• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

100 Days Off met Philip De Liser

In 1995 was de eerste editie van 10 Days Off in Gent, toen nog Ten Days of Techno geheten. Dit jaar wordt het festival voor de tiende keer gehouden. Festival? "Ik heb eigenlijk een hekel aan het woord 'festival'," zegt Philip De Liser, een van de mannen achter het organiserende 5 voor 12. "10 Days Off is toch heel anders dan de 'reguliere' dance-festivals."

Tekst: Dave Roozendaal

Publicatiedatum: 07 juli 2000

Techno uit de titel
"Het keerpunt was voor mij toen ik in '97 op de 6e of 7e dag een man tegen het lijf liep bij wie de ogen uit zijn kassen puilden en het schuim op de mond stond," vertelt Philip de Liser lachend. "Hij wilde iets tegen me zeggen maar het enige dat uit zijn mond kwam was zijn tong. Ik zag het als een symbool voor de kentering die op dat moment gaande was in de techno. De energie en creativiteit die het genre tot dan toe gekenmerkt had was goeddeels verdwenen, en dat deed pijn. Wij zijn muziekliefhebbers, en we willen de muziek en alles wat daarbij hoort met iedereen delen. Dus we besloten dat Ten Days of Techno niet langer alleen op techno gefocust moest zijn. Het moest breder, en liefst zo breed als onze eigen muzikale voorkeuren zelf."

10 maal duurder
In de tien jaar dat 10 Days Off bestaat is er behalve de lokatie en het aanbod van muziekgenres nog veel meer veranderd. "De hele clubcultuur is anders," beaamt De Liser, "en dan bedoel ik niet alleen het uitgaan op zich, maar ook wat er zich achter de schermen afspeelt. De organisatie van zo'n grote gebeurtenis is, dat hoef ik je niet te vertellen, sowieso al geen kleinigheid. Maar in het afgelopen decennium is 'dance' big business geworden, en dat heeft een serieuze verzakelijking met zich meegebracht. De tijd dat ik Luke Slater thuis kon bellen om hem te boeken is duidelijk voorbij. Daarbij komt dat de gages van de artiesten gerust vertienvoudigd zijn. De excessen van de rockwereld op zakelijk gebied zijn nu ook in de dance waarneembaar. Waar je voorheen de artiest zelf contacteerde of op zijn hoogst zijn agent, zijn er nu vaak twee of drie agentschappen die de belangen van zo iemand behartigen. Dat maakt dat ten eerste de artiest zelf minder makkelijk bereikbaar is en ten tweede dat de prijs behoorlijk wordt opgedreven, want iedereen pikt natuurlijk zijn procentje mee. Maar het is een logische ontwikkeling - in de begindagen ging alles geïmproviseerd, wat erg charmant is, maar het kon natuurlijk niet blijven duren. Nu is een strakke organisatie vereist, en dat is ook voor ons beter, want minder stress. Wat overigens niet wil zeggen dat er nu geen stress meer is, geloof me, als 10 Days Off achter de rug is, is iedereen bij 5 voor 12 rijp voor het sanatorium," lacht hij.
Tegelijkertijd wil de vzw het evenement wel toegankelijk houden voor een breed publiek. "In verhouding tot de kosten is de inkom voor 10 Days Off nog steeds goedkoop. Het publiek beseft dat misschien niet altijd. Als iedereen zou weten wat er allemaal bij komt kijken ..."

Een club ...
10 Days Off is in de loop der jaren uitgegroeid tot de belangrijkste happening in België op het gebied van dansmuziek, en een van de voornaamste in Europa. Werkelijk iedereen die er iets toe doet in de dance is wel één of meerdere keren op 10 Days geweest. "10 Days is een begrip," knikt Philip. "En ik sta daar nog steeds iedere keer weer van te kijken. Het mooie van 10 Days Off is dat, in tegenstelling tot de meeste van dit soort evenementen, het plaatsvindt in een club-setting. Andere festivals zijn bijna altijd opgezet als raves, in de buitenlucht, nou ja, zoals alle festivals dus. Wij bieden de sfeer van een festival in een club, dat is uniek. Vergeet niet dat 10 Days Off ook de voorloper is geweest van eendaagse events als I Love Techno en Eskimo."

... met sfeer
"Maar een sfeer zoals bij ons vind je nergens, ik denk dat ik dat wel met recht mag zeggen. 10 Days is echt uniek wat dat betreft, en dat merken we ook bij de artiesten. Veel mensen vinden het leuk om terug te komen, kijk naar Derrick May (foto), dat is toch wel het ultieme voorbeeld daarvan. Dit jaar komt hij al voor de achtste keer! Maar we maken evengoed plaats voor onbekend talent, lokaal en internationaal. Dat vinden wij belangrijk, want we zijn er niet alléén maar om te vermaken; we beschouwen het ook als een missie om mensen kennis te laten maken met nieuwe muziek, nieuwe artiesten, nieuwe invalshoeken. Dus is onze programmering ook zeer gevarieerd en in balans met gevestigde en onbekende namen. Voor jong talent is het een droom om op 10 Days Off te staan, en zelfs mensen die hun reputatie al meer dan gevestigd hebben in België worden soms boos als ze merken dat we ze niet boeken. Ik zal geen namen noemen, maar we hebben ieder jaar weer beledigde DJ's aan de telefoon hangen," lacht hij. "En ik vind het jammer dat we ze niet allemaal kunnen programmeren, maar ja, zelfs met elf nachten is de ruimte nog beperkt."

2 Days On
En nog groter worden is niet iets dat 5 voor 12 ambieert. "Tenminste, niet te snel. We zijn gestaag gegroeid, en dat zal ook wel zo blijven, maar stapje voor stapje. Vorig jaar zijn we begonnen met 01 Day On, de dagprogrammering voor speciale kleine optredens, workshops, turntable- en laptop-battles. Dat was gedurende één dag, dit jaar zullen dat er twee worden."

2 Lokaties
"Verder gaan we dit jaar voor het eerst ook gebruik maken van het ICC Congrescentrum, waar de grote toppers gaan optreden. Dat is een nieuwe test voor ons, een nieuwe uitdaging. En voorlopig is het ook groot genoeg. Kijk, wij zijn van mening dat hoe groter het evenement, hoe minder de kwaliteit wordt. 10 Days Off moet niet mainstream worden. We willen de underground blijven bedienen. En dat wil niet zeggen dat je niet iemand als Ferry Corsten kunt boeken, maar de focus moet op de underground liggen. Vorig jaar hebben we tijdens de promotiecampagne ook bewust de grote namen weggelaten in bijvoorbeeld de televisiespotjes."

Simply the best
Na alle namen die de revue gepasseerd zijn tijdens de afgelopen edities is de honger nog altijd groot. "Tot nu toe is het ieder jaar zo geweest dat de laatste editie de beste was voor ons. Dat willen we vasthouden. Zodra er een jaar komt dat wat ons betreft minder is dan voorgaande jaren, moeten we stoppen."

DJ-cultuur is een farçe
Er zijn nog altijd mensen die niet op 10 Days hebben gestaan en die Philip de Liser graag eens zou boeken. "Danny Tenaglia, Aphex Twin én bovenal Squarepusher, al was het alleen maar om hem eens op zijn bakkes te slaan," schatert hij. "Hij heeft tot twee keer toe geannuleerd, en daar waren we uiteraard niet blij mee, het publiek evenmin. Verder, tja, er zijn er zo veel. Maar we blijven nuchter, bij ons is geen plaats voor idolaterie" nuanceert hij. "Die hele DJ-cultuur is natuurlijk één grote farçe, laten we wel wezen. Ik bedoel, het is nog absurder dan in de rock, de cultus die om DJ's wordt heengebouwd, terwijl: wat stelt het eigenlijk voor, zo'n gast die een hoop platen oplegt? Natuurlijk, een goede DJ kan zich onderscheiden, kan een geweldige sfeer neerzetten, mensen laten reizen, genieten, en sommigen creëren geheel nieuwe muziek met twee of drie platen, maar het blijft platendraaien hè. En laat ons vooral niet uitweiden over de zogenaamde 'live dance acts'… of producers die voor wat makkelijk geld achter een laptop of mengtafel op en neer staan te springen… Wat dat betreft kan ik toch meer begrip opbrengen voor de idolatrie van rocksterren - die staan met een band te zwoegen, melodieën ter plekke te maken. Dat vergt meer baggage dan het draaien van platen. Tegen een echte band is geen DJ opgewassen, dat vind ik nog steeds."

Superstar DJ's
Maar toch zijn er DJ's naar wie De Liser opkijkt. "Laurent Garnier, omdat hij ondanks zijn sterrenstatus een aangenaam mens is gebleven, de Paul Oakenfold uit de begindagen, én Andrew Weatherall (foto), die vind ik fantastisch. Hij is de belangrijkste man uit de Britse underground, een held! Wat hij betekent voor de elektronische muziek, daar hebben weinigen besef van, denk ik. Van acid en techno naar dub van electro naar rock. Hij is mede-verantwoordelijk voor de cross-over tussen dance en rock. Niemand had het hem in 1991 met Primal Scream voor gedaan. De punkfunk, electrotrash en live-spelende dance-acts van nu, zijn echt niet nieuw hoor."

The future looks bright, but you gotta wear shades
Wat de toekomst brengt weet vzw 5 voor 12 niet, en dat hoeven ze ook niet te weten. Het belangrijkste is dat er ieder jaar 10 Days Off zal zijn - een festival dat geen festival is.

Deze tekst is ook verschenen in het 10 Days Off/05 Days Off programmaboek

http://www.kindamuzik.net/interview/709/100-days-off-met-philip-de-liser/6537/
Meer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/709