• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

At The Gates - Tomas Lindberg blijft hongerig

Hij mag dan leraar sociologie en Zweeds zijn en een gezin hebben, Tomas Lindberg zit nog tot aan zijn nek in de muziek. Grindcore maakt hij met samen met Shane Embury in Lock Up, voor d-beat is er Disfear en voor bepaalde gelegenheden wordt deathmetalband At the Gates weer nieuw leven ingeblazen. Afsluiten op Neurotic Deathfest is zo'n gelegenheid.

Tekst: Ruud van Esch

Publicatiedatum: 25 maart 2011

Het festival is niet nieuw voor Lindberg. Vorig jaar schitterde de toegewijde frontman nog met Lock Up op het hoofdpodium. "Festivals als Neurotic Deathfest en Obscene Extreme had je vroeger niet. Death metal lijkt nu beter georganiseerd te zijn dan ooit. Er zijn veel grindcore- en deathmetalbands met kwaliteit en het is makkelijker geworden om toegang tot muziek te krijgen. Je hoort mij niet beweren dat vroeger alles beter was."

Overstag
Lindberg, die de veertig nadert en in de jaren negentig death metal een melodieuze impuls gaf met At the Gates, benadrukt dat plezier in zijn muziek nog altijd voorop staat. "Wij zijn er trots op dat we met At the Gates een bijdrage hebben kunnen leveren aan het genre. Toen we in 2008 terugkwamen voor aantal reünieshows, hebben we daar veel lol aan beleefd. Daarna voelde het raar dat At the Gates weer tot een eind kwam. Hier in Zweden worden we om de haverklap lastiggevallen om meer shows te spelen, zeker omdat we nog nooit op het grote festival Metaltown gestaan hebben. Die gasten belden ons afgelopen jaar zo'n beetje elke dag, net zolang tot we akkoord gingen om er te spelen. En als die show eenmaal staat, waarom zouden we er dan niet een paar extra spelen?"

Vroeger en straks
"Toen we de stekker uit At the Gates trokken waren we nog erg jong. Op die leeftijd sluit je geen compromissen. We hadden een alles-of-niets-mentaliteit en daar is waarschijnlijk de kwaliteit van onze muziek aan te danken. Terugkijkend waren de redenen om uit elkaar te gaan niet erg goed. Waren we ouder geweest, dan hadden we de problemen die nu eenmaal binnen een band spelen wel kunnen oplossen. Het is niet de bedoeling om te blíjven terugkomen. Zolang het om de lol gaat in plaats van om het geld is het goed, maar je kunt niet eeuwig shows blijven spelen op basis van oud materiaal. Een nieuwe plaat zit niet in de planning, maar zeg nooit nooit. Voorlopig speelt At the Gates met mate. Dat moet ook wel omdat Martin Larsson en ik banen hebben en Adrian Erlandsson en de broers Jonas en Anders Björler met Paradise Lost en The Haunted in de weer zijn."

Om in zijn huidige positie te belanden, heeft Lindberg hard moeten werken. "Ik kan kiezen wanneer en met welke band ik op tour ga, iets wat me niet is komen aanwaaien. Het vergt nogal wat tijd en moeite voor een band op de kaart staat. Mijn familie vindt het moeilijk dat ik zo vaak weg ben, maar ik heb het geluk dat ze er begrip voor opbrengen. Met Disfear hebben we besloten dat we pas een nieuwe plaat uitbrengen als het weer tot toeren komt. Zoals je weet duurt zoiets bij ons altijd even. Ondertussen is het nieuwe album van Lock Up al opgenomen en door Andy Sneap gemixt. Komende zomer zal het verschijnen. Ik kan je verklappen dat we inmiddels meer als een band klinken. Het is geen project meer."

De veelzijdige Lindberg zoekt zijn heil als artiest en fan in meerdere hoeken. Je beperken tot één scene is hem vreemd. "Weet je wat het is: rare types heb je overal. Hardcore zou bijvoorbeeld open van geest moeten zijn maar dat is het niet. Maak je geen illusies. Straal uit wie je bent, dan ontmoet je automatisch de mensen met wie je op één lijn zit. Wat maakt het uit of dat crustpunks of metalheads zijn."

Hongerig
"Ik houd mijn ogen en oren altijd open voor nieuwe muziek. Elk jaar ontdek ik wel een stuk of vijf, zes echt goede bands. Het helpt dat veel vrienden van me bands produceren. En dat ik naast metal ook naar postrock, lo-fi, singer-songwriter en zelfs naar elektronische muziek luister. Op het gebied van metal kan ik me goed vinden in de nieuwe golf van blackmetalbands. Krallice en Lithurgy, om er maar eens een paar te noemen. Daarnaast ben ik erg enthousiast over Encoffination, een Amerikaanse death- en doommetalband, en het experimentele Locrian. Op Neurotic Deathfest ga ik me vermaken met Autopsy, Obituary en Atheist, die ik volgens mij in 1991 voor het laatst zag. Ik kijk uit naar Misery Index en Hate Eternal, net als naar Exhumed en Magrudergrind. En naar Master, al weet ik niet of die band tegenwoordig nog goed is. Hail of Bullets staat ook op mijn verlanglijst want die heb ik nog nooit gezien..." Zo kan Tomas Lindberg uren doorgaan. Aan jeugdig enthousiasme geen gebrek.

http://www.kindamuzik.net/interview/at-the-gates/at-the-gates-tomas-lindberg-blijft-hongerig/21377/
Meer At The Gates op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/at-the-gates