Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Erland & The Carnival
De leden van Erland & The Carnival [foto boven] zijn al lang geen groentjes meer. Maar fris klinken ze wel, ook al bestaat hun repertoire voor een belangrijk deel uit bewerkingen van folk-evergreens. Leadzanger Erland Cooper heeft zijn carnaval onder meer samengesteld uit illustere muzikanten als Simon Tong (The Verve, The Good, the Bad & the Queen) en David Nock (The Orb, The Cult en Paul McCartney's Fireman). Cooper bestudeerde oude folkliedjes, poëzie van William Blake en vreemde verhalen, gooide ze in de blender en creëerde er een vreemde, hypnotiserende en toch opmerkelijk lichtvoetige verzameling liedjes van bijzondere schoonheid mee. Begin maart kwam hun tweede plaat Nightingale uit en liefhebbers van Damon Albarns project The Good, the Bad & the Queen zullen hier zeker mee uit de voeten kunnen. (HJZ)
Little Trouble Kids
Little Trouble Kids is eigenlijk de titel van hun eerste cd, toen dit Belgische duo nog Boston Tea Party heette. Een of andere Nederlandse feestband heet toevallig ook Boston Tea Party en dreigde met een rechtszaak, waardoor Eline en Thomas noodgedwongen maar een andere bandnaam hebben gekozen. Een feestje bouwen is overigens net zo goed mogelijk met deze Gentenaren. De twee maken rammelende garagerock waarvoor nietsvermoedende onderburen snel 112 zullen bellen of naarstig op zoek gaan naar bezems. Little Trouble Kids zorgt voor een frisse wind en maakt van stijve harken flexibele wezens. (MD)
Idiot Glee
Opgroeien in een streng religieus milieu lijkt vaker wel dan niet goede artiesten op te leveren. Axl Rose en leden van Kings of Leon en Girls gingen de Mormoonse James Friley, alias Idiot Glee, al voor. Zijn geloof heeft hij echter nog niet verworpen en een ruige rocker is hij niet geworden, maar mooie liedjes maakt hij wel. Met zijn zweverige stemgeluid, een keur aan instrumenten en het nodige knip- en plakwerk creëert hij vervreemdende en tegelijkertijd warme arrangementen die regelmatig doen denken aan de perfecte liedjes van Grizzly Bear. Benieuwd of dit ook op een podium allemaal aan elkaar blijft hangen? Ga hem dan zeker checken. (HJZ)
Little Comets
Met lekkere, natte, kleffe indierock is niets mis! Little Comets [foto boven] is een echt indiebandje: de typetjes, de zangstijl, de aanstekelijke refreintjes en gitaarriffs. Het kleurt allemaal precies tussen de lijntjes. Maar waar de band zijn bekendheid mee kreeg, is wel heel uniek te noemen: de viral van 'One Night in October', de single die ze met vier man op één gitaar spelen. En om eerlijk te zijn: de jonge heren hebben met het debuut In Search of Elusive Little Comets een heerlijk frisse en jeugdige plaat uitgebracht. (DV)
The Subs
Ze vormen met hun electroravepunk een beetje een vreemde eend in de bijt tussen alle indiebandjes en mannen met baarden op Walk the Line, maar juist daarom zijn The Subs het bezoeken wel waard. Na al te veel zwaarmoedig gitaargepingel wil je immers ook wel eens onbekommerd losgaan. En om even flink stoom af te blazen kan je altijd bij deze Belgische beatsbakkers terecht. Met hun krakerige, maar vastberaden synths en stuwende electrobeats zullen ze het publiek in het Paard van Troje ongetwijfeld flink opfokken en de zaal doen koken. Dan kun je daarna gerust weer uitblazen bij je favoriete singer-songwriters. (HJZ)
The Mountains and the Trees
Het ruige landschap van Canada herbergt veel geheimen, vooral in het geliefde genre van baardmannen in blokhemden. Achter The Mountains and the Trees [foto boven] schuilt singer-songwriter Jon Janes. Met een stem als verkoold hout en een ukelele en banjo die als Zwitserse klokken klinken, geurt het album I Made This for You naar dennenappels en paddenstoelen. Janes gaat het avontuur niet uit de weg en bewandelt zeker ook spannende bospaadjes. Zo verrijkt hij zijn pastorale folk met blazers, klokkenspel en harmonieuze zang. Ook uptemponummers zorgen voor afwisseling. "Some days you're happy and other days I'm sad", zingt hij in 'Up & Down'. En zo is het maar net. (MD)
Low Vertical
Low Vertical uit Brugge deelt een platenlabel met twee andere interessante Belgische bands die melancholische pop produceren: Marble Sounds en Isbells. Wie naar het voortreffelijke debuutalbum I Saw a Landscape Once luistert, hoort in de breekbare stem en dromerige sound ongetwijfeld de invloed van Radiohead, maar ook The Postal Service en het chaotische van Fuck Buttons komen goed naar voren. Het label Zeal laat weer eens horen dat er nog volop melodische muziek wordt gemaakt bij de zuiderburen. (MD)
http://www.kindamuzik.net/festival/walk-the-line-festival/zeven-tips-voor-walk-the-line-festival-2011/21541/
Meer Walk the Line Festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/walk-the-line-festival
Deel dit artikel: