Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Bij Melt weet je waar je aan toe bent. Het festival is een heus avond- en nachtgebeuren, dus de dag is om bij te komen op de camping. Op het festivaleiland wordt er gerockt tussen beton en het roestige staal van vijf reusachtige baggeraars die aan het eind van het weekend uitgegroeid zijn tot vriendelijke reuzen en voor het danspubliek een oogje in het zeil houden.
Want laat er geen misverstand over bestaan dat Melt voor de dansliefhebber is. Natuurlijk is er ook een ruimschoots aanbod aan (voornamelijk indie-) rockbands, de hoofdmoot bestaat toch uit artiesten achter ingewikkelde apparatuur met stemvervormers, synthesizers en heel veel Apple-laptops.
Vrijdag
Om het publiek te behagen komen de artiesten dan ook elektronischer voor de dag dan normaal. De toegift van Röyksopp ([oto boven] op vrijdag had namelijk niet misstaan in de onnavolgbare drieënhalf uur van Boys Noize & Erol Alkan een dag later. Vooral het ongecompliceerde dancenummer van de Noorse band maakt indruk en zou meteen een les moeten zijn. Want wanneer Röyksopp zich meer hierop richt, groeit hun publiek aangezien de muziek op het album niet altijd overkomt en ze waarschijnlijk meer dan één klassieker ('Eple') op hun conto kunnen schrijven.
Een act die helemaal niet meer hoeft na te denken over zijn performance is The Gossip, met de 'witte Aretha Franklin on acid' Beth Ditto als onmiskenbare blikvanger. Ditto krijgt de hele tent mee met haar vadsige lijf in een strakke Riddler-outfit en haar stem met enorm bereik. Dat ze niet huiverig is voor exposure blijkt als ze aan het einde van de show in het publiek verschijnt en na tien minuten zonder catsuit en in niets onthullende lingerie weer het podium opklimt. Enige wenkbrauwfronzer is het afsluiten met 'We Are the Champions', zeker omdat de enige Ajax-fan eerder die avond, rond een uurtje of acht, al lag te spacen van de GHB.
Simian Mobile Disco [foto boven] is ook al zo'n act die volledig tot zijn recht komt op Melt. De scheurende beats en analoge electro- en technosound sluiten naadloos aan bij de wensen van het publiek. Toch is het een beetje goedkoop om in elk nummer naar een hoogtepunt toe te werken. Het is namelijk ook een kunst om de beat erin te houden, het hoogtepunt vast te houden als het ware. Maar het rondjes lopen om de tafel met apparatuur van het duo blijft origineel. Daar zijn ze dan ook een mobile disco voor.
Zaterdag
Whitest Boy Alive heeft een cover van 'Show Me Love' van Robin S. voor de dansliefhebbers in petto. De indieband maakt ongecompliceerde muziek, lekker om een nieuwe dag op het festivalterrein mee te beginnen. De Scandinaviërs uit Berlijn blinken op de mainstage uit in vrijblijvendheid. Het lijkt alsof ze op het moment beslissen welk nummer te spelen. Dat is enerzijds aardig en verrassend, anderzijds komt het rommelig over en is er geen totale overgave aan het publiek om er iets moois van te maken. Door zomaar iets te doen komt de muziek niet over en wordt het publiek nooit volledig enthousiast.
!!! (Chck Chck Chck) [foto boven] is alweer zo'n punkband die spetterende dance maakt. Zanger Nic Offer heeft een energie die zijn gelijke niet kent. Hij is aanwezig en doet er alles aan om het publiek mee te krijgen. Dat danst dan ook alsof zijn leven ervan afhangt in de Gemini-tent, het podium met de meest verrassende optredens. Het optreden voelt alsof je in een nachtclub staat en als je dan een keer naar het podium kijkt, zie je niet één of andere zuurpruim achter een laptop, maar acht blije en energieke artiesten.
De Deense punkrockers Whomadewho (naar het album van AC/DC) spelen een scheurende remix van Benny Benassi's 'Satisfaction'. Whomadewho is een no-nonsense partytrio, getooid met welgemikte snorren en strakke zwart-witte pakjes. Vooral wanneer ze scheuren met de synthesizer trekken ze het dak van de Gemini-tent, dat prompt de volgende dag wordt vervangen. Al ligt dat waarschijnlijk eerder aan de mensonterende storm die Ferropolis aandeed op vrijdag. Rekening houden met het weer is sowieso een kluspunt voor de organisatie en niet alleen omdat een groot gedeelte van het programma van vrijdag werd afgelast. Mensen werden in hun uitgaanskleding de regen in gestuurd vanwege instortingsgevaar van een tent zonder daarbij poncho's uit te delen en extra pendelbussen naar de camping in te zetten, waardoor men genoodzaakt werd een half uur door de stromende regen te lopen.
Zondag
Dat een redelijke naam als Sascha Funke slechts mag optreden in de Sleepless Floor zegt wel iets over de allure van het festival. Toch had de organisatie er beter aan gedaan minder geld uit te geven aan de waanzinnige regenboog op zondagmiddag, zodat er wat meer overbleef voor een slotact waar je u tegen zegt. Nu is dat Oasis, een niet al te relevante band tegenwoordig.
Toch blijkt Liam Gallagher een begenadigd zanger en is de band goed op elkaar ingespeeld. Liam is een bijzondere verschijning; bij elke zucht in een lied neemt hij dezelfde houding aan. Armen achter de rug, jas tot bovenaan dichtgeknoopt en maar roepen tegen de microfoon. Maar als de spot wordt gericht op broerlief Noel, zondert hij zich af. Of in de schaduw leunend bij de drummer of zelfs helemaal van het podium. Van interactie met het publiek is derhalve geen sprake, de toeschouwers moeten het doen met 'slechts' onmetelijk goed materiaal en de gespannen houding tussen de broers. Het dankbare publiek heeft eigenlijk een levendigere afsluiter verdiend. Eentje met ingewikkelde apparatuur, met knopjes en schuifjes, dat een urendurende remix van bijvoorbeeld 'Go' (wegwezen!) van Moby van het podium knalt. Maar je kunt ook niet alles hebben.
http://www.kindamuzik.net/festival/melt-festival/melt-09-man-machine/18925/
Meer Melt Festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/melt-festival
Deel dit artikel: