Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Hoe kun je Roadburn beter openen dan met intense, inktzwarte doom in het Patronaat? Het duo Bell Witch doet precies dat met alleen drums en een zessnarige basgitaar. Hierbij zingen beide leden wel; de ene met een diepe grunt die af en toe richting blackmetalgekrijs gaat, de ander met cleane Interpol-on-downers-stem die de muziek naar een hoger plan tilt. Verwacht laaaange tracks, trager dan trage ritmes en een sfeer die het begrip triest naar grote hoogten stuwt. Alles wat nodig is om de komende dolle dagen mee te beginnen.
Daarna even een snelle sprint naar Stage01 om een half uur mee te pikken van de postdoomers van Minsk: dikke riffs, trage doch druk gedrumde ritmes en dan getopt met opvallend cleane zang. Fijne band, hoge intensiteit, en dat in die smalle, zweterige Stage01. Ik verwacht wellicht nog meer van het experimentele SubRosa, oneerbiedig gezegd doommetal met een twist, want: cleane zang van zowel een vrouw als een man, twee violen en maar één gitaar plus liedjes die in andere arrangementen zo als folk of als singer-songwriterliedjes door het leven konden gaan. Het Patronaat moet wel de perfecte setting zijn voor deze melancholieke bouwwerken. Zakdoeken bij de hand houden! Overigens is het ernstig balen dat ik Salem’s Pot in de Green Room dan moet missen…
Daarna mag Floor dan wel hard aan me trekken met zijn emodoompop, maar Spidergawd gaat natuurlijk niet gemist worden. Keihard rockende jarenzeventigfuzzrock, ergens tussen Led Zeppelin, MC5 en Thin Lizzy, perfect bronstige zang, en dan ook nog de ritmesectie van Motorpsycho! Een dikke baritonsaxofoon eronder maakt het feest compleet. Vuurwerk alleen al op basis van deze informatie, toch? Je kunt me vinden ergens midden voor het podium, mocht je me zoeken.
Marriages spelen precies tegelijkertijd en dat is jammer, want hun trippy zweefrock komt hier goed binnen. Na Spidergawd dan maar snel naar de grote zaal van 013 rennen om de postrock van Russian Circles te ondergaan. Grooves en climaxen, elke keer weer en elke keer weer even welkom. Daarna wordt het opnieuw even lastig kiezen uit twee keer naargeestigheid: de getergde sludge van Thou in het Patronaat, of de intense black metal van Verbum Verus? We zijn er nog niet uit.
En dan wordt het pas echt moeilijk. Wovenhand in de 013 of Monolord in het Patronaat? Het bloedserieuze exorcisme van David Eugene Edwards of de voortdronende stoner met een geluid dat het meest in de buurt komt van Roadburn-zoals-het-ooit-begon? Het is een keuze die ik nu nog niet wil maken. Maar het gaat hoe dan ook pijn doen.
Ondertussen gaat op het eind Moloch ook nog spelen in de Cul de Sac, black metal en dark ambient uit Groot-Brittannië. Met de obscurometer op elf is het extra genieten, maar dat is verder helemaal niet nodig want ook zonder die achtergrond klinkt Moloch erg authentiek en trve.
Daarna is het tijd om helemaal weg te zweven. Het Heads-nevenproject Kandodo doet aan spaced-out, kraut-achtige exploraties en wel op zo'n waanzinnig mooie manier dat het wat mij betreft de toptip van de donderdag is. Reis mee van planeet naar planeet, geniet van melkwegstelsels en ruimtenevels die lichtjaren van ons verwijderd zijn en ga dan boldly where no one has gone before. De ultieme trip. Oh ja, en Robert Hampson van Loop spacet nog mee ook!
Tijd om een eind aan de donderdag te breien. Maar met wie? De heavy kraut van Mugstar? De allesverwoestende stonerdoom van Bongripper? Of toch de complexe mathmetal van Lazer/Wulf? De keuze stel ik maar zolang mogelijk uit. Hoe dan ook, de openingsdag van Roadburn wordt een intense met moeilijke keuzes. Zeer moeilijk.
http://www.kindamuzik.net/festival/roadburn/roadburn-2015-de-route-van-bas/25850/
Meer Roadburn op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/roadburn
Deel dit artikel: