Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Niet alleen ben ik een liefhebber van analoge synthesizers, maar ook van film in het algemeen en regisseur George Romero in het bijzonder. Persoonlijk geef ik de voorkeur aan Martin, maar Dawn of the Dead wordt algemeen gezien als zijn meesterwerk. Ik ben er dus zeker bij als Goblin de soundtrack voor deze koning onder de zombiefilms gaat spelen.
Mocht dik twee uur Goblin toch te veel van het goede zijn, dan zijn er goede uitwijkmogelijkheden. Death Penalty is de nieuwe band van Cathedrals voormalige onvolprezen riffmaster general, Gaz Jennings. Jammer dat hij nu weer in zee is gegaan met een matige zanger. Als Death Penalty het niet is, dan is er nog altijd Oozing Wound met zijn aparte mix van noiserock en thrash metal. Typisch een band die weet hoe je een feestje moet bouwen.
Het Duitse Sun Worship is black metal gebouwd rond riffs, riffs en nog eens riffs, zonder verder veel poespas. En waar is het bij Roadburn ooit allemaal om begonnen? Juist: riffs.
Net als Death Hawks brengt ook Messenger een rustige, uitermate sophisticated versie van psychedelische progrock met folkinvloeden. De band lijkt bij het horen van 'Stairway to Heaven' te hebben gedacht: wij gaan een band beginnen waarbij elk nummer in die stijl is. Op Illusory Blues slaagt Messenger daar wonderwel in. Zouden de heren al die subtiele wendingen en meerstemming samenzang ook live kunnen waarmaken? De verwachtingen zijn hooggespannen. Een van de bandleden heet trouwens Barnaby Maddick, precies hoe een lid van een dergelijke band hoort te heten.
Na het eten nog even een stukje van The Heads meepakken. Op de plaat is het me vaak wat te richtingloos, maar als live zo'n jam lekker gaat lopen… Toch wil ik zeker op tijd bij Kayo Dot zijn, want de experimentele new wave van het laatste album, Coffins on Io, kegelde me bij kennismaking omver. Duister, sfeervol, vol verrassende wendingen en toch met zeer veel minimalisme.
Zowel op Incubate als tijdens het inluisteren kon ik niet echt warm lopen voor Fields of the Nephilim, dus veel meer dan een korte omleiding op weg naar Mugstar zal hun optreden niet worden. De Engelse krautrockers zijn namelijk veel meer mijn cup of tea.
Het concert van Zombi lijkt een uitstekende afsluiter van een dag die begint met Goblins soundtrack voor Dawn of the Dead. Dat is immers de directe inspiratiebron voor zowel de bandnaam als de muziek van de Amerikanen. Toch trekt ook het Finse Sammal wel. Dat is een beetje een gammele boogiehardrockband met een niet al te toonvaste zanger. Vergelijkbaar met Horisont, maar dan Fins gezongen en - dat is voor mij een grote trekpleister – met een orgeltje. Objectief zal Sammal het waarschijnlijk aan alle kanten afleggen tegen Zombi, maar ik kan nu eenmaal geen weerstand bieden aan bands die in die stijl spelen, zeker niet als ze uit Zweden of Finland komen.
http://www.kindamuzik.net/festival/roadburn/roadburn-2015-de-route-van-martijn-zaterdag/25855/
Meer Roadburn op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/roadburn
Deel dit artikel: