• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Alkaline Trio rekent af met zijn demonen.

Toen Matt Skiba in 1997 samen met twee cafégenoten een emotioneel getinte punkband uit de grond stampte, had hij nooit durven dromen dat die band acht jaar later één van de meest geadoreerde undergroundbands zou zijn. Nu ook de meer commerciële radiostations de band lijken te ontdekken, lijkt wereldheerschappij nog maar een kleine stap verder. Hoog tijd om de grootste zwartkijker in de huidige punkrockscène eens aan de tand te voelen.

Tekst: Steven van Duyse

Publicatiedatum: 14 november 2005

Alkaline Trio is geen doorsnee punkband. Al sinds het debuut van de drie drinkebroers Goddamnit! uit 1998, staat de band bekend om zijn morbide, macabere en uitermate diepzinnige teksten. Geen geschreeuw over dronken uitspattingen en veel drank, maar wel vlijmscherpe teksten over verloren liefdes en de rotzooi van het leven, vermomd als lieve liedjes. Zanger en fulltime zwartkijker Matt Skiba heeft dan ook redenen genoeg om niet al te vrolijk te zijn: al zijn relaties lijken vervloekt, dood en ziekte slaan steeds toe in zijn familie en zijn oude baantje als fietskoerier zorgde ervoor dat hij zowat elk bot in zijn lichaam heeft gebroken.

Verdrongen herinneringen
De laatste jaren lijkt het echter wat beter te gaan: Skiba heeft de liefde gevonden. Maar om één of andere reden is ook het laatste Alkaline Trio-album, het eerder dit jaar verschenen Crimson, een intrieste plaat geworden. Skiba heeft daar een duidelijke verklaring voor: “Alkaline Trio is altijd al beïnvloed door kunst die een zekere melancholie en woede uitstraalt of bevat. Dit soort uitstraling zorgt ervoor dat er bij onze fans emoties vrijkomen, doordat bij onze muziek verdrongen herinneringen vrijkomen. Maar we zijn niet altijd zo donker en triest hoor, we vinden bijvoorbeeld alle drie dat Caddyshack één van de beste films ooit is.”

Het nieuwe album is overduidelijk een Alkaline Trio-album: cynisch, meezingbaar en herkenbaar. Toch probeert de band op Crimson iets nieuws uit. Er werden violen en een piano in de studio gezet om iets extra te geven aan de muziek. “Inderdaad. De klassieke stukken die je hoort op de plaat waren oorspronkelijk bedoeld voor gitaar, maar we zijn er een beetje mee gaan experimenteren. Van al de instrumenten waar we de stukken op hebben uitgeprobeerd, klonken degene die je nu op de plaat hoort het beste.”

Geloofwaardigheidstest
Crimson is meer dan alleen maar de nieuwe plaat van de band. Het is ook de grote ‘geloofwaardigheidstest’, zoals dat in het huidige punkklimaat wel eens genoemd wordt. De uitleg daarvoor. Na jaren als undergroundband te hebben bestaan, wordt de eerste single van het album ‘Time To Waste’ in hoogste rotatie gedraaid door verschillende muziekzenders op TV en radio. Nadat ze zich bij het verschijnen van het vorige album Good Mourning al bij de fans moesten verantwoorden, omdat de plaat uitkwam via een major label mogen ze nu al weer aan de bak om te bewijzen dat ze niet uitverkocht hebben. Of niet?
“Ach ja, er wordt zoveel geluld in de pers en onder mensen die zichzelf Alkaline Trio-fans noemen. Ze doen maar. Wij willen gewoon zoveel mogelijk mensen bereiken met onze muziek. We zijn tevreden met wat we hebben en met wat we hebben bereikt, maar we hebben er altijd voor geijverd om een zo groot mogelijk doelpubliek te hebben. Ik hoop alleen dat we dat kunnen blijven doen op een manier die er niet voor zorgt dat mensen die al heel lang fan van ons zijn gaan afhaken.”

Het gekrakeel rond de vorige plaat is dus ook zo’n situatie. Door een plotse interesse in Alkaline Trio in Groot-Brittannië kwam Good Mourning in Europa uit op Universal in plaats van op indie-label Vagrant. Voor Crimson zijn de heren weer teruggekeerd op het oude nest.
Skiba trekt er zich allemaal niet al te veel van aan: “Het interesseert me niet echt. Ik probeer me zover mogelijk te verwijderen van die dingen. Ons management regelt de zaken en zorgt ervoor dat we samen kunnen werken met coole mensen. De mensen bij Vagrant zijn van die mensen en ze doen ook wat van hen verwacht wordt.”

Split
Een ander label waar men doet wat men moet doen, is BYO, waarvoor de band vorig jaar een splitcd opnam met de streetpunkers van One Man Army. Die samenwerking was niet de eerste, in 2002 kwam er ook al een split uit met Hot Water Music. De eerste jaren hoeft het publiek echter geen nieuwe splits te verwachten, zegt Skiba. “Hoewel ik de laatste weken wel aan het werken ben aan mijn podiumkunsten. Ik hoop een volledige split te kunnen doen tegen dat we terug naar Engeland komen.”

http://www.kindamuzik.net/interview/alkaline-trio/alkaline-trio-rekent-af-met-zijn-demonen/11186/
Meer Alkaline Trio op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/alkaline-trio