• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

De 'drum 'n folk' van Annemarieke Coenders & Wim Sebo

Zij geldt als één van de beste Nederlandse folkzangeressen, hij is een muzikant die de meest vreemde geluiden uit z'n elektronische drumkit tovert. Op de twee albums die Annemarieke Coenders en Wim Sebo tot op heden samen maakten gaan de twee uiteenlopende stijlen een spannend duel met elkaar aan. "Het mag soms best even lekker wringen."

Tekst: Guido de Greef

Beeld: Anna Hiep

Publicatiedatum: 17 maart 2013

Liedjes schrijven deed Annemarieke Coenders altijd al, ook toen ze nog samen met Linde Nijland Ygdrassil, het befaamde tweetal dat gedurende dertien jaar aan de top van de vaderlandse folkwereld bivakkeerde, vormde. "Linde en ik schreven allebei liedjes en keken wat we er samen mee konden. Niet al mijn liedjes waren per se geschikt voor Ygdrassil." Naarmate ze meer ging schrijven, bleven er steeds meer liedjes liggen en toen Coenders in 2007 stopte met Ygdrassil was voor haar duidelijk dat ze verder wilde met het vertolken van eigen werk.

Het komt goed van pas nu Coenders als singer-songwriter actief is: solo, zoals bij The Songclub, avonden die elke twee maanden in Groningen worden georganiseerd en waarbij elf singer-songwriters optreden. "Het zijn heel bijzondere avonden. Omdat we allemaal verplicht zijn een nieuw nummer te spelen, is het voor iedereen spannend, hoe ervaren de meesten van ons ook zijn. Voor mij is het een goede stok achter de deur. Alleen daarom al wil ik elke twee maanden een liedje af hebben. Het is een goede try-out: bijna alle liedjes van Go en Making Heaps Digging Holes zijn daar in première gegaan."

Making Heaps Digging Holes is het tweede album dat Coenders in samenwerking met de uit de gitaarnoiseband Soom afkomstige drummer Wim Sebo heeft gemaakt. Ze zag hem vijf jaar geleden muziek verzorgen bij gedichten, vond het interessant klinken en vroeg hem te gaan samenwerken. "Ik ben helemaal niet iemand die effectpedaaltjes aanschaft en op tijd intrapt. Ik schrijf liedjes en neem die in hun meest naakte vorm op. Wim maakt wel gebruik van rare geluidjes en hij weet mijn nummers daarmee te versterken", vertelt Coenders. "Maar ik ben er bij het schrijven meestal niet mee bezig of Wim er nog iets mee moet gaan doen. Ik weet nooit waar hij precies mee komt."

Samples
Eigenlijk is ze constant verwikkeld in een kat- en muisspel met Wim Sebo. "We dagen elkaar uit. Het mag soms best even lekker wringen." Coenders is geregeld verbaasd over de vondsten waar haar muzikale kompaan mee komt. "In 'Our Bed Broke' heeft hij me verrast met samples van een uitheemse fluitpartij en een overstuurde snaredrum. Dat is echt iets uit de koker van Wim. Die samples geven het een extra weemoedige sfeer." Meestal kan de zangeres zich vinden in wat Sebo met haar muziek doet, maar een enkele keer geeft ze iets meer sturing. "Zoals in 'Finally Need Me' en 'Stranger Building Savior Pillow', die hebben meer een 'gewoon' drumgevoel gekregen. Wim is een avontuurlijker drummer dan wat hij daar doet, maar met dit drumritme geeft hij er meer pit en ondersteuning aan. Soms heeft een nummer dat nodig."

Aanvankelijk was het wennen voor Coenders om als soloartieste op het podium te staan. "Bij Ygdrassil richtte ik mij erg op samenzang en dacht ik niet aan mezelf als leadzangeres, dus ik moest in het begin over een drempel heen. Nu ik langer in m'n eentje heb gezongen, heb ik steeds meer vertrouwen in mijn stem als solo-instrument gekregen." En ze zoekt in het componeren steeds meer de grenzen op. "Er zijn nu hele stukken dat ik niet zing. Ons nieuwste nummer is zelfs langer dan zeven minuten, het geeft Wim meer ruimte voor zijn soundscapes. Ik doe dat niet bewust maar schrijf misschien meer met het idee 'ik heb iemand in mijn vriendenkring die hier iets bij kan spelen.'"

Die vriendenkring omvat een aantal bekende namen uit de Noord-Nederlandse muziekwereld, zoals Sido Martens, in de jaren zeventig lid van het legendarische Fungus. Hij fungeert als gastmuzikant op elektrische gitaar en mandoline. Obed Brinkman, bekend van Jammah Tammah, zorgt met zijn trombone voor een opvallende toevoeging. "Het ligt voor de hand om bij mijn soort muziek een violist neer te zetten, maar een trombone is verrassender. Koperblazers zijn warm. Ze zorgen voor speelsheid, maar ook voor weemoed", vindt Coenders.

Uit den boze
Het vinden van optredens vormt in de samenwerking van de twee uiterste kanten van de muziekwereld een probleem. Waar het duo op zowel folkfestivals als op Incubate zou kunnen staan, blijkt het moeilijk een weg te vinden naar die podia. "Veel folkies vinden een elektronische drumkit uit den boze. Maar we maken wel luistermuziek, dus je hebt een stil publiek nodig. Daardoor zijn er weinig plekken waar we kunnen spelen. Ook merken we dat veel zalen en festivals in moeilijkheden zitten en meer op safe programmeren. Wel een mooie ontwikkeling is dat er steeds meer mensen zelf evenementen zijn gaan organiseren, zoals huiskamerconcerten."

Toch liep Coenders vorig jaar toevallig tegen een gig aan in het voorprogramma van Luka Bloom. "Hij was in Groningen toen we onze cd-presentatie in Vera hadden. Het was op een zondagmiddag, hij kwam langslopen, zag mijn naam buiten op de aankondiging staan en herkende die nog van mijn tijd bij Ygdrassil, waarmee we jaren geleden meerdere malen in het voorprogramma van Bloom stonden. Hij was zeer onder de indruk, heeft me overladen met complimenten en vroeg me om als support act in de Oosterpoort te komen spelen." Ze voegt er lachend aan toe: "Dat wilde ik wel."

http://www.kindamuzik.net/interview/annemarieke-coenders-wim-sebo/de-drum-n-folk-van-annemarieke-coenders-wim-sebo/23812/
Meer Annemarieke Coenders & Wim Sebo op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/annemarieke-coenders-wim-sebo