• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

And So I Watch You From Afar: Sterren stralen van verre

Stroef in de spieren en de botten, zo voelt de Ierse math-noise-metal-rock-pop-progband And So I Watch You from Afar zich. Net weer op tour gaven de mannen tijdens de eerste shows zóveel op het podium dat ze collectief wat ziekjes werden. Dat is inmiddels wat bijgetrokken maar vier uur slaap tussen Wenen en Amsterdam hakt er heus wel in. Toch steken Rory Friers (gitaar) en Chris Wee (drums) glimlachend van wal.

Tekst: Sven Schlijper

Beeld: Renate Beense

Publicatiedatum: 22 april 2013

Wat je van kilometers afstand ziet aankomen, heeft als het eenmaal dichtbij is veelal zijn glans verloren. Dan is er immers weinig tot geen nieuws meer onder de zon en weet je wel welk vlees je in de spreekwoordelijke kuip hebt. Zo niet met vier heren uit Belfast, Ierland. In de eerste plaats ligt dat nu ook weer niet zo heel ver weg en bovendien hebben ze de gave gehad om zich te tooien met een bandnaam die de boeken mag ingaan als een van de meest fraaie en poëtische in recentere tijden: And So I Watch You from Afar. Alleen die nom de plume al prikkelt de attentie.

Niet dat deze band een poesje is dat je beter met handschoenen probeert aan te pakken. Hoe bijna-spastisch de mannen ook door allerlei (hardere) muziekgenres heen stuiteren en wat voor 'bak lawaai' ze ook produceren, ondanks die sonisch misschien wel wat harde bolsters blijken het vooral buitengemeen aimabele en, op het uiterlijk in ieder geval letterlijk, blanke pitten.

De kern van hun wezen, de gedeelde 'pit' ligt in vrijheid en lol. Dat is dan ook danig af te horen aan de meeste recente plaat All Hail the Bright Futures en zo spreken Friers en Wee ook. Of beter: Rory en Chris want aan kapsones doet And So I Watch You from Afar niet. Bij hen staan er bepaald geen horden breedgeschouderde bodyguards en zenuwachtige tourmanagers tussen hen en de fans in. Lieftalligheid alom straalt uit deze mannen.

Collectief
Rory en Chris praten niet door elkaar heen, maar vullen elkaars woorden continu aan. And So I Watch You from Afar doet in de persoon van deze twee niet eens moeite om als een waar collectief over te komen; het ís het. Daarom kun je de woorden van de heren ook maar beter als een statement van gelijkzinnigheid opnemen.

Kinderachtig
"We voelen ons nu een beetje als een voetballer die al een tijdje niet op het veld gestaan heeft en weer aan de competitie begint; we hebben immers al een tijdje niet live gespeeld en vooral aan de plaat gewerkt. Het is een kwestie van: even in de modus komen. Mentaal kun je je voorbereiden op een tournee, maar tja... Er is een 'opwinding' als je met en vooral ten overstaan van andere mensen speelt ten opzichte van het met elkaar zijn in de oefenruimte. Vooral als je meer dan een beetje 'kinderachtig' rond loopt te springen op het podium, zoals wij doen... Daar verliezen we ons meer dan eens helemaal in. Maar ja, ach: dat heeft toch gewoon te maken met het feit dat we ergens een soort punkrockband zijn."

Oprechte opwinding
"We begonnen als een punkbandje en dat verwerd tot een soort grungy geluid. We schreven van die typische teenage angst-teksten, maar kwamen niet lang daarna uit bij wat we nu doen. Nu ja, die kiem lag al ergens dik tien jaar geleden. En wat we nu doen? Hoe dat te benoemen? Weirdo-rock wellicht?! We houden ervan te denken dat het in your face en vooral oprecht is. Zeker is het de muziek die wij leuk vinden om te spelen en als andere mensen er een 'kick' uit halen, dan levert dat nog een extra lading aan opwinding voor ons. Eigenlijk is het voor alles een geval van de vier van ons samen. Dat slaat natuurlijk weer eens helemaal nergens op, maar toch is het zo. Zet dat zooitje bij elkaar en dan krijg je de klank van And So I Watch You from Afar."

Majeur
"Ik weet het niet: ik denk dat we nu blijer zijn als mensen als je het vergelijkt met de eerdere twee albums. Het was voor ons belangrijk om iets te schrijven dat als geheel een plaat zou zijn. We konden de ene of de andere kant uit daarmee. Gooi je alles op een hoop en kom je op een afgewaterd en verdund resultaat uit of doe je gewoon wat je zelf wil horen? Wat we speelden in de oefenruimte was gewoon materiaal dat majeur klonk, als in: optimistisch en misschien wel opvallend genoeg inderdaad: geen mineur. Stiekem wilden we tegelijkertijd een plaat maken die mensen op het verkeerde been zou zetten en die hoe dan ook het beeld dat mensen hadden van And So I Watch You from Afar zou uitdagen. To upset people, but not in a nasty way. We wilden echt iets maken dat positief was, zonder zweverig te worden op een De Tuinenmanier of onnozel. Zeg maar: een mathplaat zonder een mathplaat te zijn en tegelijk ook geen hippiegedoe."

Niet onverschillig
"Kijk: als we een album zouden maken dat iedereen altijd tevreden zou stellen, dan zouden we het idee hebben dat we iets verkeerd deden ten opzichte van onszelf. Progressie is voor ons daarin het code- en toverwoord. We willen vooral steeds tevoorschijn komen met iets dat onderwerp van gesprek kan zijn tussen mensen en niet iets dat wie dan ook onverschillig laat. Daarin lijken we geslaagd te zijn met All Hail the Bright Futures."

Snelkookpan
"Onze nieuwe ideeën en plannen qua nummers en geluid leverden een ontzettend vrije sfeer op toen we eenmaal in de studio zaten. Het was een ongelofelijk leuk album om te maken. Met de vorige plaat Gangs hadden we heus wel zo'n vijfentwintig halfbakken nummers af voordat we gingen opnemen, maar dat album hebben we in zo'n acht weken in een snelkookpan gemaakt toen, tussen concerten die al gepland stonden door. Daarom is het geluid ook wat meer angsty en vooral beklemd, ingebonden, beklemmend ook. Het moest en zou er toen uit en dat leverde die plaat op. De druk stond er toen vol op, maar we zijn nog steeds heel trots op Gangs; het is wat de band toen was."

Open-minded
"Toen we begonnen aan het opnemen van All Hail the Bright Futures hadden we misschien wel evenveel goede ideeën voor nummers, maar onze insteek, ons gevoel was heel anders erbij. Gewoon een kwestie van de ruimte om creatief en expressief te zijn met wat we verzonnen hadden, al voordat we de studio in gingen. Open-minded is de uitdrukking voor hoe we het ditmaal deden. En dan kan een gitaarmelodie die een van ons verzonnen heeft ook best met een trompet gespeeld worden, bijvoorbeeld."

Schouders ophalen
"Wat het opgeleverd heeft, is een album dat de een zal bevallen en de ander niet. Soit. Dat heb je dan. Dit is wat wij zijn. Nu. Wij moeten dicht bij onszelf blijven, vinden we, meer dan ooit misschien wel. Dat hebben we gedaan. Dat leverde All Hail the Bright Futures op. En we halen daarna een beetje heel erg onze schouders op. Owjee... Nee, niet dat we niet om onze fans geven, natuurlijk. Het is een kwestie van: caring and taking care, but not taking caring too much. Het gaat om een vertrouwen in wat wij doen en dat zien we ook in de mensen die van onze muziek houden. We dachten dat veel meer mensen het album zouden bezien met niets dan haat; althans: een 50/50-verdeling onder de fans. Maar en daar komt het woord weer: 'opwindend' genoeg is de plaat heel goed onthaald."

Bevrijdend
"Het voelt gewoon heel erg goed dat wij gedaan hebben wat we wilden doen. Het beroemde en beruchte stick to your own guns. Dat voelt ook weer, zoals we net al zeiden, bevrijdend(er) ten opzichte van onze eerdere platen. Misschien zijn we met All Hail the Bright Futures wel een aantal echte metalfans kwijtgeraakt, maar we hebben het idee dat ook zij op zijn minst respecteren wat we gedaan hebben en voor ons ook moesten doen."

"Als we kunnen doorgaan op deze manier en platen kunnen opnemen met zoveel lol als we nu gehad hebben, dan is dat waarvoor wij per direct zouden tekenen. Meer dan ooit tevoren hebben we het idee dat we nu weten wat we zijn en doen wat we doen, omdat dit is wat we wíllen doen. Vanuit die vrijheid zien we de band ook over een jaar of tien heus nog bestaan... Ja, de volgende plaat zal wel bestaan uit alleen maar ambient-noise met een vleugje jazz. Dan hoeven we ons ook niet zo kapot te zweten op het podium..."

Rory en Chris glimlachen; nee... ze lachen. Die lach is de hunne helemaal. De toekomst is mooi. En: wat je van verre bekijkt, mag je ook best aan de borst drukken als het - zoals deze mannen doen - bewijst dat vrijheid inderdaad, letterlijk, blijheid is.

http://www.kindamuzik.net/interview/and-so-i-watch-you-from-afar/sterren-stralen-van-verre/23935/
Meer And So I Watch You from Afar op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/and-so-i-watch-you-from-afar