Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Django Django (Mini Mall zaterdag 00:00-01:00)
Een van de meest verrassende bands van 2012 tot nu toe is misschien wel Django Django (foto boven). Mocht
je een moment hebben gedacht dat de indiescene zo dood als een pier is, dan bewijst het titelloze
debuut van deze Britten je direct het tegendeel. Django Django maakt aanstekelijke, tropische
indiepop waarbij rammelende en psychedelische gitaarloopjes ('Life's a Beach') en chaotische
elektronica ('Default') elkaar afwisselen. Prop de afrobeats van Vampire Weekend en Cut Copy
in de blender en voeg er de wereldpop van Fool's Gold en de droge vocalen van The Drums aan
toe om een beetje in de buurt te komen. Verwacht op het podium een wervelstorm van dansbare
melodieën en in de zaal misschien wel het leukste feestje van heel Motel Mozaïque.
Bowerbirds De Gouvernestraat 1 vrijdag 22:00-23:00
Je weet wat ze zeggen: na regen komt zonneschijn. Bowerbirds maakt schoon schip na een roerige
tijd. Zanger Phil Moore dekt de duisternis op beeldende wijze toe in openingsnummer 'Tuck the
Darkness in'. Daarna vraagt hij zich bijna huilend af waar het naar toe gaat in een wereld die voor
de helft aan gort ligt ('Death Wish'). Het duo moet de wanhoop nabij zijn geweest, kronkelend op
de vloer hebben gelegen en letterlijk tegen een muur zijn gereden om een overweldigend album te
maken waar het bloed en de tranen nog aan kleven.
Ben Caplan De Gouvernestraat 2 vrijdag 23:00-00:00
Het kan ook haast niet anders of Ben Caplan
houdt van Rotterdam. In 2011 speelt hij in een goedgevuld Rotown. Na afloop steekt hij buiten op
het terras zelfverzekerd een pijp op. Zijn volgroeide baard maakt zelfs op de meest doorgewinterde
zwervers uit de buurt veel indruk. Eerder schrokken ze al van zijn luide zangstem, die ook van een
havenarbeider had kunnen zijn. Zo oud is hij toch niet, maar de bretels, het stoffige jasje en de
muziek van zijn opa geven hem gewoon die paar jaartjes extra.
Soap & Skin Rotterdamse Schouwburg vrijdag 20:30-21:30
Anja Plaschg (foto boven), alias Soap & Skin, is een koppige dame. Op het festival State-X New Forms in 2008
is de zaal in een sluier van ijzige stilte gehuld als de Oostenrijkse achter de vleugel plaatsneemt.
Wanneer bij de laatste noot iemand plotsklaps een lachbui krijgt, rent de zangeres de zaal in om
de dader te zoeken. Dit is ten tijde van het debuut, Love for Vacuum. Op de nieuwe cd,
Narrow, kruipen kille electroklanken en fijngevoelige pianoakkoorden nog iets dichter naar
elkaar toe. Zelfs een cover van 'Voyage Voyage' klinkt duister, zodat op Motel Mozaïque niemand
het zal wagen om in de lach te schieten.
Lisa Hannigan Rotterdamse Schouwburg zaterdag 20:30-21:30
In 2007 verliet Ierse schone Lisa Hannigan de band van Damien Rice. Haar prachtige stemgeluid
werd vooral door het tranentrekkende '9 Crimes' al opgemerkt, maar de zangeres wilde meer.
Hannigan besloot uit de schaduw te stappen en startte haar solocarrière met het album Sea
Sew, waarmee ze onder meer een nominatie binnensleepte voor The Mercury Prize. Het
nieuwe album, Passenger, is de stap naar het grote publiek, en hopelijk ook naar het
succes dat Hannigan al zo lang nastreeft en bovendien verdient. Het album bevat intelligente
popdeuntjes, gedreven door licht gitaar- en ukelelespel en het prachtige, dynamische stemgeluid
van Hannigan. Niemand minder dan Herbie Hancock is uiterst lovend over haar muziek en
vergelijkt haar stem met het trompetspel van Miles Davis. Steek die maar in je zak.
Balthazar Off_Corso zaterdag 00:30-01:30
Het Belgische Balthazar is één van de sterkste livebands van de afgelopen jaren. Gecontroleerd, rustig, uiterst zorgvuldig en vooral enorm goed. De aanstekelijke indiepop (inclusief venijnige baslijnen en liefelijke koortjes - een mooie tegenstrijdigheid) op het debuut Applause uit 2010 is bij menigeen in het hoofd blijven hangen. Dit jaar staat de release van hun tweede plaat gepland. We zijn heel benieuwd of ze alvast een voorproefje gaan geven.
The Maccabees Off_Corso zaterdag 22:30-23:30
Voor het nieuwe album, Given to the Wild, stelden The Maccabees (foto boven) zichzelf een simpel
doel: betere nummers schrijven. Meer muzikaliteit, meer details en betere structuren. En al bij het
horen van de eerste single, 'Pelican', kan unaniem besloten worden dat deze band daar dubbel en
dwars in geslaagd is. Eerder was de hoekige en snelle britpop te vergelijken met Franz Ferdinand,
Bloc Party en The Futureheads, nu horen we verrassende invloeden van Kate Bush, David Bowie
en The Stone Roses in de muziek terug. De heren van The Maccabees zijn volwassen geworden, en
zo ook hun geluid. Maar geen zorgen: klassiekers als 'X-Ray', 'Precious Time' en 'Love You Better'
staan nog steeds steevast op de setlist.
foto Soap & Skin door Marco Prenninger
http://www.kindamuzik.net/festival/motel-mozaique/zeven-tips-voor-motel-moza-que-2012/22766/
Meer Motel Mozaique op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/motel-mozaique
Deel dit artikel: