http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Roadburn 2015 - De Route van Bas: Zaterdag
Gids Bas Ickenroths tip voor de zaterdag.
Tekst: Bas Ickenroth
Publicatiedatum: 05 april 2015
Geen twijfel waar ik de zaterdag mee ga beginnen: Botanist. Want hoe vaak krijg je de mogelijkheid om ontroerende, melodieuze black metal te zien en te horen die op versterkte hammered dulcimers wordt gespeeld? Atmosferisch en vervreemdend, waarbij black metal alleen maar een beginpunt is voor prachtige zoektochten die uiteindelijk meer en meer uitkomen bij modern klassiek. Als Krallice riffs en progneigingen achterwege zou laten, zou het klinken als Botanist.
Het Belgische MIAVA (Mary Isn't a Virgin Anymore) lijkt wellicht nog het meest op een instrumentale versie van Atlantis en de oudere Isis. Trage, slepende, sfeervolle postmetal, wat compacter en minder op trance gericht dan eerder genoemde bands. De Belgen gooien namelijk ook wel wat Karma to Burn in de mix. Bepaald niet verkeerd.
Tijd voor een serieuze oorwassing: Sun Worship. Desperate vocalen diep begraven in de mix, een spervuur van drums en een nimmer aflatende stroom overstuurde gitaren die stiekem heel melodieus en gevoelig bezig zijn. Eigenlijk zijn veel van die blackmetalmannen in hun hart heel gevoelige jongetjes, gezien die prachtige melancholieke melodielijnen.
Domo is weer van een heel andere orde: een Spaans trio dat vooral wil grooven en jammen. Zoals Earthless wellicht? Ja, die kant op. Maar dan toch net een graadje minder heet. Wat de drie niet kwalijk te nemen is, want Earthless is werkelijk van een andere planeet. En bij Domo valt er zeker genoeg te genieten.
"Ashoreth is a project in a search of a shamanistic perspective, channeling at times minimal, meditative drones; and at other a catharsis of doom, noise and experimentation. Always in free form." Staat op de Bandcampsite. En dan ben ik zeer geïnteresseerd. Dus je kunt me rond halfzeven vinden in Cul de Sac.
Soms zijn het de kleine ontdekkingen die het hem doen op zo’n groot en uitgebreid festival. Donkere, kleine folkliedjes, maar wel met een dreiging en een lading waar je u tegen zegt. Als een Engelse Chelsea Wolfe zingt Darkher a.k.a. Jayn Wissenberg haar liedjes vol doem en smart, maar nooit hard of opdringerig. Waarschijnlijk de meest subtiele act van het hele festival.
Kayo Dot is ook van het subtiele soort. En ook van het niet stijlvaste soort. De afgelopen jaren kon je postrock horen - inclusief de bekende crescendo's - violen, doom, new wave en pop. En allemaal even ambitieus, bijna over-the-top gebracht. De band lijkt uit zijn voegen te barsten van creativiteit en kan soms niet kiezen welke richting de beste is. Intrigerend, want het kan net zo goed een ramp worden.
Fields of the Nephilim, legendarische gothrockers die toch altijd een zekere obscuriteit hebben behouden. Alleen daarom horen ze al thuis op Roadburn en als officieuze headliner mogen ze twee lange sets spelen. De hoogtijdagen lagen rond 1988 (The Nephilim) en 1990 (Elyzium) en wat mij betreft spelen ze die twee platen integraal. Ben benieuwd!
Uiteindelijk mogen de heren Majeure en Moore nog samen terugkomen als Zombi om eigenlijk precies hetzelfde te doen als wat ze in hun soloprojecten doen, namelijk spacen en krauten op analoge synths plus een drumstel. Maar omdat dat juist zo fijn en verslavend is, is dit bepaald geen klacht maar juist een aanbeveling. Hoe Roadburn beter af te sluiten dan hiermee? Of misschien met de broeierige blues en rauwe garagerock van The Picturebooks, die niet meer nodig hebben dan een gitaar en een zeer basic drumkit. Zin in!
http://www.kindamuzik.net/festival/roadburn/roadburn-2015-de-route-van-bas-zaterdag/25852/
Meer Roadburn op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/roadburn
Deel dit artikel: