http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Rhythm & Blues Night – De voorbeschouwing
Hoe onterecht ook, americanagenres hebben iets belegens over zich. Bij country denk je aan cowboyhoeden en bij blues kun je nauwelijks om associaties met een standaard gitaarriedeltje, Gary Moore en bierbuiken heen. Dus waarom wil een muziekliefhebber überhaupt naar zo'n festival toe? De Rhythm & Blues Night in Groningen is al jaren een van de betere americanafestivals, niet in het minst omdat het altijd afrekent met dergelijke clichés.
Tekst: Bart Breman
Publicatiedatum: 28 april 2015
Natuurlijk kom je ook in Groningen je vingervlug solerende bluesmannen met bandana's tegen en spot je regelmatig ernstig gedeprimeerde zangers met een akoestische gitaar. Daar is het wel een bluesfestival voor. Maar het leuke van de Rhythm & Blues Night is dat je iets te kiezen hebt: de programmering heeft altijd wel een gaatje voor iets wat left of the middle is. Vorig jaar nog speelden The Sonics, de inmiddels pensioengerechtigde founding fathers van de garagepunk, het festival volledig plat. Een paar jaar daarvoor wist de als headliner geprogrammeerde Jon Spencer de meer traditioneel ingestelde bezoeker de stuipen op het lijf te jagen met spijkerharde bluespunk. Juist dat is het fijne van het festival, dat altijd wel een leuke dwarsdoorsnede van americanageörienteerde artiesten naar Groningen weet te halen en nooit bang is om van de gebaande paden af te wijken.
De allergrootste naam dit jaar is Mavis Staples (foto bovenaan), de grande dame van de rhythm-and-blues. Als een van de Staple Singers was ze een van de belangrijkste zangstemmen van de burgerrechtenbeweging in het Amerika van de jaren zestig. Haar gospel, soul, of hoe je het ook wilt noemen, is onovertroffen, net als haar zangstem, die op 76-jarige leeftijd nauwelijks aan kracht heeft ingeboet. Tegenwoordig maakt Staples muziek met Wilco's Jeff Tweedy en ze is aan haar zoveelste muzikale jeugd begonnen. Een unieke kans om haar te zien.
En wat er nog meer niet te missen is deze avond? Drivin n' Cryin' (foto onder) beleefde eind jaren tachtig, begin jaren negentig zijn hoogtijdagen. Ze speelden samen met bands als R.E.M. en Soul Asylum en ze gooiden southern rock, hardrock en americana op een grote groovende gitaarhoop. Waar veel van toen zo populaire grungebands heel bekend werden, bleef de band rond frontman Kevn Kinney wat achter. Niet omdat ze niet zo goed waren, maar vooral omdat de band veel te eigenwijs was om zijn steeds meer door americana beïnvloede geluid aan te passen aan de wensen van de grote platenmaatschappijen. En dat spreekt alleen maar voor ze.
En verder? Waar moet je nog meer gaan kijken? Als je er toch bent, loop dan zeker even langs bij Little Hurricane, al was het alleen maar voor het bewijs dat blues ook door jonge mensen wordt gemaakt. De band klinkt een beetje als de Amerikaanse versie van Blood Red Shoes en de drumster is al net zo sexy als Laura Mary Carter. Neem ook even een kijkje bij Chuck Prophet, ooit lid van de alt.country-wegbereiders van Green on Red, en inmiddels alweer jarenlang solo-artiest. Vanzelfsprekend mag je King of the World niet missen, al was het alleen maar om oud-Cuby & The Blizzards en Herman Brood-gitarist Erwin Java weer eens te zien spelen. Het wordt weer leuk in Groningen.
Foto Drivin n' Cryin' door Carlton Freeman
http://www.kindamuzik.net/festival/rhythm-blues-night/rhythm-blues-night-de-voorbeschouwing/25912/
Meer Rhythm & Blues Night op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/rhythm-blues-night
Deel dit artikel: