http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Zeven tips voor Sonic Acts XIV
De veertiende editie van de vierdaagse verkenning in kunst, wetenschap, muziek en technologie Sonic Acts in hartje Amsterdam heeft als titel Travelling Time meegekregen. Je zou in het bomvolle programma bijna door de vele hoge bomen (of diepe drones) het spoor bijster raken. Daarom vroeg Kindamuzik aan mede-samensteller Lucas van der Velden zijn zeven aanraders.
Tekst: Sven Schlijper
Publicatiedatum: 20 februari 2012
Mark Fell – donderdag 23 februari, Paradiso
"Fell maakt één van de meest radicale soorten muziek ik in tijden gehoord heb. Hij gaat met elektronische dansmuziek en daarbijbehorende beats om op een manier die ingrijpt in de tijd en in de luisteraar. Alles wat je nodig hebt voor een dancetrack zit er in en toch op zo’n manier dat Fell steeds weer ontregelt. Eigenlijk verhakselt hij je perceptie van tijd. Als je dacht dat het met jungle en breakcore wel gedaan zou zijn, dan kom je bij Fell pas echt aan je trekken. Dat terwijl hij analoge synthesizers gebruikt en verder ook heel minimale middelen. Leuk voor thuis, maar Mark Fell moet je voelen over een full range PA op 100 dB."
CC Hennix – donderdag 23, vrijdag 24 en zaterdag 26 februari, SMART Project Space
"CC Hennix is na dertig jaar terug en weer heel actief en superrelevant. Haar plaat The Electric Harpsichord werd opgenomen in de jaren zeventig, maar klinkt alof ze net gemaakt is, zo vooruitstrevend was en is haar werk. Haar schier eindeloze drones vormen een cyclus die je gaat omvatten en doet denken aan Eliane Radigque of Eleh. Voor Sonic Acts werkt ze al een tijd aan een uitvoering met een ensemble van zeven op hun beurt ook fantastische muzikanten. Het belooft een unieke sonische gebeurtenis te worden."
Eleh – vrijdag 24 februari, Paradiso
"Hij speelt dezelfde avond als Pauline Oliveros en CM von Hausswolff en bracht met Oliveros een tijdje terug een split-LP uit, dus is het wel mooi dat ze samen op één Deep Time-programma staan. Eleh stond nog nooit in Nederland op de planken, ook al loopt hij al geruime tijd mee. Met analoge synthesizers staat het werk in een lange traditie van oneindige klank en daarmee is hij het omgekeerde van Mark Fell. Waar de laatstgenoemde werkt in de microseconde ‘stemt’ Eleh als het ware de tijd zelf door zware (heel diepe) sinusgolven in drones op elkaar te laten botsen en daarmee te componeren. Ook dit is een artiest een superinstallatie als in Paradiso nodig heeft om volledig tot zijn recht te komen."
Ellen Fullman – zaterdag 25 februari, Muziekgebouw aan ’t IJ
"Zij bespeelt een waanzinnig instrument dat bestaat uit dertig meter lange snaren. Ondanks een klein beetje versterking, is het eigenlijk een akoestische instrument bovendien. Op de meest rudimentaire manier maakt dit ‘Long String Instrument’ de dronetonen zichtbaar en fysiek. Fullman voert met Okkyung Lee op cello een eenmalig geïmproviseerd duet uit."
Keith Fullerton Whitman – zaterdag 25 februari, Paradiso
"Fullerton werkte in Parijs aan een multi-kanaalscompositie voor 80 speakers. Dat deed hij bij GRM (Groupe de Recherches Musicales) en voor het zusterfestival Kontraste van Sonic Acts hebben we hem het stuk laten uitvoeren voor een quadrofonisch systeem. Je moet je voorstellen dat het klinkt alsof veertig jaar en meer aan elektronische muziek in een halfuur is samengebald en geconcentreerd. Obsessief bijna sloot Whitman zich dan ook op in Parijs en stoeide als een kind in een snoepwinkel met alle apparatuur die daar aanwezig was. Dat had een enorme berg noise kunnen opleveren, aar het tegendeel is het geval: deze compositie is een fast-forward door een paar decennia aan muzikaal experiment."
Michael Pisaro – zondag 26 februari, Paradiso
"Noem hem de ongekroonde koning tegen wil en dank van de Wandelweisergroep en je weet waar Pisaro’s muziek zich ophoudt: in die regionen waarin noten spaarzaam worden gebruikt, heel zacht gespeeld wordt en veel plaats is voor 'stilte'. Wat gebeurt er immers als je op het weinige inzet voor maximale uitkomst? Zeg maar gerust dat er een lijn te trekken die loopt van Cage via Feldman naar Pisaro. Natuurlijk staat hij in zijn stijl niet alleen, maar hij is wel exemplarisch voor dit geluid (of gebrek eraan). Hij voert eigen werk uit en hij gaat in duet met Taku Sugimoto, die enerzijds in het verlengde van Pisaro werkt, maar ook met noise in de slag is. Konzert Minimal en The Pitch Extended komen in ruime bezetting, bestaand uit zeer getalenteerde spelers uit Berlijn, samen voor dit speciale concert en voeren ook stukken van Pisaro uit."
Paul Sharits – donderdag t/m zondag, Paradiso (Kleine Zaal)
"Dit is een installatiekunstwerk uit 1975. Sharits geldt als één van de beste en meest bijzondere filmmakers van na de Tweede Wereldoorlog en toch is werk van hem maar één of twee keer in Nederland te zien geweest. Sonic Acts vindt weliswaar maar eens per twee jaar plaats, maar dat is een bewust keuze, want in plaats van iets elk jaar een beetje te doen, kun je zodoende tenminste goed uitpakken en de echt bijzondere makers en werken samenbrengen en ze recht doen met bijvoorbeeld de Paradiso, NIMk, SMART Project Space enzovoorts. In ‘Shutter Interface’ draaien vier projectoren loops die in duur verschillen. De projecties overlappen een beetje en het duurt dagen voordat de loops weer samen op hetzelfde punt uitkomen. Neem je tijd om zonder een bonkende grote zaal beneden in het weekend al vanaf vier uur rustig in de kleine zaal, alsof het een galeriesetting is van dit werk te komen genieten. Recent gerestaureerd en nu voor het eerst in Nederland te zien: even Lost in Time."
http://www.kindamuzik.net/festival/sonic-acts-xi/de-7even-van-sonic-acts-xiv/22569/
Meer Sonic Acts op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sonic-acts-xi
Deel dit artikel: