Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Alleen de naam al wekt nieuwsgierigheid op. De inmiddels twaalfkoppige band Velociraptor speelt ongecompliceerde love-it-or-hate-it-rock-'n-roll. De Australiërs hebben het eeuwenoude recept van The Ramones gestolen: liedjes duren niet langer dan twee minuten. Deze dino's zijn niet vernieuwend en ze zullen ook geen verrassende ingrediënten in hun muziek stoppen. Je weet gelijk waar je aan toe bent. Recht-voor-je-raap-muziek. Velociraptor speelt lawaaiige, catchy en energieke songs. Live schijnt de band er een complete chaos van te maken en het maakt de heren niet uit of ze goed of slecht spelen. Velociraptor is zo'n groep waarvan je weet dat je gaat genieten, ook al is het gewoon drie keer niets: een maf feest wordt het sowieso.
Beluister Velociraptor op Spotify.
Een van de gemakkelijkste manieren om als zanger bekend te worden bij het grote publiek is het uploaden van covers. Velen gingen Lewis Watson [foto boven] al voor, maar ook zijn versies van 'Fast Car' en 'Skinny Love' werden online opgemerkt en hij kreeg al snel een platencontract aangeboden. Inmiddels heeft de singer-songwriter al drie ep's uitgebracht. Het bijzondere aan Watson is dat hij simpele, vriendelijke songs speelt op zijn akoestische gitaar en dat dit niet snel gaat vervelen. Vergelijkingen met Ed Sheeran en Ben Howard worden snel gemaakt en daarin schuilt ook het gevaar voor Watson. De Engelsman weet daarentegen wel verschillende soorten muziek te brengen. Soms gooit hij er een Jack Johnson-achtige surfsong uit en even later een meeslepende tranentrekker. Het twintigjarige talent heeft in Engeland eigenhandig een enorme fanbase opgebouwd, die voornamelijk bestaat uit tienermeiden en hij gaat nu een eerste poging doen om ook Nederland voor zich te winnen met zijn overtuigende singer-songwriterkwaliteiten.
Beluister Lewis Watson op Spotify.
"Groovy baby!" Jagwar Ma kan maar zo een van de nieuwe hits in muziekland worden, want deze originele psychedelische rock zet behoorlijk aan tot dansen. Down under brengt de laatste jaren ontzettend fijne bandjes voort en ook deze Australiërs maken al flink naam in Europa. Gabriel Wintersfield en Jona Mo timmeren internationaal behoorlijk aan de weg en dat terwijl het debuutalbum nog in de steigers staat. De link met Foals is snel gelegd. Dave Ma, broer van Jona, schoot jarenlang kiekjes en videoclips voor de Britten en dus besloot Jona wat demo's door te spelen aan Foals-frontman Yannis Philippakis. Kort daarop stond Jagwar Ma ineens op de bühne met één van zijn inspiratiebronnen. Live zorgen Mo en Wintersfield met hun toetsen en knoppen voor een feest waarbij je niet stil kan blijven staan. Fans van Tame Impala en Stone Roses kunnen hun geluk niet op en mocht je gewoon de voetjes van de vloer willen hebben, dan ben je van harte uitgenodigd om flink te grooven op Jagwar Ma.
Beluister Jagwar Ma op Spotify.
Update: Jagwar Ma heeft helaas moeten afzeggen. Egyptian Hip Hop is vervanger.
Thee, fish and chips, Tower Bridge en Evans the Death [foto boven]. Engelser kan het haast niet. De vijf Londenaren lijken weggelopen uit de late jaren tachtig. Zo klinken ze, zo kleden ze zich en zo uiten ze zich. Denk aan een kruising tussen The Smiths, Joy Division en Veronica Falls. De band rondom frontvrouw Katherine Whittaker bracht in 2012 zijn debuutalbum uit, dat met name in Engeland en de Verenigde Staten lovend werd ontvangen. In Nederland kennen we Evans the Death nog amper, maar daar gaat snel verandering in komen. Check vooral de eerder genoemde Katherine Whittaker. Met verschillende technieken (onder andere een fenomenale kopstem) laat ze horen veel in haar mars te hebben.
Beluister Evans the Death op Spotify.
Op naar Birmingham, de stad van The Moody Blues, UB40, Duran Duran en The Streets. Genoeg muzikale toppers hebben hun wieg staan in Brum en ook Superfood werd hier geboren. Dat gebeurde nog niet zo lang geleden, want op 30 januari 2013 zag de band het levenslicht. Vier maanden later hebben de indierockers al in het voorprogramma gestaan van stadsgenoten Jaws en traden ze op als voorprogramma van Peace, ook al Brummies. Een bliksemstart van een veelbelovende carrière en dit begin krijgt een vervolg met een debuutalbum en een eerste show als headliner in juni. De typische Britpop van Superfood doet denken aan Blur, Supergrass en Pulp. De eerste single is lovend ontvangen en ook London Callers zullen genieten van deze nieuwe hype, want Superfood is typisch zo'n band die op het festival hoort te staan.
Foto Evans and the Death is gemaakt door Laura McKluskey.
http://www.kindamuzik.net/festival/london-calling-festival/de-vijf-onbekende-acts-van-london-calling-2013-1/24005/
Meer London Calling Festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/london-calling-festival
Deel dit artikel: