http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Roadburn 2015 - De Route van Martijn: Donderdag
Gids Martijn ter Haars tips voor de donderdag.
Tekst: Martÿn ter Haar
Publicatiedatum: 05 april 2015
Bij festivals lijkt het altijd of alle bands die je per se wilt zien op dezelfde dag spelen. Tegelijk. Of elkaar op zijn minst flink overlappend. Voor mij is de donderdag die dag op deze editie van Roadburn. Meteen al moet er gekozen worden tussen drie bands.
Sólstafir heb ik weliswaar onlangs al gezien, maar de band opent het festival met een speciaal concert, namelijk de soundtrack voor de film Hrafninn Flýgur. Bell Witch maakt loodzware doom met meer melodie dan gemiddeld, waardoor het klinkt als een zwaardere en meer gevarieerde versie van Pallbearer. Hoe veelbelovend dat ook lijkt, ik kies toch voor The Tower. Hardrock-met-liedjes blijft toch mijn favoriete genre en deze Zweden (uiteraard) doen dat zeer goed. Potentieel de nieuwe Graveyard.
Een andere grote belofte in Roadburnland zijn The Towers landgenoten van Salem's Pot. Na een ep en wat singles wordt de band al in één adem genoemd met Electric Wizard en Uncle Acid & The Deadbeats. Salem's Pot is erg goed in psychedelische trips, maar verliest de hooks daarbij niet uit het oog.
Een vast probleem bij Roadburn is dat even langswippen bij een band in Stage01 of Cul de Sac er niet bij is. Beide zalen zijn klein en hebben ook nog een flessenhals in het midden. Wil je op die locaties echt iets zien, dan moet je er zijn voordat de set begint. Een uitzondering vormt de donderdagmiddag, als nog niet iedereen gearriveerd is. Dus is het de trap op in de Green Room (zoals de kleine zaal van 013 tijdens Roadburn heet) en de enge gang door naar Mortals in Stage01. De even giftige als energieke black-'n-roll van deze drie dames wil ik namelijk niet missen. Zo'n harde band is ook altijd goed tussen alle lang uitgesponnen psychedelica door.
Dan weer een dilemma: de seventies-boogie van Spidergawd of het zwaardere, maar toch van een warme bluesy ziel voorziene Eagle Twin? Laatstgenoemde band krijgt de voorkeur, ook weer vanuit tactisch oogpunt: als Eagle Twin tegenvalt, kan doorschuiven van Stage01 naar de kleine zaal voor Spidergawd altijd nog. Andersom is veel lastiger.
Even twintig minuutjes van de melodieuze doom van Uzala meepakken en dan eetpauze. Jammer voor Moaning Cities en Verbum Verus, die bij het inluisteren een behoorlijk goede indruk maakten, maar ik wil zowel een flinke brok Wovenhand als Monolord tot mij nemen en dat kan alleen als ik vanaf het begin bij de dienst van Dave Edwards aanwezig ben. Er was een periode dat ik 16 Horsepower en Wovenhand zo vaak had gezien dat ik zelfs op deze ijzersterke liveband uitgekeken raakte, maar inmiddels is dit al weer een flinke tijd geleden. Eens kijken of Edwards nog steeds bevangen raakt door de Heilige Geest tijdens het optreden.
Dan halverwege switchen naar Monolord. Bij het inluisteren bleek het debuut, Empress Rising, namelijk de beste Electric Wizardplaat die Electric Wizard nooit maakte (en zeker beter dan het laatste album van E-Wiz zelf.) Hopelijk knijpt de stagemanager een oogje dicht bij het handhaven van de geluidsregels, want Monolord hoort HARD te zijn.
Van de trage grooves van Monolord gaat het dan naar de opgefokte noiserock van de Canadese accountants van KEN Mode, een band in de lijn van Pissed Jeans en Metz. Continu doorbeuken kan door een stukje Eyehategod mee te pikken, maar die groep speelt later nog een set, dus een andere mogelijkheid is even uitblazen terwijl Goatwhore gaat opbouwen. Dit black-'n-rollcollectief uit New Orleans is op plaat een bovengemiddelde band. Maar live… Live is het een satanistische achtbaanrit die je op volle snelheid looping na looping laat maken tot je lichaam voelt alsof het door de g-krachten uiteengereten wordt. Een must-see.
Dan komt het vaste probleem van de donderdag: er is geen nachttrein naar Rotterdam. Alsof de duivel er mee speelt staan na laatste trein altijd een paar acts geprogrammeerd die volgens de mensen die erbij waren sensationele optredens gaven. De technisch verbluffende mathmetal van Lazer/Wulf heeft alles in zich om die sensationele afsluiter te zijn, dus hopelijk kan ik een lift krijgen.
http://www.kindamuzik.net/festival/roadburn/roadburn-2015-de-route-van-martijn-donderdag/25853/
Meer Roadburn op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/roadburn
Deel dit artikel: