na deze rustige start ging het hard met het duo. Een paar nummers waren genoeg voor steeds nieuwe concertuitnodigingen, die opvallend genoeg met name uit het buitenland kwamen. Het was dan ook niet in Nederland maar in Mexico waar debuut This Is How It Works verscheen; een album dat het duo zelf meer omschrijft als een verzameling losse nummers dan een volwaardig debuut. Toch riep 3voor12 het werk in 2007 uit tot beste Nederlandse album van het jaar. "Dat was wel gek," zegt Bosma, "want toen dat gebeurde waren we er zelf al helemaal klaar mee. Het is nu ook niet iets waar ik apetrots op ben ofzo, het was meer uitproberen, kijken wat wel en niet mogelijk is. We hebben toen we ermee bezig waren bijvoorbeeld geen moment bewust naar een album toegewerkt. Dat deden we bij The Brick Is in the Air wel."
Maar wat betreft manier van werken is er tussen beide albums weinig verschil, benadrukt Bouwman. "We houden het nog steeds simpel, met dezelfde middelen proberen we nog steeds zo veel mogelijk energie te creëren. Anders dan bij een gitaar kan je bij een drumcomputer fouten maken en op een gegeven moment hoor je dan dat er iets uitkomt. Dat is zo tof aan elektronische muziek: je krijgt als maker altijd veel terug. Ik ben eigenlijk veel meer als een kind op de toetsen gaan rammen dan dat ik echt ging componeren. Rammen en wachten tot het tof klinkt. En krachtig, dat hoort ook bij Aux Raus: je zet ons niet aan voor op de achtergrond."
Oergevoel
"Maar dat betekent niet dat we er niet lang mee bezig zijn", licht hij toe. "Zo lijken onze teksten soms wat random, maar dat zijn ze niet. Ik haat hardcore- en gabbernummers waar telkens dezelfde domme Hellraiser-slogans voorbijkomen. Voor mij is muziek altijd leuk geweest omdat alles erin kan. In teksten proberen we extremen op te zoeken, waardoor het klinkt alsof je wat gaat zappen. Uiteindelijk is dat soort collageteksten volgens mij juist heel erg tof, omdat het allerlei beelden oproept zonder expliciet te zijn."
Een bepaalde sfeer oproepen dus, met daarbij een flinke portie energie, daar draait het naar eigen zeggen om bij het duo – en dit alles met als basis een soort jeugdige onwetendheid van alle hulpmiddelen. Bosma: "Wij proberen bewust niet heel virtuoos te worden, we zijn als een soort vrolijke amateurs bezig. We willen het natuurlijk wel serieus aanpakken, maar wel heel doelbewust als een kind naar de machines blijven kijken. Ik geniet net zo veel van een documentaire als van Stom, Stommer, Stomst op SBS6. Het is helemaal niet zo dat we echt intelligente muziek willen maken, we willen juist ook lompe dingen neerzetten. We gaan altijd uit van ons oergevoel, je moet jezelf niet verliezen in het urenlang zoeken naar één geluidje, daar gaat Aux Raus niet over. Aux Raus gaat over het simpel houden voor jezelf. Een distortionpedaal, een gitaartje en allebei een drumcomputertje: daar moet je het mee doen. We verbreden ons palet in de loop der jaren natuurlijk wat, maar de insteek blijft hetzelfde. Het moest vanaf het begin een soort vuistslag zijn, en daaraan is niets veranderd."
http://www.kindamuzik.net/interview/aux-raus/aux-raus-is-geen-achtergrondmuziek/19056/
Meer Aux Raus op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/aux-raus
Deel dit artikel: