http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
EINDE EN NIEUW BEGIN VOOR ARAB STRAP
De M&M van de Schotse rock sloten met hun laatste album The Last Romance een tienjarig tijdperk af. Middleton en Moffat durfden op deze plaat stiekem al vooruit te kijken naar Deel Twee van de Arab Strap-levenscyclus. Met zanger Aidan Moffat kijkt KindaMuzik terug op een decennium vol drugs, drank en casual sex en wordt een voorzichtige blik geworpen in de glazen bol.
Tekst: Sven Schlijper
Publicatiedatum: 17 februari 2006
We kennen Arab Strap-frontman Aidan Moffat op de planken als een ietwat nurkse brombeer. Na afloop van de concerten was de immer van het leven en de alcoholische sappen genietende Moffat meestal de zachtaardigheid zelve. Vandaag is dit niet anders wanneer ik hem tref in de kleedkamer. Het is koud, maar Moffat zit er warmpjes bij in zijn wollige eskimojas. En voor de afwisseling eens geen blik bier binnen handbereik, maar – heel gezond – een flesje plat bronwater. Het volgende halfuur zal hij geen alcohol aanraken.
De regie terug in handen genomen
“The Last Romance is een plaat die van een soort all-time low naar een happy end leidt. Het slotnummer is in zijn overdreven vrolijkheid en euforie dan ook belachelijk bedoeld eigenlijk”, aldus Moffat. Tussen diepte- en hoogtepunt lijkt het breekpunt in het album het nummer ‘A Chat in Amsterdam, Winter 2003’. En drie jaar later zit ik in Amsterdam met Moffat te babbelen.
“Inderdaad, da’s grappig”, grinnikt Moffat allerbeminnelijkst, maar het liedje blijkt over een heel ander gesprek te gaan: “Ik was vroeger meer van het meiden oppikken tijdens late drinkavonden in de pub. Ik was met een vriend een weekendje in Amsterdam, en bespraken over een pint onze mislukte relaties en wat hieraan te doen. Ik besloot toen voor het eerst iemand echt uit te vragen, en belde mijn huidige vriendin vanuit Amsterdam. Het beginpunt van onze relatie ligt dus hier.”
Het album beschrijft in de songvolgorde tot aan dit telefoontje het bekende Arab Strap-idioom van drank, drugs, late avonden en vluchtige amoureuze contacten. Nu mijmert Moffat liever over relaties, kinderen en échte liefde. “Klopt. Ik heb een fantastische tijd gehad, zo’n tien jaar lang. Drank en drugs, by all means: take drugs, it’s fucking brilliant! Alleen: het beheerste mijn leven. Ik had de regie niet meer. Nu heb ik de regie teruggenomen.” Niet dat Moffat inmiddels straight edge door het leven gaat; hij gaat alleen bewuster om met deze geneugten. “Na een tijdje wordt het normaal, saai. Je wordt er ook immuun voor, het stompt je af. Je doet het om het doen. Nu is het meer de verrassing als je drinkt of drugs neemt.”
Niemand is blij met zichzelf op een doorkaterde dag na een avondje flink stappen. Moffat had hier meer dan genoeg van – kon steeds slechter tegen katers en comedowns van de drugs, doorbrak de sleur en voelt zich nu een nieuw man. “Ik heb ineens een dag in de week erbij! Dat is fantastisch. Ik had in jaren geen maandag meegemaakt; dan lag ik altijd brak in bed, me ziek en ellendig te voelen. Nu heb ik tijd die ik voorheen nooit had, en dat brengt ook emotionele veranderingen met zich mee. Plus: ik word ouder, dingen veranderen – ten goede. Daarom sluit de plaat met een vrolijke noot. De lol is er nog steeds, alleen anders gericht. Zie The Last Romance als de afsluiting van ten bloody traumatic years.” Breeduit lachend schieten Moffat’s ogen vol twinkeling. Tegenover me zit een gelukkig man.
De nieuwe romanticus kijkt nog één keer om
“Ik heb me een paar regels gesteld voor de komende jaren in Arab Strap. Geen teksten meer over drugs en zuipen. Geen gevloek en grof taalgebruik meer en geen geleuter over sex.” Het valt moeilijk voor te stellen. Ook voor hemzelf. Om het af te leren spelen ze vanavond het grofste nummer wat ze ooit geschreven hebben: de b-kant van de ‘Speed-Date’-single. “We hebben één track die we zelfs voor een Arab Strap-album te extreem vonden, geschreven tijdens de sessies voor Monday at the Hug and Pint. Het kwam nooit verder dan een demo. Maar nu we toch een periode achter ons laten, brengen we het uit en spelen we het live. ‘The Girl I Loved Before I Fucked’ is eigenlijk een heel triest verhaal en daarmee misschien wel typisch het oude Arab Strap.”
Hoe kijkt Moffat eigenlijk terug op zijn vroegere werk? Hij stond nou niet bepaald bekend als een omzichtige schrijver. Zonder omhaal werden privé-situaties publiekelijk uitgemeten en kregen meerdere dames niet bepaald hun beste kant gepresenteerd in zijn teksten. Nu Moffat een vaste relatie heeft, gelukkig is, over liefde en huiselijke warmte zingt, blikt hij terug.
“Vroeger was ik een lompe boer. Ik hield nauwelijks rekening met de mensen die ik beschreef. De teksten waren weliswaar geanonimiseerd, maar als het over jou ging, haalde je dat er meteen uit. Laat ik je dit zeggen: dat helpt niet in een relatie. Aan de andere kant: het meisje waarover ik ‘Packs of Three’ schreef was een fuckin’ delusional bitch; zij spoorde totaal niet. Zeuren over teksten en mijn openhartigheid niet kunnen waarderen, maar wel doodleuk poseren voor heel wat van onze oude covers. Ik bedoel maar. Maar los van de meid die in ‘Piglet’ voorkomt – die me dreigde met een lasterproces – was de relatie meestal meteen over. Zat ik weer alleen.” Eenzaam in de pub, wachtend op een arm om hem heen of een wilde vrijpartij; het is inmiddels dus verleden tijd. Moffat is onder de pannen en bovendien weer bezig met Arab Strap.
Het grote succes
Arab Strap doet echter niet aan grootscheepse planning. Middleton en Moffat maken een afspraak, pakken gezamenlijk een biertje en kijken wanneer ze weer als Arab Strap aan de slag zullen gaan. Vanaf dat moment werken ze zonder een uitgedacht plan. Eens goed gaan zitten voor een enorm succesvol popalbum zit er dan ook niet in. “We maken van alle nummers demo’s, gaan dan de studio in, nemen samen bijna alles op en vragen tenslotte nog wat gasten erbij om het geluid compleet te maken. Waar die methode ons brengt, is een verrassing, maar het werkt voor ons prima.”
Het helpt dat ze na een korte periode van het thuishonk weer terug zijn bij Chemikal Underground. Het Glasgowse label geeft Arab Strap het volste vertrouwen. “Wij hoeven geen concessies te doen. Het label legt ons wat dat betreft geen strobreed in de weg. Niet dat we dat overigens zouden toestaan.”
De heren kunnen nu immers ook al leven van hun muziek, waar Moffat tevreden mee is. “Zonder ons geluid te veranderen, worden we niet groter. Ik ga geen poppy shite maken om in grote zalen te kunnen spelen. Ik zou er fuckin’ filthy rich van kunnen worden, maar wat heb ik daaraan? Laatst ging ik een avondje stappen met Gary Lightbody [zanger van Snow Patrol en The Reindeer Section, KM] en waar we ook kwamen, overal schoten mensen hem aan. Iedereen wil ineens wat van hem, best eng. Laat mij dan maar rustig op de huidige voet doorgaan.”
De nabije toekomst
Nu Arab Strap tekstueel de romantische kant op gaat en vooral live flink rockt, lijkt Arab Strap v2.0 op te staan. Waar de band niet ver vooruit plant, op de valreep toch nog even de vraag naar Moffat’s ideeën voor de nabije toekomst. Horen we bijvoorbeeld nog eens wat van de Sick Anchors-samenwerking?
“Er komt in ieder geval een spoken word-album van me uit. Chemikal Underground kwam met het idee en eerst leek het me helemaal niks: allemaal gedichten en materiaal van jaren geleden – je weet wel: uit de donkere dagen – waar ik niks meer mee heb. Inmiddels ben ik ‘om’, zij het nog een beetje bang dat niemand me kan verstaan gezien mijn accent, maar dat was bij Arab Strap ook niet echt een punt geloof ik. Het is weer het bekende recept: drank, drugs, sex, extreem grof taalgebruik en heel veel gevloek. En dan heb ik het meest brute spul nog weggelaten. Zo vond ik tussen mijn papieren een gedicht over Courtney Love – die ik dus echt totaal niet kan uitstaan – waarin ik haar zowat het ergste toewens wat je kunt verzinnen en dan nog een paar keer erger. Dat staat dus niet op die cd. En ik moet – goed dat je me eraan herinnert – little Stuart [Braithwaite, Mogwai-mastermind, KM] nog eens bellen. We willen namelijk een nieuwe Sick Anchors-e.p. maken, maar nu met eigen materiaal. Dat zal wel dit najaar worden.”
Een half uur lang zat een vrolijke Schot tegenover me. Een man die gelukkig is, geniet van het leven, zijn relatie, maandagen (!) en op zijn tijd een drankje of wat geestverruimende middelen. Moffat sloot met Arab Strap op The Last Romance het boek van de diep in alcohol en drugs gedrenkte misère. Band en voorman zijn klaar voor de Tweede Fase. Het geluk straalde van Moffat af en dat is hem na zo’n hels decennium van harte gegund. Want zeg zelf: hoe vaak zie je de zon nou doorbreken boven Schotland?
http://www.kindamuzik.net/interview/arab-strap/einde-en-nieuw-begin-voor-arab-strap
Meer Arab Strap op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/arab-strap
Deel dit artikel: