http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Roadburn 2015 - De Route van Martijn: Afterburner
Gids Martijn ter Haars tips voor de Afterburner.
Tekst: Martÿn ter Haar
Publicatiedatum: 06 april 2015
Ah, de Afterburner. Het finale van Roadburn die je door de combinatie van slaapgebrek, overmatig alcoholgebruik en totale muzikale oververzadiging in een waas beleeft. Het enige dat door die waas heen komt zijn de pijnscheuten uit je voeten. Geen wonder dat andere festivals maar twee of drie dagen duren. Vier is er eigenlijk gewoon één te veel en elk jaar denk je weer: "Dit is de laatste keer dat ik naar de Afterburner ga." Maar toch ga je elk jaar weer, want de waas van de Afterburner is toch ook een soort van gelukzalige verdoving, een totaal loskomen van de beslommeringen van de echte wereld. Werk, huishouden, administratie, ze verworden allemaal tot begrippen uit een andere wereld.
Een beetje stevige band is altijd wel nodig om de motor toch maar enigszins op gang te krijgen, dus begin ik met Argus. Traditionele Amerikaanse power metal met twin leads moet ook de meest vermoeide vuisten in de lucht krijgen.
Dan is het tijd voor The Admiral Sir Cloudesely Shovell. Als wat deze band slecht maakt is ook wat hem goed maakt. Het chaotische samenspel, songtitels als '2 Tonne Fuckboot' en 'The Thicker the Better' en de rock 'n' rollclichés. De Admiraal is de echte Spinal Tap en de enige band die op dat punt kan wedijveren met Motörhead. De grote vraag is dus of de band op het moment van de Roadburn nog wel te traceren is en niet ergens spoorloos verdwenen in de meer donkere kanten van het Brabantse nachtleven.
Na Dawn of the Dead op zaterdag is het op zondag tijd voor Goblin voor de live uitvoering van een tweede legendarische soundtrack, die van Dario Argento's Suspiria. Stel je niet te veel voor van plot, acteerwerk en special effects in die film. Het is een puur audiovisueel meesterwerk. Verder is dit een optreden waarbij je kan gaan zitten, altijd een grote plus op de Afterburner.
Mocht ik tijdens Suspiria merken dat ik wegzak, dan kan ik altijd uitwijken van The Green Room, waar Lo-Pan speelt. Stoner van de gestampte pot zoals we die kennen van het Small Stone label, maar Lo-Pan heeft net dat tikje extra.
Bast is een nieuwe band die black metal koppelt aan doom. Volgens mij zijn ze nog niet eerder te zien geweest in Nederland en ook internationaal is er niet veel hype, dus het is aan Bast om me positief te verrassen. Op één manier hebben ze dat al gedaan: zanger/gitarist Craig Bryant maakt werkelijk schitterend artwork voor zijn band.
Het dessert bij het avondeten is Terminal Cheesecake, Britse psychrockveteranen. Eigenlijk is dat vooral overbrugging naar de laatste twee band die ik echt wil zien: The Golden Grass en The Osiris Club. Uiteraard spelen die tegelijk.
The Golden Grass zit in mijn geliefde boogiehardrockhoekje. Deze Amerikanen zitten echter op een behoorlijk hoger spelpeil dan de meeste van hun collega's. Maar het echte knallen verwacht ik toch van The Osiris Club. Met Monolord is die band mijn grote ontdekking bij het inluisteren voor het festival. Neem de meer progkant van Ghost, inclusief optreden met maskers en gooi er nog een flinke schep Genesis en King Crimson bij en je hebt The Osiris Club. Geen ellenlange solo's bij The Osiris Club, maar vernuft verpakt in compact, enigszins verontrustende liedjes.
Dan huiswaarts en de hele maandag mijn bed niet uitkomen (met dank aan collega's Sandra, Christa en Glenneth die met hun slimheid over en soepelheid inzake het rooster op het werk dit mogelijk maken.)
http://www.kindamuzik.net/festival/roadburn/roadburn-2015-de-route-van-martijn-afterburner/25856/
Meer Roadburn op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/roadburn
Deel dit artikel: